Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۲۶
ویرایش
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
==همسر و فرزندان== | ==همسر و فرزندان== | ||
زینب [[سال ۱۷ هجری قمری|سال ۱۷ق]] در سن ۱۱ یا ۱۲ سالگی با پسرعموی خود [[عبدالله بن جعفر بن ابیطالب|عبدالله بن جعفر]]، [[ازدواج]] کرد. در برخی منابع از چهار پسر به نامهای | زینب [[سال ۱۷ هجری قمری|سال ۱۷ق]] در سن ۱۱ یا ۱۲ سالگی{{مدرک}} با پسرعموی خود [[عبدالله بن جعفر بن ابیطالب|عبدالله بن جعفر]]،<ref>ابن الاثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۱۳۳؛ طبرسی، اِعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۹۶.</ref> [[ازدواج]] کرد. در برخی منابع از چهار پسر به نامهای علی، [[عون بن عبدالله بن جعفر|عون الاکبر]]، عباس، [[محمد بن عبدالله بن جعفر|محمد]]<ref>ابن الاثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۱۳۳.</ref> و در برخی دیگر سه پسر به نامهای علی، جعفر و عون الاکبر<ref>طبرسی، اِعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۹۶.</ref> و یک دختر به نام ام کلثوم<ref>ابن الاثیر، أسد الغابة، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۱۳۳؛ طبرسی، اِعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۹۶.</ref> به عنوان فرزندان زینب و عبدالله نام برده شده است. مشهور است که دو تن از [[شهدای کربلا]]([[عون بن عبدالله بن جعفر|عون]] و [[محمد بن عبدالله بن جعفر|محمد]]<ref>مفید، الارشاد، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۱۲۵.</ref>)، فرزندان حضرت زینب بودهاند.<ref> ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۱۹ق، ص۹۵؛ عماد الدین طبری، کامل بهائی، ۱۳۸۳ش، ص۶۷۴.</ref> اما برخی از منابع تاریخی محمد را فرزند خوصاء بنت حفصه بن ثقیف از عبدالله بن جعفر دانستهاند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۱۹ق، ص۹۵-۹۶؛ عماد الدین طبری، کامل بهائی، ۱۳۸۳ش، ص۶۷۴.</ref> شاخهای از فرزندان علی «زینبیون» خوانده شدهاند.<ref>مرتضی زبيدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۶۰؛ کحّاله، معجم قبائل العرب، ۱۴۱۴ق، ج۲، ص۴۹۳.</ref> | ||
[[معاویة بن ابیسفیان|معاویه]] برای فرزندش [[یزید بن معاویه|یزید]] از ام کلثوم دختر حضرت زینب(س) [[خواستگاری]] کرد؛ ولی [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین (ع)]] او را به همسری پسر عمویش [[قاسم بن محمد بن جعفر بن ابیطالب]] درآورد.<ref>امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۱۳۷.</ref> | [[معاویة بن ابیسفیان|معاویه]] برای فرزندش [[یزید بن معاویه|یزید]] از ام کلثوم دختر حضرت زینب(س) [[خواستگاری]] کرد؛ ولی [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین (ع)]] او را به همسری پسر عمویش [[قاسم بن محمد بن جعفر بن ابیطالب]] درآورد.<ref>امین، اعیان الشیعة، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۱۳۷.</ref> |