ابراهیم بن مالک اشتر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ابراهیم بن مالِک اَشْتَر نَخَعی'''(مقتول [[سال ۷۲ هجری قمری|۷۲ق]]/۶۹۱م) با کنیه ابوالنعمان فرزند [[مالک اشتر]] که به همراه [[مختار بن ابوعبید ثقفی]] در خونخواهی [[امام حسین(ع)]] علیه [[امویان]] قیام کرد.

ابراهیم  در [[جنگ صفین]] در زمره یاران [[حضرت علی(ع)]] در رکاب پدرش با [[معاویه]] جنگید. پس از [[واقعه کربلا]] و شهادت امام حسین(ع) به [[قیام مختار]] ملحق شد، با [[امویان]] جنگید و [[عبیدالله بن زیاد]] را کشت.

پس از شهادت مختار، به [[مصعب بن زبیر]] پیوست و در نبرد با نیروهای [[عبدالملک بن مروان]] در سال ۷۲ق. کشته شد.

 

او مدتی نیز از طرف مختار و مصعب، حاکم [[موصل]] و شهرهای اطراف آن بود.

در ۶۶ق/۶۸۵م [[مختار ثقفی]] که خود را نماینده [[محمد بن حنفیه|محمدبن حنفیه]] می‌خواند، به خونخواهی شهدای [[کربلا]] مقدمات قیام علیه [[امویان]] را تدارک می‌دید. در این هنگام بعضی از شیعیان [[کوفه]] و طرفدار [[قیام مختار]]، به سبب شخصیت نیرومند ابراهیم و به سبب خاطره‌ای که از وفاداری پدرش نسبت به [[حضرت علی(ع)]] در یاد داشتند، ابراهیم را نیز به قیام فرا خواندند. ابراهیم به شرط که او را به فرماندهی برگزینند، با درخواست آنان موافقت کرد؛ اما شیعیان یادآوری کردند که مختار ثقفی از سوی ابن حنفیه به فرماندهی برگزیده شده است. اندکی بعد مختار خود نزد ابراهیم رفت و نامه‌ای را که مدعی بود ابن‌حنفیه به ابراهیم نوشته است، به او تسلیم کرد. در این نامه از ابراهیم خواسته شده بود که با مختار در قیام بر ضدّ [[امویان]] همکاری کند.<ref>بلاذری، ۵/۲۲۲</ref>