زیارت قبور: تفاوت میان نسخه‌ها

==مفهوم‌شناسی و جایگاه==

زیارت قبور به‌معنای حاضرشدن نزد قبور درگذشتگان، به‌منظور احترام و بزرگداشت آنان است. در اصطلاح دینی هم به حضوریافتن نزد قبور پیامبران، امامان(ع) و امامزادگان و همچنین انسان‌های صالح گفته می‌شود که همراه با مناسک خاصی همچون احترام، توسل و تبرک به آنان صورت می‌گیرد.<ref>کیانی فرید، «زیارت»، ص۸۴۷.</ref> گفته می‌شود احترام به قبور درگذشتگان، به‌ویژه قبور بزرگان، سابقه‌ای طولانی دارد و مردم جهان از گذشته‌های بسیار دور اموات‌شان را گرامی می‌داشتند و به زیارت قبور آنان می‌رفتند.<ref>مکارم شیرازی، شیعه پاسخ می‌گوید، ۱۴۲۸ق، ص۸۹.</ref> در فرهنگ اسلامی نیز به‌گفته جعفر سبحانی، زیارت قبر پیامبر(ص)، اهل‌بیت او و قبور مؤمنان از اصول فرهنگ اسلامی است.<ref>سبحانی، منشور عقاید امامیه، ۱۳۷۶ش، ص۲۵۴.</ref>

از ضیاء‌الدین مقدسی، فقیه و مورخ حنبلی (درگذشت: ۶۶۳ق)، نقل شده که با استناد به برخی روایات تصریح کرده مسلمانان در همه مکان‌ها و زمان‌ها به زیارت قبور می‌رفته و برای مردگان‌شان قرآن می‌خوانده‌اند. او این سنت را اجماعی دانسته و گفته کسی آن را منکر نشده است.<ref>مبارکفوری، تحفة الاحوذی، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۲۷۵.  

</ref>

زیارت قبور و رفتن بر سر مزار اموات در روزهای پنج‌شنبه و جمعه از سنت‌هایی است که در برخی کشورهای اسلامی مانند ایران متعارف و مرسوم است. قرائت فاتحه و خواندن قرآن، شستن سنگ‌های قبور، روشن‌کردن شمع، گذاشتن گل بر روی قبور، توزیع خیرات و نذورات و اهدای ثواب آن به اموات و... از جمله آدابی است که برخی از مردم در زیارت قبور اموات خود انجام می‌دهند.<ref>[https://www.mehrnews.com/news/1559711 «یاد از دست رفتگان؛ رسم ارزشمند ایرانیان/ برخی اعتقادات پنجشنبه آخر سال»، سایت خبرگزاری مهر.]</ref>