آیه حکمت: تفاوت میان نسخه‌ها

مفسران در اینکه مقصود از حکمت چیست وجوه زیادی گفته‌اند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۶۵۹؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱، ج۲، ص۳۴۱.</ref> برخی گفته‌اند حکمت به معنی معرفت و آگاهی از حقایق و رسیدن به حق است که خداوند به بعضی از افراد به خاطر پاکی و [[تقوا]] و تلاش عطا می‌کند.<ref>قرائتی، تفسیر نور‏، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۴۲۷.</ref> برخی نیز گفته‌اند حکمت به معنای معرفت و شناخت اسرار جهان هستی است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۴۱.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] معتقد است حکمت عبارت است از حقایقی که مشتمل بر سعادت بشر باشد، مانند معارف الهی درباره مبدأ و [[معاد]]. یا حقایق عالم طبیعی مانند معارفی که با سعادت انسان ارتباط داشته باشد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۳۹۵.</ref> گفته شده حکمت یک معنی وسیعی دارد که تمام این امور، حتی نبوت را که بعضی از معانی آن شمرده‌اند شامل می‌شود که آن نوعی از علم و آگاهی است‏.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۴۱.</ref> از دیگر موارد مورد اشاره مفسران مصادیق ذیل است: