میر محمدصالح خاتون‌آبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

میر محمدصالح خاتون‌آبادی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۶ نوامبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۹:۴۸

۱۰ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۶ نوامبر ۲۰۱۳

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Smnazem

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 (( در حال تکمیل))
-خاتون آبادى، ميرمحمدصالح ، خاتون آبادى، ميرمحمدصالح بن عبدالواسع، فقيه، محدّث و عالم امامى قرن يازدهم. در 1058 در خانوادهاى مشهور در اصفهان به دنيا آمد. فقه و حديث را نزد محمدبن حسن شِروانى، معروف به ملاميرزا (متوفى 1098) فراگرفت. بيست سال نزد آقاحسين خوانسارى(متوفى 1098) درس خواند و شرح اشارات، شفا و شرح لمعه را از او فراگرفت. سى سال نيز نزد محمدباقر مجلسى (متوفى 1110) تلمذ كرد و از او اجازه نقل حديث داشت.(رجوع کنید به محمدصالح خاتونآبادى، گ (232ـ 234)؛ حسينى اشكورى، ص 111)
+'''مير محمدصالح خاتون آبادى'''(1058ق ـ 1126ق)؛ فقيه، محدّث و عالم امامى قرن يازدهم.
+==ولادت و نسب==
+میر محمدصالح فرزند عبدالواسع در 1058ق در خانواده اى مشهور در اصفهان به دنيا آمد.
+==مقام علمی==
+===اساتید===
+خاتون آبادی فقه و حديث را نزد محمدبن حسن شِروانى، معروف به ملاميرزا (متوفى 1098) فراگرفت. بيست سال نزد آقاحسين خوانسارى(متوفى 1098) درس خواند و شرح اشارات، شفا و شرح لمعه را از او فراگرفت. سى سال نيز نزد محمدباقر مجلسى(متوفى 1110ق) شاگردی و از او اجازه نقل حديث داشت.(رجوع کنید به محمدصالح خاتونآبادى، گ (232ـ 234)؛ حسينى اشكورى، ص 111)
 خاتون آبادى به گفته خود ابتدا به حكمت و علوم عقلى گرايش داشت، اما بعدها با تأثيرپذيرى از علامه محمدباقر مجلسى، بيشتر به تحصيل و تحقيق در فقه و حديث روى آورد(رجوع کنید به محمدصالح خاتون آبادى، گ (233ـ 234)) و در كلام و تفسير قرآن نيز تبحر يافت.(موسوعة طبقات الفقهاء، ج 12، ص 384)
-برخى از شاگردانش عبارت اند از:
+===شاگردان===
 *فرزندش ميرمحمدحسين خاتونآبادى
 *خواهرزاده اش ابوالحسن بن محمدطاهر فتونى(متوفى 1138 يا 1139)
@@ خط ۱۲: / خط ۲۵: @@
 *احمد علوى خاتون آبادى(متوفى 1161؛ امين، ج 2، ص480؛ حسينى اشكورى، ص 12ـ13، 111؛ موسوعة طبقات الفقهاء، همانجا).
-خاتون آبادى، داماد محمدباقر مجلسى و بسيار مورد احترام و اعتماد او بود.(خوانسارى، ج 2، ص 364؛ نورى، ص 148) چنانچه هنگام وفات مجلسى، هشت مجلد از بحارالانوار به صورت مُسَوَّده و بدون توضيح باقى مانده بود، و مجلسى، اتمام آن را به ميرمحمدصالح وصيت كرد. همچنين مجلسى از وى خواسته بود شرح ناتمام او بر كافى، با نام مرآةالعقول را به پايان رساند (رجوع کنید به محمدصالح خاتونآبادى، گ ( 233)؛ آقابزرگ طهرانى، 1403، ج 4، ص 415).
