توحید عبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[وهابیت|وهابیون]] اموری مانند [[توسل]]،<ref>نگاه کنید به: قفاری، اصول مذهب الشیعة الامامیة، ۱۴۳۱‍ق، ج۲،‌ ص۴۴۱-۴۴۳.</ref> [[تبرک]]،<ref>آل الشیخ، فتح المجید، ۱۳۷۷ق، ص۱۳۳.</ref> [[زیارت قبور]]<ref>ابن تیمیه،‌ زيارة القبور والاستنجاد بالمقبور،‌ نشر دار طیبه، ص۵۴؛ آل الشیخ، فتح المجید، ۱۳۷۷ق، ص۲۲۹-۲۳۲؛ قفاری، اصول مذهب الشیعة الامامیة، ۱۴۳۱‍ق، ج۲،‌ ص۴۷۸-۴۸۰.</ref> و طلب [[شفاعت]]<ref>آل الشیخ، فتح المجید، ۱۳۷۷ق، ص۲۰۵ و ۲۰۶.</ref> را به معنای عبادت اشخاص و [[شرک]] شمرده‌اند.<ref>همچنین نگاه کنید به: مغنیه، هذه هی الوهابیة، منظمة الاعلام الاسلامی، ص۷۴-۷۶؛ عابدی، توحید و شرک، نشر مشعر، ص۱۶۰-۱۸۰.</ref> در پاسخ گفته شده اعمالی همچون توسل به اولیاء الله، درخواست یاری و [[شفاعت]] از آنها،‌ تبرک به آثار آنان و شفا خواستن از آنان، اگر همراه با اعتقاد به [[الوهیت]]، [[ربوبیت]] آنها یا [[تفویض]] (به معنای واگذاری امور به پیامبر و امامان) باشد، عبادت و شرک در عبادت محسوب می‌شود؛ حتی بوسیدن [[ضریح]] یا قبر با این اعتقاد عبادت و شرک عبادی محسوب می‌شود. اما اگر این گونه اعمال با این اعتقاد باشد که اولیاء‌الله بندگان خالص خدا هستند که تمام زندگیشان را وقف در کسب رضایت خدا کردند، چنین اعمالی عبادت شمرده نمی‌شود حتی اگر همراه با [[سجده]] و خضوع باشد مثل سجده [[فرشته|ملائکه]] بر [[آدم|آدم(ع)]] یا [[یعقوب|یعقوب(ع)]] و پسرانش برای [[یوسف|یوسف(ع)]].{{یاد| آیه ۱۰۰ سوره یوسف وَ رَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَخَرُّوا لَهُ سُجَّداً «و پدر و مادر را بر تخت بنشاند و آنها همگی پیش او (به شکرانه دیدار او، خدا را) سجده کردند.»}} هیچ‌یک از اینها شرک در عبادت نبوده و منافاتی با توحید عبادی ندارند.<ref>سبحانی، الالهیات، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۰۱ و ۱۰۲.</ref> البته سجده در [[اسلام]] برای غیرخدا و بدون اذن خدا [[حرام]] است؛ ولی بدون اعتقاد به الوهیت و ربوبیت عبادت محسوب نمی‌شود.<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۴۷.</ref>