Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۲۵
ویرایش
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
==اهمیت و جایگاه== | ==اهمیت و جایگاه== | ||
توحید عبادی و یکتاپرستی را از اساسیترین آموزههای آسمانی همه [[پیامبران|پیامبران(ع)]] | توحید عبادی و یکتاپرستی را از اساسیترین آموزههای آسمانی و هدف اصلی دعوت همه [[پیامبران|پیامبران(ع)]] شمردهاند؛ چنانچه در [[آیه ۳۶ سوره نحل]] و [[آیه ۲۵ سوره انبیاء]] بدان اشاره شده است.<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۲۸ و ۴۲۹؛ سبحانی، الاهیات، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۸۵.</ref> گفته شده همه [[مسلمان|مسلمانان]] و موحدان بر اختصاص عبادت به خداوند اتفاقنظر دارند؛<ref>سبحانی، منشور جاوید، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۲۹؛ سبحانی، الاهیات، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۸۵.</ref> ولی برخی از فرقهها همچون [[وهابیت]] در تفسیر عبادت اختلافنظر دارند.<ref>ربانی گلپایگانی، عقاید استدلالی، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۹۳.</ref> | ||
به نظر [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]]، مشرکین قریش به [[توحید در خالقیت]] و [[توحید در ربوبیت|ربوبیت]] اقرار داشتند و اختلاف اساسی آنها در توحید عبادی بود.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳، ۲۰۹.</ref> برخی توحید عبادی را منشأ تمام اختلافهای مسلمانان و دستاویز وهابیون برای [[تکفیر اهل قبله|تکفیر]] و نسبت [[شرک]] به دیگران دانستهاند.<ref>عابدی، توحید و شرک، نشر مشعر، ص۸۳.</ref> | به نظر [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]]، مشرکین قریش به [[توحید در خالقیت]] و [[توحید در ربوبیت|ربوبیت]] اقرار داشتند و اختلاف اساسی آنها در توحید عبادی بود.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳، ۲۰۹.</ref> برخی توحید عبادی را منشأ تمام اختلافهای مسلمانان و دستاویز وهابیون برای [[تکفیر اهل قبله|تکفیر]] و نسبت [[شرک]] به دیگران دانستهاند.<ref>عابدی، توحید و شرک، نشر مشعر، ص۸۳.</ref> |