پرش به محتوا

عبادت: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۷۳ بایت اضافه‌شده ،  ۱۸ ژوئن
خط ۱۷: خط ۱۷:
*'''یاد و [[ذکر خدا]]:''' به یاد [[خدا]] بودن یکی از اهداف عبادت ذکر شده است.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۳-۱۷.</ref> به گفته [[مرتضی مطهری]] اصل فلسفه تشریع عبادات، یاد و ذکر خداست که به دنبال آن یاد خود بودن و خود را بازیافتن حاصل می‌شود و انسان در اثر آن دو روشنایی و قدرت ویژه‌ای به دست می‌آورد.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۳.</ref> در [[آیه]] ۱۴ [[سوره طه]] هدف و غایت [[نماز]] که سنبل اصلی عبادت است، ذکر و یاد خدا معرفی شده است.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۴-۶۷.</ref>
*'''یاد و [[ذکر خدا]]:''' به یاد [[خدا]] بودن یکی از اهداف عبادت ذکر شده است.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۳-۱۷.</ref> به گفته [[مرتضی مطهری]] اصل فلسفه تشریع عبادات، یاد و ذکر خداست که به دنبال آن یاد خود بودن و خود را بازیافتن حاصل می‌شود و انسان در اثر آن دو روشنایی و قدرت ویژه‌ای به دست می‌آورد.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۳.</ref> در [[آیه]] ۱۴ [[سوره طه]] هدف و غایت [[نماز]] که سنبل اصلی عبادت است، ذکر و یاد خدا معرفی شده است.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۴-۶۷.</ref>
*'''احساس وابستگی و عجز''': گفته شده طبیعت انسان چنان است که هنگامی که خود را وابسته و نیازمند به کسی ببیند، در برابرش خضوع می‌کند. وجود ما وابسته به خداست و در همه چیز نیازمند او هستیم. این احساس عجز و نیاز، انسان را به عبادت و پرستش خدا وامی‌دارد.<ref>قرائتی، پرتویی از اسرار نماز، ۱۳۸۶ش، ص۲۰.</ref>
*'''احساس وابستگی و عجز''': گفته شده طبیعت انسان چنان است که هنگامی که خود را وابسته و نیازمند به کسی ببیند، در برابرش خضوع می‌کند. وجود ما وابسته به خداست و در همه چیز نیازمند او هستیم. این احساس عجز و نیاز، انسان را به عبادت و پرستش خدا وامی‌دارد.<ref>قرائتی، پرتویی از اسرار نماز، ۱۳۸۶ش، ص۲۰.</ref>
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول =[[مرتضی مطهری]] پژوهشگر و الاهی دان شیعه:{{سخ}}
{{جعبه نقل قول| عنوان =[[مرتضی مطهری]]| نقل‌قول =معنای حدیث «الْعُبودِیةُ جَوْهَرَةٌ کنْهُهَا الرُّبوبِیةُ» این است که عبودیت گوهری است که ظاهرش عبودیت و کنه و نهایتش ربوبیت است. ربوبیت یعنی تسلط و خداوندگاری نه خدایی. بندگی خدا خاصیتش این است که هرچه انسان راه بندگی خدا را بیشتر طی کند بر تصاحب و قدرت و خداوندگاری‌‏اش افزوده می‌شود. اوّلین درجه ربوبیت و خداوندگاری که در نتیجه عبودیت پیدا می‌شود این است که انسان ربّ و مالک نفس خودش می‌شود و دومین درجه‌اش مالکیت پیدا کردن بر خاطرات نفس است.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲۳، ص۴۶۸-۴۷۱.</ref>‏ | منبع =| تراز = چپ| عرض = ۲۵۵px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۴px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
جمله مشهور «'''الْعُبودِیةُ جَوْهَرَةٌ کنْهُهَا الرُّبوبِیةُ'''»معنایش این است که عبودیت گوهری است که ظاهرش عبودیت است و کنه و نهایت و باطنش، آخرین‏ منزل و هدف و مقصدش ربوبیت است. ربوبیت یعنی تسلط وخداوندگاری؛ زیرا بندگی [[خدا]] خاصیتش این است که هرچه انسان راه بندگی خدا را بیشتر طی کند بر تصاحب و قدرت و خداوندگاری‌‏اش افزوده می‌شود اوّلین درجه ربوبیت و خداوندگاری که در نتیجه عبودیت پیدا می‌شود این است که انسان ربّ و مالک نفس خودش می‌شود و دومین درجه‌اش مالکیت پیدا کردن بر خاطرات نفس است.‏ | منبع =* '''منبع''': https://lms.motahari.ir/book-page/4/آزادی%20معنوی?page=45، مطهری، آزادی معنوی، ص۴۵| تراز = چپ| عرض = ۲۵۰px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۵px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
 
حال معنی این حدیث چیست که امام فرمود عبودیت یک جوهرهای است که نهایت و کنهش ربوبیت است. نکته بسیار جالبی است. عبودیت، بندگی خدا خاصیتش این است که هرچه انسان راه بندگی خدا را بیشتر طی کند بر تصاحب و قدرت و خداوندگاریاش افزوده میشود.
اوّلین درجه ربوبیت و خداوندگاری که در نتیجه عبودیت پیدا میشود این است که انسان ربّ و مالک نفس خودش میشود، تسلط بر نفس خودش پیدا میکند


==انواع عبادت==
==انواع عبادت==
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۰۷۳

ویرایش