توحید عبادی: تفاوت میان نسخه‌ها

عده‌ای اِله و اُلوهیت را به معنای پرستیدنی و شایسته عبادت معنا کرده‌اند؛<ref>مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۸۴ش، ص۸۵؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۴۴۶.</ref> اما از دیدگاه بعضی معنای حقیقی اله، معبود نیست؛ بلکه معبود بودن از لوازم معنای الوهیت است.<ref>سبحانی،‌ منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۳۶.</ref> [[عبدالله جوادی آملی]]، الوهیت را موجودی که در کار خود به صورت مطلق، مستقل باشد، معنا کرده<ref>جوادی آملی، توحید در قرآن، ۱۳۹۵ش، ص۵۲۴.</ref> و جعفر سبحانی نیز آن را هم معنا با الله و به معنای خدا‌‌‌ بودن دانسته است.<ref>سبحانی،‌ منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۳۶.</ref>

===معنای عبادت===

برای عبادت سه تعریف ارائه شده است:

#عبادت، خضوع عملی یا لفظی و زبانی است که از اعتقاد به [[الوهیت]] سرچشمه می‌گیرد. آیاتی مانند [[آیه ۵۹ سوره اعراف|آیه ۵۹]]، [[آیه ۶۹ سوره اعراف|۶۹]]، [[آیه ۷۳ سوره اعراف|۷۳]] و [[آیه ۸۵ سوره اعراف|۸۵ سوره اعراف]] و [[آیه ۵ سوره هود|آیه ۵]]، [[آیه ۶۱ سوره هود|۶۱]] و [[آیه ۸۴ سوره هود|۸۴ سوره هود]] اشاره به این تعریف دانسته‌اند.