Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۲٬۰۰۵
ویرایش
آیه شعوبیه: تفاوت میان نسخه‌ها
←معرفی و جایگاه: ویرایش جزیی
(ویرایش جزیی) |
(←معرفی و جایگاه: ویرایش جزیی) |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
==معرفی و جایگاه== | ==معرفی و جایگاه== | ||
آیه سیزدهم سوره حجرات که به آیه شعوبیه شهرت دارد<ref>دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ج۱، ص۴۱۷.</ref> ریشه جامعه انسانی را از یک مرد و زن دانسته و اختلاف در طایفه‌ها و قبایل را برای شناخت و نظم اجتماعی عنوان کرده است و در نهایت گرامی‌ترین انسان نزد خداوند | آیه سیزدهم سوره حجرات که به آیه شعوبیه شهرت دارد<ref>دفتر تبلیغات اسلامی، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ج۱، ص۴۱۷.</ref> ریشه جامعه انسانی را از یک مرد و زن دانسته و اختلاف در طایفه‌ها و قبایل را برای شناخت و نظم اجتماعی عنوان کرده است و در نهایت گرامی‌ترین انسان نزد خداوند را باتقواترین آنها معرفی می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۱۹۶.</ref> | ||
به باور [[مفسر|مفسران]] آیه شعوبیه با خطاب قرار دادن کل جامعه انسانی<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۹، ص۳۵۲؛ صادقی تهرانی، الفرقان، ۱۳۶۵ش، ج۲۷، ص۲۵۴؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۸، ص۴۲.</ref> و اشاره به برابری همه انسان‌ها در نسب<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۲۰۶؛ بغوی، معالم التنزیل، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۲۶۵.</ref> ریشه تفاخر به انساب را زده<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۳ش، ج۲، ص۳۲۲ِ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۳۲۶؛ حویزی، نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۹۶.</ref> و مردم را از افتخار کردن به آن نهی می‌کند<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۲۰۶</ref> و در ادامه اصالت و برتری واقعی را در مسئله تقوا و پرهیزکاری عنوان کرده و آن را تنها راه [[تقرب|تقرب به خداوند]] معرفی می‌نماید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۱۹۷.</ref> گفته شده این [[آیه]] مهمترین اصلی را که سبب نظم و ثبات می‌شود، بیان کرده و میزان واقعی ارزش‌های انسانی را در برابر ارزش‌های دروغین مشخص می‌سازد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۱۹۶.</ref> | به باور [[مفسر|مفسران]] آیه شعوبیه با خطاب قرار دادن کل جامعه انسانی<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۹، ص۳۵۲؛ صادقی تهرانی، الفرقان، ۱۳۶۵ش، ج۲۷، ص۲۵۴؛ ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۸، ص۴۲.</ref> و اشاره به برابری همه انسان‌ها در نسب<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۲۰۶؛ بغوی، معالم التنزیل، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۲۶۵.</ref> ریشه تفاخر به انساب را زده<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۳ش، ج۲، ص۳۲۲ِ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۳۲۶؛ حویزی، نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۹۶.</ref> و مردم را از افتخار کردن به آن نهی می‌کند<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۲۰۶</ref> و در ادامه اصالت و برتری واقعی را در مسئله تقوا و پرهیزکاری عنوان کرده و آن را تنها راه [[تقرب|تقرب به خداوند]] معرفی می‌نماید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۱۹۷.</ref> گفته شده این [[آیه]] مهمترین اصلی را که سبب نظم و ثبات می‌شود، بیان کرده و میزان واقعی ارزش‌های انسانی را در برابر ارزش‌های دروغین مشخص می‌سازد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۱۹۶.</ref> | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
===ارتباط با آیات قبل=== | ===ارتباط با آیات قبل=== | ||
[[سید علی‌اکبر قرشی]] نویسنده [[تفسیر احسن الحدیث (کتاب)|کتاب تفسیر احسن الحدیث]] معتقد است این آیه هرچند توضیح‌دهنده یک مطلب مستقلی است؛ اما با آیات قبل خود نیز ارتباط دارد. در آیات قبل مسخره‌کردن، عیب‌جویی، سوء‌ظن، بدگویی و لقب بد دادن را مورد سرزنش قرار داده و در این آیه همه انسان‌ها | [[سید علی‌اکبر قرشی]] نویسنده [[تفسیر احسن الحدیث (کتاب)|کتاب تفسیر احسن الحدیث]] معتقد است این آیه هرچند توضیح‌دهنده یک مطلب مستقلی است؛ اما با آیات قبل خود نیز ارتباط دارد. در آیات قبل مسخره‌کردن، عیب‌جویی، سوء‌ظن، بدگویی و لقب بد دادن را مورد سرزنش قرار داده است و در این آیه پس از معرفی همه انسان‌ها از یک اصل و یک خانواده، نژاد، رنگ، حسب و نسب، عرب و عجم بودن را سبب امتیاز و تفاخر و کرامت ندانسته و تفاخر به آنها را توبیخ می‌کند.<ref>قرشی، احسن الحدیث، ۱۳۷۷ش، ج۱۰، ص۲۸۳.</ref> | ||
==آدم و حوا خاستگاه اولیه همه انسان‌ها== | ==آدم و حوا خاستگاه اولیه همه انسان‌ها== | ||