آیه ۲۲ سوره نور: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
آیه ۲۲ سوره نور دستور می‌دهد که نباید در انجام عمل خیر و کمک به دیگران کوتاهی کرد.<ref>فضل الله، تفسیر من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۶، ص۲۷۲.</ref> این آیه در فضیلت [[صدقه]] نیز دانسته شده است.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۳، ص۱۱۱.</ref> برخی مفسران از این آیه چنین استفاده کرده‌اند که افراد ثروتمند در برابر محرومان مسئول هستند.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ق، ج۸، ص۱۶۵.</ref> خداوند در آیه ۲۲ نور دستور می‌دهد به سه گروه کمک شود. تعبیر «أُولِی الْقُرْبی» اشاره به کسانی دارد که فرد نسبت خویشاوندی با آن‌ها دارد. گروه دوم [[فقیر|نیازمندان و فقراء]] هستند و گروه سوم افرادی هستند که در وطن خود زندگی خوب داشتند. با این حال برای رضایت خداوند مهاجرت کردند و در سرزمین جدید، وسائل زندگی برایشان فراهم نیست.<ref>فضل الله، تفسیر من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۶، ص۲۷۲.</ref> | آیه ۲۲ سوره نور دستور می‌دهد که نباید در انجام عمل خیر و کمک به دیگران کوتاهی کرد.<ref>فضل الله، تفسیر من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۶، ص۲۷۲.</ref> این آیه در فضیلت [[صدقه]] نیز دانسته شده است.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۳، ص۱۱۱.</ref> برخی مفسران از این آیه چنین استفاده کرده‌اند که افراد ثروتمند در برابر محرومان مسئول هستند.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ق، ج۸، ص۱۶۵.</ref> خداوند در آیه ۲۲ نور دستور می‌دهد به سه گروه کمک شود. تعبیر «أُولِی الْقُرْبی» اشاره به کسانی دارد که فرد نسبت خویشاوندی با آن‌ها دارد. گروه دوم [[فقیر|نیازمندان و فقراء]] هستند و گروه سوم افرادی هستند که در وطن خود زندگی خوب داشتند. با این حال برای رضایت خداوند مهاجرت کردند و در سرزمین جدید، وسائل زندگی برایشان فراهم نیست.<ref>فضل الله، تفسیر من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۱۶، ص۲۷۲.</ref> | ||
تعبیر «لا یَأْتَلِ» در ابتدای آیه را به معنای [[سوگند|قَسَم]] دانسته‌اند.<ref>بلخی، تفسیر مقاتل بن سلیمان، ۱۴۲۳ق، ج۳، ص۱۹۲.</ref> برخی این معنا را به مشهور مفسران نسبت داده‌اند.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۳، ص۳۴۹.</ref> معانی دیگری نیز برای این کلمه ذکر شده است.<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۴۲۶.</ref> علامه طباطبایی سه معنای ترک‌کردن، سوگندخوردن و تقصیر را برای این کلمه مناسب دانسته است.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۵، ص۹۴.</ref> | تعبیر «لا یَأْتَلِ» در ابتدای آیه را به معنای [[سوگند|قَسَم]] دانسته‌اند.<ref>بلخی، تفسیر مقاتل بن سلیمان، ۱۴۲۳ق، ج۳، ص۱۹۲.</ref> برخی این معنا را به مشهور مفسران نسبت داده‌اند.<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۳، ص۳۴۹.</ref> معانی دیگری نیز برای این کلمه ذکر شده است.<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۴۲۶.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] سه معنای ترک‌کردن، سوگندخوردن و تقصیر را برای این کلمه مناسب دانسته است.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۱۵، ص۹۴.</ref> | ||
{{قرآن جدید|نور|۲۲}}|{{قرآن جدید|نور|۲۲|نوع=فولادوند|منبع=نه}} | {{قرآن جدید|نور|۲۲}}|{{قرآن جدید|نور|۲۲|نوع=فولادوند|منبع=نه}} | ||