ماهی فلس‌دار: تفاوت میان نسخه‌ها
←مصادیق روایی
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
عده‌ای از [[مجتهد|فقها]]، با توجه به روایات گوناگون، به برخی از نام‌های ماهیانِ [[حلال‌گوشت]] و [[حرام‌گوشت]] اشاره کرده<ref> برای نمونه نگاه کنید به: مفید، المقنعة، ۱۴۱۳ق، ص۵۷۶؛ طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ص۵۷۶؛ طوسی، المبسوط، ۱۳۷۸ق، ج۶، ص۲۷۶؛ محقق حلی، شرائع الإسلام، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۱۶۹؛ علامه حلی، تبصرة المتعلمین، ۱۴۱۱ق، ص۱۶۳.</ref> و حکم علما در این زمینه را جمع‌آوری کرده‌اند.<ref> فاضل آبی، کشف الرموز، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۶۱.</ref> | عده‌ای از [[مجتهد|فقها]]، با توجه به روایات گوناگون، به برخی از نام‌های ماهیانِ [[حلال‌گوشت]] و [[حرام‌گوشت]] اشاره کرده<ref> برای نمونه نگاه کنید به: مفید، المقنعة، ۱۴۱۳ق، ص۵۷۶؛ طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ص۵۷۶؛ طوسی، المبسوط، ۱۳۷۸ق، ج۶، ص۲۷۶؛ محقق حلی، شرائع الإسلام، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۱۶۹؛ علامه حلی، تبصرة المتعلمین، ۱۴۱۱ق، ص۱۶۳.</ref> و حکم علما در این زمینه را جمع‌آوری کرده‌اند.<ref> فاضل آبی، کشف الرموز، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۳۶۱.</ref> | ||
سُلحفَاة (لاک‌پشت)، ضِفْدِع (قورباغه) و صَرَطَان (خرچنگ) از حیوانات دریایی هستند که در [[حدیث|روایات]]، به دلیل ماهی‌نبودن یا نداشتن پولک، حکم به [[حرمت]] آنها شده است.<ref> شهید اول، اللمعة الدمشقیة، ۱۴۱۰ق، ص۲۳۵.</ref> همچنین کنْعَتْ (یا کنعد= آزادماهی)، رُبَیثا (ماهی کوچک با پولک‌های ظریف)، ارْبَیان (ملخ آبی یا میگو)، طِمْر و طِمْرانی از اقسام ماهی حلال دانسته شده‌اند.<ref> شیخ بهایی، جامع عباسی، ۱۴۲۹ق، ص۷۵۴.</ref> | سُلحفَاة (لاک‌پشت)، ضِفْدِع (قورباغه) و صَرَطَان (خرچنگ) از حیوانات دریایی هستند که در [[حدیث|روایات]]، به دلیل ماهی‌نبودن یا نداشتن پولک، حکم به [[حرمت]] آنها شده است.<ref> شهید اول، اللمعة الدمشقیة، ۱۴۱۰ق، ص۲۳۵.</ref> همچنین کنْعَتْ (یا کنعد= آزادماهی)، رُبَیثا (ماهی کوچک با پولک‌های ظریف)، ارْبَیان (ملخ آبی یا میگو)،{{یاد|برخی از محققان براین باورند که حکم فقها به حلیت میگو ظاهراً از تشابه دو نام «اِربیان» - که به صراحت حدیث نوعی ماهی بوده - و «روبیان» - که نام عربی میگو و به شهادت علم نوعی خرچنگ است - به وجود آمده است و کلمه میگو در هیچ حدیثی نیست. <ref>https://historylib.com/articles/1973/</ref>}} طِمْر و طِمْرانی از اقسام ماهی حلال دانسته شده‌اند.<ref> شیخ بهایی، جامع عباسی، ۱۴۲۹ق، ص۷۵۴.</ref> | ||
فقیهانی همچون [[شیخ طوسی]]،<ref>طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ص۵۷۶.</ref> [[محقق حلی]]<ref>محقق حلی، شرائع الإسلام، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۱۶۹.</ref> و کیدری نویسنده [[اصباح الشیعة بمصباح الشریعة (کتاب)|کتاب اصباح الشیعه]]ُ<ref>کیدری، إصباح الشیعة، ۱۴۱۶ق، ص۳۸۷.</ref> با استناد به روایات، خوردن گوشت برخی از حیوانات دریایی چون جِرّی (مارماهی)، زَهو و زِمار را [[مکروه]] دانسته و برخی دیگر، از آن جهت که آنها را ماهی نمی‌شمارند یا دارای پولک نمی‌دانند، [[حرام]] دانسته‌اند.<ref> ابن‌ادریس حلی، السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۹۹.</ref> این گروه روایاتی که دلالت بر کراهت می‌کند را حمل بر [[تقیه]] کرده‌اند.<ref>شهید اول، الدروس الشرعیة، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۸.</ref> در مصداق‌بودنِ شماری از ماهیانی که در روایات به آنها اشاره شده نیز اختلاف وجود دارد.<ref>نگاه کنید به: شعرانی، ترجمه و شرح تبصرة المتعلمین، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۶۳۴.</ref> | فقیهانی همچون [[شیخ طوسی]]،<ref>طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ص۵۷۶.</ref> [[محقق حلی]]<ref>محقق حلی، شرائع الإسلام، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۱۶۹.</ref> و کیدری نویسنده [[اصباح الشیعة بمصباح الشریعة (کتاب)|کتاب اصباح الشیعه]]ُ<ref>کیدری، إصباح الشیعة، ۱۴۱۶ق، ص۳۸۷.</ref> با استناد به روایات، خوردن گوشت برخی از حیوانات دریایی چون جِرّی (مارماهی)، زَهو و زِمار را [[مکروه]] دانسته و برخی دیگر، از آن جهت که آنها را ماهی نمی‌شمارند یا دارای پولک نمی‌دانند، [[حرام]] دانسته‌اند.<ref> ابن‌ادریس حلی، السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۹۹.</ref> این گروه روایاتی که دلالت بر کراهت می‌کند را حمل بر [[تقیه]] کرده‌اند.<ref>شهید اول، الدروس الشرعیة، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۸.</ref> در مصداق‌بودنِ شماری از ماهیانی که در روایات به آنها اشاره شده نیز اختلاف وجود دارد.<ref>نگاه کنید به: شعرانی، ترجمه و شرح تبصرة المتعلمین، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۶۳۴.</ref> | ||