Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۲۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
==اهمیت و جایگاه== | ==اهمیت و جایگاه== | ||
توحید عبادی و یکتاپرستی را از اساسیترین آموزههای آسمانی و هدف اصلی دعوت همه [[پیامبران|پیامبران(ع)]] شمردهاند؛ چنانچه در [[آیه ۳۶ سوره نحل]] و [[آیه ۲۵ سوره انبیاء]] بدان اشاره شده است.<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۲۸ و ۴۲۹؛ سبحانی، الالهیات، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۸۵.</ref> گفته شده همه [[مسلمان|مسلمانان]] و موحدان بر اختصاص عبادت به خداوند اتفاقنظر دارند؛<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۲۹؛ سبحانی، الالهیات، ۱۴۱۳ق، ج۲، | توحید عبادی و یکتاپرستی را از اساسیترین آموزههای آسمانی و هدف اصلی دعوت همه [[پیامبران|پیامبران(ع)]] شمردهاند؛ چنانچه در [[آیه ۳۶ سوره نحل]] و [[آیه ۲۵ سوره انبیاء]] بدان اشاره شده است.<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۲۸ و ۴۲۹؛ سبحانی، الالهیات، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۸۵.</ref> گفته شده همه [[مسلمان|مسلمانان]] و موحدان بر اختصاص عبادت به خداوند اتفاقنظر دارند؛<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۲۹؛ سبحانی، الالهیات، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۸۵؛ ربانی گلپایگانی، کلام تطبیقی (۱)، ۱۳۹۹ش، ص۱۰۰.</ref> هرچند برخی از فرقهها همچون [[وهابیت]] در تفسیر عبادت با دیگران اختلافنظر دارند.<ref>ربانی گلپایگانی، عقاید استدلالی، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۹۳.</ref> | ||
به نظر [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]]، مشرکین قریش به [[توحید در خالقیت]] و [[توحید در ربوبیت|ربوبیت]] اقرار داشتند و اختلاف اساسی آنها در توحید عبادی بود.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳، ۲۰۹.</ref> برخی توحید عبادی را منشأ تمام اختلافهای مسلمانان و دستاویز وهابیون برای [[تکفیر اهل قبله|تکفیر]] و نسبت [[شرک]] به دیگران دانستهاند.<ref>عابدی، توحید و شرک، نشر مشعر، ص۸۳.</ref> | به نظر [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]]، مشرکین قریش به [[توحید در خالقیت]] و [[توحید در ربوبیت|ربوبیت]] اقرار داشتند و اختلاف اساسی آنها در توحید عبادی بود.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳، ۲۰۹.</ref> برخی توحید عبادی را منشأ تمام اختلافهای مسلمانان و دستاویز وهابیون برای [[تکفیر اهل قبله|تکفیر]] و نسبت [[شرک]] به دیگران دانستهاند.<ref>عابدی، توحید و شرک، نشر مشعر، ص۸۳.</ref> همچنین گفته شده براساس آیات قرآن و گزارشهای تاریخی، بیشترین انحرافی که در مسئله توحید رخ داده، مربوط به توحید در عبادت و ربوبیت بوده است.<ref>ربانی گلپایگانی، کلام تطبیقی (۱)، ۱۳۹۹ش، ص۹۹ و ۱۰۰.</ref> | ||
آیات متعددی بر توحید عبادی دلالت دارند؛ از جمله: [[آیه ۵۱ سوره آل عمران|آیه ۵۱]] و [[آیه ۶۴ سوره آل عمران|۶۴ سوره آل عمران]]، [[آیه ۱۰۲ سوره انعام]]، [[آیه ۳۶ سوره نحل]]، [[آیه ۲۵ سوره انبیاء]]، [[آیه ۶۱ سوره یس]].<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۲۵-۴۲۶.</ref> در آیات قرآن، [[احباط|حبط اعمال]]، گمراهی، شقاوت و زیانکاری در قیامت و خشم خدا از جمله آثار عبادت غیرخدا شمرده شده است.<ref>نگاه کنید به: هاشمی رفسنجانی و محققان مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ۱۳۸۷ش، ج۱۹، ص۵۳۷-۵۴۰.</ref> | آیات متعددی بر توحید عبادی دلالت دارند؛ از جمله: [[آیه ۵۱ سوره آل عمران|آیه ۵۱]] و [[آیه ۶۴ سوره آل عمران|۶۴ سوره آل عمران]]، [[آیه ۱۰۲ سوره انعام]]، [[آیه ۳۶ سوره نحل]]، [[آیه ۲۵ سوره انبیاء]]، [[آیه ۶۱ سوره یس]].<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۲۵-۴۲۶.</ref> در آیات قرآن، [[احباط|حبط اعمال]]، گمراهی، شقاوت و زیانکاری در قیامت و خشم خدا از جمله آثار عبادت غیرخدا شمرده شده است.<ref>نگاه کنید به: هاشمی رفسنجانی و محققان مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ۱۳۸۷ش، ج۱۹، ص۵۳۷-۵۴۰.</ref> | ||
در دومین فرمان از [[ده فرمان|ده فرمان حضرت موسی(ع)]] نیز از پرستش غیرخدا نهی و بر توحید در پرستش تأکید شده است.<ref>نگاه کنید به: عهد عتیق، سفر خروج، باب۲۰، آیه ۱ - ۱۷.</ref> | در دومین فرمان از [[ده فرمان|ده فرمان حضرت موسی(ع)]] نیز از پرستش غیرخدا نهی و بر توحید در پرستش تأکید شده است.<ref>نگاه کنید به: عهد عتیق، سفر خروج، باب۲۰، آیه ۱ - ۱۷.</ref> | ||
به گفته علی ربانی گلپایگانی، کلامپژوه شیعی، به دلیل وضوح مسئله توحید در عبادت و اختلافی نبون آن میان مسلمانان، این مسئله در کتابهای کلامی قدیم مطرح نبود و بیشتر در کتابهای اخلاقی مطرح میشد؛ اما پس از ظهور [[ابنتیمیه حرانی|ابنتیمیه]] و عقاید جدیدش درباره توحید و شرک در عبادت، طرح این مسئله ضرورت و اهمیت یافت.<ref>ربانی گلپایگانی، کلام تطبیقی (۱)، ۱۳۹۹ش، ص۱۰۰.</ref> | |||
==دلایل توحید عبادی== | ==دلایل توحید عبادی== |