۵٬۹۴۱
ویرایش
سید محمدحسین طباطبائی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '{{شعر جدید' به '{{شعر'
(اضافه کردن) |
جز (جایگزینی متن - '{{شعر جدید' به '{{شعر') |
||
| خط ۲۰۱: | خط ۲۰۱: | ||
==ذوق شعری== | ==ذوق شعری== | ||
علامه، دارای ذوق شعری بوده و اشعاری سروده که بعدها خودش آن‌ها را از بین برده است. پاره‌ای از اشعار باقی‌مانده‌اش در کتابی با نام «ز مهر افروخته» چاپ شده است. از اشعار مشهور علامه شعری است مُخُمّس در باره امام حسین(ع) که تضمین غزلی از حافظ است، در سال ۱۳۲۸-۱۳۲۷ شمسی سرود و همراه نامه‌ای به برادر خود، آیت‌الله الهی، ارسال کرد و در پایان سروده نوشت: «انتظار می‌رود این اشعار را در مجالس خودتان بخوانید.» بند نخست شعر این است: | علامه، دارای ذوق شعری بوده و اشعاری سروده که بعدها خودش آن‌ها را از بین برده است. پاره‌ای از اشعار باقی‌مانده‌اش در کتابی با نام «ز مهر افروخته» چاپ شده است. از اشعار مشهور علامه شعری است مُخُمّس در باره امام حسین(ع) که تضمین غزلی از حافظ است، در سال ۱۳۲۸-۱۳۲۷ شمسی سرود و همراه نامه‌ای به برادر خود، آیت‌الله الهی، ارسال کرد و در پایان سروده نوشت: «انتظار می‌رود این اشعار را در مجالس خودتان بخوانید.» بند نخست شعر این است: | ||
{{شعر | {{شعر | ||
| جداکننده = \\ | | جداکننده = \\ | ||
| متن =گفت آن شاه شهیدان که بلا شد سویم\\با همین قافله‌ام راه فنا می‌پویم | | متن =گفت آن شاه شهیدان که بلا شد سویم\\با همین قافله‌ام راه فنا می‌پویم | ||
| خط ۲۵۵: | خط ۲۵۵: | ||
[[پرونده:كيش مهر.jpg|بندانگشتی|طرح جلد آلبوم كيش مهر؛ اجرا در ۱۳۶۵ش توسط شهرام ناظری]] | [[پرونده:كيش مهر.jpg|بندانگشتی|طرح جلد آلبوم كيش مهر؛ اجرا در ۱۳۶۵ش توسط شهرام ناظری]] | ||
{{شعر | {{شعر | ||
| جداکننده = \\ | | جداکننده = \\ | ||
| متن =همی گویم و گفته‌ام بارها\\بود کیش من مهر دلدارها | | متن =همی گویم و گفته‌ام بارها\\بود کیش من مهر دلدارها | ||
| خط ۲۶۷: | خط ۲۶۷: | ||
همچنین، براساس نقل خود مرحوم علامه، روزگاری که فشار زندگی در نجف زیاد شده بود دیداری با استاد عرفان واخلاقش [[سید علی قاضی طباطبایی]] (که او را در این سروده «پیر خرد پیشه نورانی» معرفی کرده است) داشته و پس از دیدار و پیداشدن حالت سبکباری و انبساط روحی، این شعر را که مضمون پند استادش بوده سروده است. | همچنین، براساس نقل خود مرحوم علامه، روزگاری که فشار زندگی در نجف زیاد شده بود دیداری با استاد عرفان واخلاقش [[سید علی قاضی طباطبایی]] (که او را در این سروده «پیر خرد پیشه نورانی» معرفی کرده است) داشته و پس از دیدار و پیداشدن حالت سبکباری و انبساط روحی، این شعر را که مضمون پند استادش بوده سروده است. | ||
{{شعر | {{شعر | ||
| جداکننده = \\ | | جداکننده = \\ | ||
| متن =بود دلی، رفت و فراموش شد\\ طُرفه چراغی بُد و خاموش شد | | متن =بود دلی، رفت و فراموش شد\\ طُرفه چراغی بُد و خاموش شد | ||