+===آثار علمی===
-خاتون آبادى پس از درگذشت مجلسى، با وجود عالمان بزرگى مانند فاضل هندى (متوفى 1137) و آقاجمال الدين خوانسارى(متوفى 1122)، امام جمعه و سرپرست حوزه علمى اصفهان شد(خوانسارى، ج 2، ص 364؛ حبيبآبادى، ج 2، ص 315، 318ـ319؛ قس امين، ج 9، ص 253 كه پسر او محمدحسين را نخستين امام جمعه اصفهان از خاندان خاتون آبادى دانسته است) و پس از وفات جعفربن عبداللّه كَمَرِه اى(شيخ الاسلام اصفهان) در 1115، شيخ الاسلام شهر شد(عبدالحسين خاتونآبادى، تتميم، ص 553ـ555)؛ اما پس از مدتى مناسبات او با شاه سلطان حسين (حك : 1105ـ1135)، كه از ابتدا نيز رغبت چندانى به انتصاب او در اين سِمَت نداشت، تيره گشت و در ربيع الآخر 1124ق عزل شد ولى بار ديگر در 1125، با وساطت مريم بيگم عمه شاه، به اين سمت منصوب شد.(همان، تتميم، ص 565)
-سال وفاتِ خاتون آبادى، در پاره اى منابع (براى نمونه رجوع کنید به نورى، همانجا؛ آقابزرگ طهرانى، 1403، ج 2، ص 48) 1116ق ذكر شده، اما در تتميم وقايع السنين و الاعوام، در ذكر رويدادهاى سالهاى 1124 تا 1126 از او نام برده شده (رجوع کنید به عبدالحسين خاتون آبادى، ص 565ـ567) و بنابراين به نظر مى رسد كه تاريخ وفات او 1126ق است و سال فوت ميراسماعيل خاتون آبادى، از عموزادگان او، 1116ق بوده است. (رجوع کنید به خاتونآبادى*، خاندان). ميرمحمدصالح در اصفهان درگذشت و در نجفاشرف به خاك سپرده شد (آقابزرگ طهرانى، 1372ش، ص 368؛ حسينى اشكورى، ص 111).
-مهمترين تأليفات خاتون آبادى كه حوزه هاى گوناگون علوم اسلامى را دربرمى گيرند عبارتاند از:
-آثار حديثى و فقهى شامل
+====آثار حديثى و فقهى====
 *شرح كتاب مَن لايَحضُرُه الفقيه
@@ خط ۲۸: / خط ۳۵: @@
 *چندين رساله درباره رؤيت هلال(رجوع کنید به آقابزرگ طهرانى، 1403، ج 2، ص 48، ج 4، ص 516، ج 6، ص 272، ج 11، ص160، 230، 309، ج 13، ص 84، ج 14، ص 94، ج 25، ص 239)
-آثار تفسيرى شاملِ
+====آثار تفسيرى====
 *تفسير سورةالاخلاص
 *تفسير سورةالفاتحه(رجوع کنید به همان، ج 4، ص 335، 339)
-آثار كلامى از جمله
+====آثار كلامى====
 *الايمان و الكفر
@@ خط ۳۹: / خط ۴۶: @@
 *رسالةٌ فى عصمة الانبياء(رجوع کنید به همان، ج 2، ص 197ـ198، 515ـ516، ج 5، ص28، ج 15، ص 273).
-متفرقه
+====متفرقه====
 *حدائق المقرّبين را درباره ملائكه و سرگذشت انبيا
@@ خط ۴۶: / خط ۵۳: @@
 *ذريعةالنجاح درباره ادعيه(رجوع کنید به همان، ج 6، ص 289، ج10، ص 32ـ33، ج 11، ص 256)
 *التقويم الشرعى يا منتخب تقويم المؤمنين؛ كه يكى از مباحث آن، روزهاى خوش يُمن و بد يُمن سال است.(رجوع کنید به همان، ج 4، ص 397، 403، ج 22، ص 387ـ 388؛ براى ديگر آثار او رجوع کنید به همان، ج 1، ص 306، ج 2، ص 440، ج 3، ص 447، ج 7، ص 107، 242، ج 11، ص 41ـ42، ج 20، ص 319).
