۵٬۹۴۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
| شأن نزول = | | شأن نزول = | ||
| مکان نزول =مکه | | مکان نزول =مکه | ||
| | | موضوع =مطالعه و سیر در آثار موجودات و امتهای پیشین | ||
| درباره =امکان معاد | | درباره =امکان معاد | ||
| سایر = | | سایر = | ||
| آیات مرتبط =[[آیه ۴۲ سوره روم]] • [[آیه ۱۱ سوره انعام]] • [[آیه ۶۹ سوره نمل]] • [[آیه ۳۶ سوره نحل]] • [[آیه ۱۳۷ سوره آلعمران]] | | آیات مرتبط =[[آیه ۴۲ سوره روم]] • [[آیه ۱۱ سوره انعام]] • [[آیه ۶۹ سوره نمل]] • [[آیه ۳۶ سوره نحل]] • [[آیه ۱۳۷ سوره آلعمران]] | ||
}} | }} | ||
''' آیه ۲۰ سوره عنکبوت '''قطعی بودن وقوع [[معاد]] را متذکر میشود. به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]، از مفسران [[شیعه]]، این آیه و [[آیه ۱۹ سوره عنکبوت]] هر دو | ''' آیه ۲۰ سوره عنکبوت '''قطعی بودن وقوع [[معاد]] را متذکر میشود. به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]، از مفسران [[شیعه]]، این آیه و [[آیه ۱۹ سوره عنکبوت]] هر دو دربارهٔ معاد است، با این تفاوت که در آیه نوزدهم به مطالعه در احوال انسان میپردازد ولی در آیه بیستم خطاب به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر (ص)]] میگوید به [[شرک|مشرکان]] و منکران معاد بگو که به مطالعه در آثار موجودات و امتهای پیشین بپردازند تا بفهمند همانطور که خدا قادر بر خلق ابتدایی موجودات است، بر زنده کردن آنها پس از مرگ نیز توانایی خواهد داشت. | ||
{{گفت و گو | {{گفت و گو | ||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
==خلقت و معاد نشانه قدرت خدا== | == خلقت و معاد نشانه قدرت خدا == | ||
[[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]]، مفسر شیعه، در تفسیر آیه ۲۰ سوره عنکبوت، معتقد است با سِیر در زمین درمییابیم، | [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]]، مفسر شیعه، در تفسیر آیه ۲۰ سوره عنکبوت، معتقد است با سِیر در زمین درمییابیم، همانطور که خدا آفریننده اولیه موجودات است، بر ایجاد دوباره آنها نیز پس از نابودی آنها تواناست.<ref>طبرسی، جامع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۴۳۵.</ref> او این موضوع را دلیلی بر وجود [[قیامت]] و [[معاد]] و نشانهای بر قدرت و عظمت خدا بر هر کاری دانسته است.<ref>طبریی، جامع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۴۳۵.</ref> به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] مفسر شیعه این آیه و [[آیه ۱۹ سوره عنکبوت]]، هر دو دربارهٔ امکان معاد است که در این آیه توصیه به توجه به وسعت قدرت خدا در خلقت موجودات و مطالعه وسیع موجودات و امتهای گذشته، امکان معاد را نشان داده شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۶، ص۲۳۶.</ref> فخر رازی، مفسر [[اهل سنت و جماعت|اهلسنت]]، همانند مفسران شیعه، دربارهٔ این آیه میگوید که با مشاهده قدرت خدا در خلق ابتدایی موجودات، امکان زندهکردن آنها برای بار دیگر بسیار آشکار است و قدرت خدا و وجود معاد با این مشاهدات ثابت میشود.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۵، ص۴۱.</ref> | ||
==عبرت از احوال پیشینیان== | == عبرت از احوال پیشینیان == | ||
به گفته مفسران شیعه، در آیه ۲۰ سوره عنکبوت، خدا به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] خطاب میکند<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۴۳۵؛ طوسی، التبیان، بیروت، ج۸، ص۱۹۶؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۱۱۸.</ref> که به [[شرک|مشرکان]] و منکران معاد بگوید از راه نظاره و تفکر در نحوه خلقت موجودات عبرت بگیرند،<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۴۳۵؛ طوسی، التبیان، بیروت، ج۸، ص۱۹۶؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۱۱۸.</ref> تا با فهم چگونگی خلقت آنها و اختلافی که در رنگها و اشکالشان هست به قدرت خدا ایمان آورند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۴۳۵؛ طوسی، التبیان، بیروت، ج۸، ص۱۹۶؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۱۱۸.</ref> [[ابوالفتوح رازی]] مفسر شیعه | به گفته مفسران شیعه، در آیه ۲۰ سوره عنکبوت، خدا به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر (ص)]] خطاب میکند<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۴۳۵؛ طوسی، التبیان، بیروت، ج۸، ص۱۹۶؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۱۱۸.