Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۱۲
ویرایش
عبادت: تفاوت میان نسخه‌ها
←فلسفه عبادت
(←منابع) |
|||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
*'''یاد و [[ذکر خدا]]:''' به یاد [[خدا]] بودن یکی از اهداف عبادت ذکر شده است.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۳-۱۷.</ref> به گفته [[مرتضی مطهری]] اصل فلسفه تشریع عبادات، یاد و ذکر خداست که به دنبال آن یاد خود بودن و خود را بازیافتن حاصل میشود و انسان در اثر آن دو روشنایی و قدرت ویژه‌ای به دست می‌آورد.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۳.</ref> در [[آیه]] ۱۴ [[سوره طه]] هدف و غایت [[نماز]] که سنبل اصلی عبادت است، ذکر و یاد خدا معرفی شده است.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۴-۶۷.</ref> | *'''یاد و [[ذکر خدا]]:''' به یاد [[خدا]] بودن یکی از اهداف عبادت ذکر شده است.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۳-۱۷.</ref> به گفته [[مرتضی مطهری]] اصل فلسفه تشریع عبادات، یاد و ذکر خداست که به دنبال آن یاد خود بودن و خود را بازیافتن حاصل میشود و انسان در اثر آن دو روشنایی و قدرت ویژه‌ای به دست می‌آورد.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۳.</ref> در [[آیه]] ۱۴ [[سوره طه]] هدف و غایت [[نماز]] که سنبل اصلی عبادت است، ذکر و یاد خدا معرفی شده است.<ref>نگاه کنید به: مطهری، «فلسفه عبادت»، ص۱۴-۶۷.</ref> | ||
*'''احساس وابستگی و عجز''': گفته شده طبیعت انسان چنان است که هنگامی که خود را وابسته و نیازمند به کسی ببیند، در برابرش خضوع میکند. وجود ما وابسته به خداست و در همه چیز نیازمند او هستیم. این احساس عجز و نیاز، انسان را به عبادت و پرستش خدا وامی‌دارد.<ref>قرائتی، پرتویی از اسرار نماز، ۱۳۸۶ش، ص۲۰.</ref> | *'''احساس وابستگی و عجز''': گفته شده طبیعت انسان چنان است که هنگامی که خود را وابسته و نیازمند به کسی ببیند، در برابرش خضوع میکند. وجود ما وابسته به خداست و در همه چیز نیازمند او هستیم. این احساس عجز و نیاز، انسان را به عبادت و پرستش خدا وامی‌دارد.<ref>قرائتی، پرتویی از اسرار نماز، ۱۳۸۶ش، ص۲۰.</ref> | ||
{{جعبه نقل قول| عنوان | {{جعبه نقل قول| عنوان =[[مرتضی مطهری]]| نقل‌قول =معنای حدیث «الْعُبودِیةُ جَوْهَرَةٌ کنْهُهَا الرُّبوبِیةُ» این است که عبودیت گوهری است که ظاهرش عبودیت و کنه و نهایتش ربوبیت است. ربوبیت یعنی تسلط و خداوندگاری نه خدایی. بندگی خدا خاصیتش این است که هرچه انسان راه بندگی خدا را بیشتر طی کند بر تصاحب و قدرت و خداوندگاریاش افزوده میشود. اوّلین درجه ربوبیت و خداوندگاری که در نتیجه عبودیت پیدا میشود این است که انسان ربّ و مالک نفس خودش میشود و دومین درجه‌اش مالکیت پیدا کردن بر خاطرات نفس است.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲۳، ص۴۶۸-۴۷۱.</ref> | منبع =| تراز = چپ| عرض = ۲۵۵px|رنگ حاشیه= #۶۶۷۷۸۸|حاشیه= ۵px|اندازه خط = ۱۴px|رنگ پس‌زمینه =#F4FFF4| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | ||
حال معنی این حدیث چیست که امام فرمود عبودیت یک جوهرهای است که نهایت و کنهش ربوبیت است. نکته بسیار جالبی است. عبودیت، بندگی خدا خاصیتش این است که هرچه انسان راه بندگی خدا را بیشتر طی کند بر تصاحب و قدرت و خداوندگاریاش افزوده میشود. | |||
اوّلین درجه ربوبیت و خداوندگاری که در نتیجه عبودیت پیدا میشود این است که انسان ربّ و مالک نفس خودش میشود، تسلط بر نفس خودش پیدا میکند | |||
==انواع عبادت== | ==انواع عبادت== | ||