+==داماد علامه مجلسی==
+خاتون آبادى، داماد محمدباقر مجلسى و بسيار مورد احترام و اعتماد او بود.(خوانسارى، ج 2، ص 364؛ نورى، ص 148) چنانچه هنگام وفات مجلسى، هشت مجلد از بحارالانوار به صورت مُسَوَّده و بدون توضيح باقى مانده بود، و مجلسى، اتمام آن را به ميرمحمدصالح وصيت كرد. همچنين مجلسى از وى خواسته بود شرح ناتمام او بر كافى، با نام مرآةالعقول را به پايان رساند (رجوع کنید به محمدصالح خاتونآبادى، گ ( 233)؛ آقابزرگ طهرانى، 1403، ج 4، ص 415).
+==مناصب==
+خاتون آبادى پس از درگذشت مجلسى، با وجود عالمان بزرگى مانند فاضل هندى (متوفى 1137) و آقاجمال الدين خوانسارى(متوفى 1122)، امام جمعه و سرپرست حوزه علمى اصفهان شد(خوانسارى، ج 2، ص 364؛ حبيب آبادى، ج 2، ص 315، 318ـ319؛ قس امين، ج 9، ص 253 كه پسر او محمدحسين را نخستين امام جمعه اصفهان از خاندان خاتون آبادى دانسته است) و پس از وفات جعفربن عبداللّه كَمَرِه اى(شيخ الاسلام اصفهان) در 1115ق، شيخ الاسلام شهر شد(عبدالحسين خاتونآبادى، تتميم، ص 553ـ555)؛ اما پس از مدتى مناسبات او با شاه سلطان حسين (حك : 1105ـ1135)، كه از ابتدا نيز رغبت چندانى به انتصاب او در اين سِمَت نداشت، تيره گشت و در ربيع الآخر 1124ق عزل شد ولى بار ديگر در 1125، با وساطت مريم بيگم عمه شاه، به اين سمت منصوب شد.(همان، تتميم، ص 565)
+==درگذشت==
+سال وفاتِ میر محمدصالح خاتون آبادى، در پاره اى منابع (براى نمونه رجوع کنید به نورى، همانجا؛ آقابزرگ طهرانى، 1403، ج 2، ص 48) 1116ق ذكر شده، اما در تتميم وقايع السنين و الاعوام، در ذكر رويدادهاى سالهاى 1124ق تا 1126ق از او نام برده شده(رجوع کنید به عبدالحسين خاتون آبادى، ص 565ـ567) و بنابراين به نظر مى رسد كه تاريخ وفات او 1126ق است و سال فوت ميراسماعيل خاتون آبادى، از عموزادگان او، 1116ق بوده است. (رجوع کنید به خاتونآبادى*، خاندان). ميرمحمدصالح در اصفهان درگذشت و در نجفاشرف به خاك سپرده شد (آقابزرگ طهرانى، 1372ش، ص 368؛ حسينى اشكورى، ص 111).
@@ خط ۶۲: / خط ۸۴: @@
 {{راست‌چین}}
-منابع:
+*محمدمحسن آقابزرگ طهرانى، الذريعة الى تصانيفالشيعة، چاپ علىنقى منزوى و احمدمنزوى، بيروت 1403/1983؛
-(1) محمدمحسن آقابزرگ طهرانى، الذريعة الى تصانيفالشيعة، چاپ علىنقى منزوى و احمدمنزوى، بيروت 1403/1983؛
+*همو، طبقات اعلامالشيعة: الكواكب المنتشرة فىالقرن الثانى بعدالعشرة، چاپ علىنقى منزوى، تهران 1372ش؛
-(2) همو، طبقات اعلامالشيعة: الكواكب المنتشرة فىالقرن الثانى بعدالعشرة، چاپ علىنقى منزوى، تهران 1372ش؛
+*امين؛
-(3) امين؛
 (4) محمدعلى حبيبآبادى، مكارم الآثار، ج 2، اصفهان 1362ش؛
 (5) احمد حسينىاشكورى، تلامذةالعلامة المجلسى و المجازون منه، چاپ محمود مرعشى، قم 1410؛