</ref> که به [[شرک|مشرکان]] و منکران معاد بگوید از راه نظاره و تفکر در نحوه خلقت موجودات عبرت بگیرند،<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۴۳۵؛ طوسی، التبیان، بیروت، ج۸، ص۱۹۶؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۱۱۸.</ref> تا با فهم چگونگی خلقت آنها و اختلافی که در رنگها و اشکالشان هست به قدرت خدا ایمان آورند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۸، ص۴۳۵؛ طوسی، التبیان، بیروت، ج۸، ص۱۹۶؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۱۱۸.</ref> [[ابوالفتوح رازی]] مفسر شیعه دربارهٔ آیه ۲۰ سوره عنکبوت معتقد است که خدا با خطاب قرار دادن پیامبر (ص) میخواهد این پیام را به مشرکان برساند که با گردش در زمین و مشاهده آثار به جا مانده از مردمان و امتهای گذشته دربارهٔ آنها تفکر کرده و عبرت بگیرند.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۵، ص۱۹۷.</ref> | ||
مفسران شیعه و سنی، مقصود از امر به سیر در ابتدای آیه را امر به تفکر و اندیشیدن دانستهاند و از منکران معاد میخواهد که با تفکر در قدرت خدا در خلق موجودات و انسانهای گذشته به قدرت خدا در زنده کردن دوباره آنها متوجه شوند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۱۱۸؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۶، ص۲۳۶؛ طنطاوی، التفسیر الوسیط، ۱۹۹۷م، ج۱۱، ص۲۵؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۰، ص۹۰.</ref> [[محمدجواد مغنیه]] مفسر شیعه در توضیح آیه ۲۰ سوره عنکبوت چنین گفته که امر به مطالعه در احوال پیشینیان برای مخالفت با تقلید، و اثبات توحید و معاد است و آن را نوعی توصیه به علمآموزی نیز دانسته است.<ref>مغنیه، التفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۶، ص۱۰۳.</ref> به باور مکارم شیرازی، خدا در قرآن در آیات متعددی توصیه به سیر و گردشگری در زمین برای عبرت گرفتن از گذشتگان کرده است و در همه این آیات عبارت «سیروا فی الأرض» ذکر شده که از جمله این آیات میتوان به [[آیه ۴۲ سوره روم]]، [[آیه ۱۱ سوره انعام]]، [[آیه ۶۹ سوره نمل]]، [[آیه ۳۶ سوره نحل]] و [[آیه ۱۳۷ سوره آلعمران]] اشاره کرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۱۰۴.</ref> | مفسران شیعه و سنی، مقصود از امر به سیر در ابتدای آیه را امر به تفکر و اندیشیدن دانستهاند و از منکران معاد میخواهد که با تفکر در قدرت خدا در خلق موجودات و انسانهای گذشته به قدرت خدا در زنده کردن دوباره آنها متوجه شوند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۶، ص۱۱۸؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۶، ص۲۳۶؛ طنطاوی، التفسیر الوسیط، ۱۹۹۷م، ج۱۱، ص۲۵؛ طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۰، ص۹۰.</ref> [[محمدجواد مغنیه]] مفسر شیعه در توضیح آیه ۲۰ سوره عنکبوت چنین گفته که امر به مطالعه در احوال پیشینیان برای مخالفت با تقلید، و اثبات توحید و معاد است و آن را نوعی توصیه به علمآموزی نیز دانسته است.<ref>مغنیه، التفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۶، ص۱۰۳.</ref> به باور مکارم شیرازی، خدا در قرآن در آیات متعددی توصیه به سیر و گردشگری در زمین برای عبرت گرفتن از گذشتگان کرده است و در همه این آیات عبارت «سیروا فی الأرض» ذکر شده که از جمله این آیات میتوان به [[آیه ۴۲ سوره روم]]، [[آیه ۱۱ سوره انعام]]، [[آیه ۶۹ سوره نمل]]، [[آیه ۳۶ سوره نحل]] و [[آیه ۱۳۷ سوره آلعمران]] اشاره کرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۳، ص۱۰۴.</ref> | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانوشت}} | {{پانوشت}} | ||
==منابع== | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۴۰۸ق. | * ابوالفتوح رازی، حسین بن علی، روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۴۰۸ق. | ||
خط ۵۳: | خط ۵۴: | ||
{{آیات اعتقادی قرآن}} | {{آیات اعتقادی قرآن}} | ||
[[رده:آیات اعتقادی قرآن]] | |||
[[رده:آیات سوره عنکبوت]] | |||
[[رده:آیات]] | [[رده:آیات]] | ||
[[رده:مقالههای با درجه اهمیت ج]] | [[رده:مقالههای با درجه اهمیت ج]] | ||