سید نعمت‌الله جزایری: تفاوت میان نسخه‌ها

==تحصیلات==

سید نعمت الله در پنج سالگی به مکتب رفت و [[قرآن]] را ختم کرد و قصاید و اشعار بسیاری فراگرفت .<ref>جزایری، الانوار النعمانیة، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۳۰۳.</ref> سپس به آموختن [[صرف ]] و [[نحو]] همت گماشت و برای ادامه تحصیل به [[هویزه|هُوَیزه ]] رفت.<ref>جزایری، الانوار النعمانیة، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۳۰۴.</ref>

سید نعمت الله به همراه برادرش سید نجم الدین، و عموزاده‌اش سید عزیزالله به [[شیراز]] سفر کرد که از مراکز علمی آن روزگار بود و در مدرسه منصوریه ساکن شد.<ref>جزایری، الانوار النعمانیة، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۳۰۷؛ جزایری، نابغه فقه و حدیث، ص۲۸.</ref> سید نعمت‌الله نه سال در [[شیراز]] اقامت کرد و در این مدت به تکمیل دانش خود در ادبیات، علوم عقلی و نقلی پرداخت. در آنجا زندگی بر او تنگ آمد، به درخواست خانواده‌اش، به زادگاهش بازگشت.<ref> جزایری، الانوار النعمانیة، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۳۰۹ـ۳۱۲.</ref>

اشتیاق به تحصیل موجب سفر مجدد او به [[شیراز]] شد، اما پس از یک ماه، به علت فوت پدرش و آتش گرفتن مدرسه منصوریه، به [[اصفهان ]] رفت و چهار سال نزد [[علامه مجلسی]] (درگذشت: ۱۱۱۰ق.) به تحصیل حدیث و علوم دینی پرداخت.<ref>جزایری، الانوار النعمانیة، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۳۱۲.</ref> میرزا تقی دولت‌آبادی در نزدیکی حمام [[شیخ بهایی]]، مدرسه‌ای ساخت و از سید نعمت الله خواست که در آنجا تدریس کند. سید نعمت‌الله هشت سال در این مدرسه به تدریس علوم دینی، تألیف و همکاری با مجلسی در نگارش و تدوین [[بحار الانوار (کتاب)|بحارالانوار]] و [[مرآة العقول فی شرح اخبار آل الرسول|مرآة العقول]] مشغول شد.<ref>جزایری، الاجازة الکبیرة، ۱۴۰۹ق، ص۷۳؛ شوشتری، تحفة العالم، ۱۳۶۳ش، ص۱۰۰؛ بهشتی، اخباریگری، ۱۳۹۱ش، ص۱۵۲.</ref>

چشمان سید نعمت الله پس از مدتی ضعیف شد و برای شفا و [[زیارت]]، از طریق کرمانشاه عازم [[عتبات عالیات]] شد<ref>جزایری، الانوار النعمانیة، ج۴، ص۳۱۳.</ref> و در آنجا با چند تن از عالمان و [[مجتهد|فقیهان]] ملاقات کرد.

*'''هویزه'''

در پی حوادث سیاسی سال ۱۰۷۹ق،{{یاد|در این سال حسین پاشا، حاکم [[بصره ]]، بر [[سلطان محمد عثمانلو]]، وزیر [[بغداد]]، شورش کرد. سلطان محمد لشکری را برای جنگ با وی روانه [[بصره]] ساخت. حاکم بصره به [[جزایر]] رفت و در آنجا به دفاع از خود پرداخت، اما پس از چهار ماه مقاومت و محاصره جزایر، سرانجام لشکریان بغداد او را شکست دادند و او به سوی [[هندوستان ]] گریخت. مردم جزایر، که از یاران پاشا بودند، از بیم جان به [[هویزه]] و شهرهای مجاور گریختند.}} مردم جزایر مجبور به نقل مکان به هویزه و دیگر شهرهای مجاور شدند،  سید نعمت‌الله نیز در میان آنان بود. [[سید علی بن مولی خلف موسوی فلاحی]] (درگذشته ۱۰۸۸ق)، از سادات [[مشعشعیان]]، از او استقبال کرد.<ref> جزایری، الانوار النعمانیة، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۳۱۸ـ۳۱۹؛ شوشتری، تحفة العالم، ۱۳۶۳ش، ص۱۰۰ـ۱۰۱.</ref> سیدعلی آثار علمی فراوانی داشته است. [[عبدالله بن عیسی افندی|افندی اصفهانی]] مدعی است بسیاری از مطالب علمی کتاب‌های سید نعمت الله از آثار سید علی گرفته شده است.<ref>افندی، ریاض العلماء، ۱۴۰۱ق، ج۴، ص۸۰.</ref> سید علی احترام زیادی برای سیدنعمت‌الله قائل بود و تا زمان مرگش با او در ارتباط بود.<ref>جزایری، مسکن الشجون، نسخه خطی، ص۳۷.</ref>

جزایری، پس از چند ماه اقامت در [[هویزه]]، عازم [[اصفهان ]] شد اما در میانه راه به [[شوشتر]] رفت و به درخواست مردم این منطقه در آنجا اقامت کرد. حاکم وقت شوشتر، فتحعلی خان، که از طرف دولت [[صفویه|صفوی ]] (حکومت: حدود ۹۰۶ـ۱۱۳۵قمری) به حکومت این منطقه گمارده شده بود، در بزرگداشت سید نعمت الله تلاش زیادی نمود و در کنار [[مسجد جامع اصفهان|مسجد جامع ]] برای وی خانه‌ای درنظر گرفت و مسئولیت تمام امور شرعی شوشتر، از جمله تدریس علوم دینی، تولیت مسجد جامع و [[امام جمعه|امامت جمعه]] و [[امر به معروف و نهی از منکر]]، را به او واگذار کرد.<ref> جزایری، تذکره شوشتر،  کتابفروشی صافی، ص۷۳ـ۷۴؛ شوشتری، تحفة العالم، ۱۳۶۳ش، ص۱۰۱.</ref>