۱۷٬۵۰۷
ویرایش
سخن‌گفتن عیسی در گهواره: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکت‌ها) جز (added Category:مقاله‌های جدید using HotCat) |
Shamsoddin (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | '''سخن‌گفتن عیسی در گهواره''' سخن‌گفتن اعجازگونه [[عیسی(ع)]] در ایام شیرخوارگی، در مقابل عالمان یهود، برای رفع اتهام [[زنا]] از مادرش، [[حضرت مریم(س)]] و اعلام [[نبوت|مقام نبوت]] بوده است.<ref>صادقی تهرانی، «شرح سخنان عیسی مسیح در گهواره»، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر آیت الله‌العظمی دکتر محمد صادقی تهرانی.</ref> قرآن در سه آیه [[آیه ۴۶ سوره آل‌عمران|۴۶ آل‌عمران]]، [[آیه ۱۱۰ سوره مائده|۱۱۰ مائده]] و [[آیه ۲۹ سوره مریم|۲۹ مریم]] به سخن‌گفتن عیسی در مهد اشاره دارد.<ref>قرآن کریم.</ref> به گفته برخی پژوهشگران بسیاری از مفسران مراد از مهد را دورانی که طفل بیشتر در آغوش مادر یا گهواره است دانسته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۳، ص۵۲؛ منصوری، شورگشتی، «بررسی دیدگاه‌های تفسیری مفسران درباره آیات تکلم حضرت عیسی علیّه السلام در مهد»، ص۲۰۹-۲۱۰.</ref> در مقابل این رای برخی مفسران چون [[محمدهادی معرفت]] در [[التمهید فی علوم القرآن (کتاب)|کتاب التمهید]] معتقدند مریم(س) چند سال بعد از ولادت عیسی به شهر بازگشت و منظور از مهد سنین خردسالی عیسی است.<ref name=":0">منصوری، شورگشتی، «بررسی دیدگاه‌های تفسیری مفسران درباره آیات تکلم حضرت عیسی علیّه السلام در مهد»، ص۲۱۰.</ref> همچنین [[سید احمدخان هندی]] اندیشمند مسلمان و مفسر قرآن، معتقد است تکلم عیسی در اوایل نوجوانی او بوده است نه دوران نوزادیش.<ref>کاظمی، «نقدی بر اندیشه های سید احمدخان هندی پیرامون اعجاز»، ص۱۳۸.</ref> | ||
بنا بر آیه ۳۰ تا ۳۴ [[سوره مریم]] عیسی در این سخنان خود را بنده خدا، صاحب کتاب، [[پیامبران|پیامبر الهی]] و مایه برکت معرفی می‌کند. همچنن او بیان می‌کند فردی زورگو و تیره‌بخت نیست و از ناحیه الهی به [[نماز]]، [[زکات]] و محبت به مادرش توصیه شده است. طبق [[آیه|آیات قرآن]] این سخنان او با سه سلامی که به خود می‌دهد تمام می‌شود. سلام بر من روزی که متولد شدم، روزی که مرگم فرا خواهد رسید و روزی که در [[آخرت|جهان دیگر]] دوباره زنده خواهم شد.<ref>مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ۱۳۷۳ش، ص۳۰۷.</ref> برخی اندیشمندان شیعه این سخنان عیسی(ع) را دلیلی بر امکان وجود عقل و درایت لازم برای [[امامت در کودکی|امامت در سنین خردسالی]] گرفته‌اند.<ref>سبحانی، «امامت در کودکی؟»، ص۴۶؛ امینی، «آيا كودك پنج ساله امام مى شود؟»، پایگاه اطلاع‌رسانی آیت الله ابراهیم امینی.</ref> | بنا بر آیه ۳۰ تا ۳۴ [[سوره مریم]] عیسی در این سخنان خود را بنده خدا، صاحب کتاب، [[پیامبران|پیامبر الهی]] و مایه برکت معرفی می‌کند. همچنن او بیان می‌کند فردی زورگو و تیره‌بخت نیست و از ناحیه الهی به [[نماز]]، [[زکات]] و محبت به مادرش توصیه شده است. طبق [[آیه|آیات قرآن]] این سخنان او با سه سلامی که به خود می‌دهد تمام می‌شود. سلام بر من روزی که متولد شدم، روزی که مرگم فرا خواهد رسید و روزی که در [[آخرت|جهان دیگر]] دوباره زنده خواهم شد.<ref>مکارم شیرازی، ترجمه قرآن، ۱۳۷۳ش، ص۳۰۷.</ref> برخی اندیشمندان شیعه این سخنان عیسی(ع) را دلیلی بر امکان وجود عقل و درایت لازم برای [[امامت در کودکی|امامت در سنین خردسالی]] گرفته‌اند.<ref>سبحانی، «امامت در کودکی؟»، ص۴۶؛ امینی، «آيا كودك پنج ساله امام مى شود؟»، پایگاه اطلاع‌رسانی آیت الله ابراهیم امینی.</ref> | ||