فدیه: تفاوت میان نسخه‌ها

''' فِدْیه '''مالی که در عوض رهایی [[اسیر]] یا جریمه ارتکاب [[حرام|محرمات]] یا [[طلاق]] پرداخت می‌شود. به گفته فقیهان فدیه در موضوعات [[روزه|صوم]]، [[حج]]، [[جهاد]]، [[طلاق خلع]] و [[طلاق مبارات]] نیز آمده است که در کتب فقهی به شرایط و جزئیات آن پرداخته شده است. به گفته فقهای شیعه، بحث فدیه در موضوع جهاد و اسیران جنگی و میزان آن به تصمیم امام مسلمین بستگی دارد.

بنا بر نظر مفسران، فدیه به کار رفته در برخی آیات قرآن مانند [[آیه ۵۴ سوره یونس]] و [[آیه ۱۸ سوره رعد]] درباره گنهکاران است؛ با این مضمون که گنهکاران در [[قیامت]] درخواست نجات از عذاب در عوض همه دارای در دنیا را دارند، ولی این درخواست آنها پذیرفته نمی‌شود. روایاتی از [[اهل‌بیت(ع)|اهلبیت(ع)]] نیز درباره فدیه در کتب روایی در تفسیر آیات مربوطه آمده است.

بنا به نظر فقیهان، فدیه، مالی معین است که در عوض موارد زیر پرداخت می‌شود؛

*رهایی اسیر:<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۲ش، ج۵، ص۶۶۴-۶۶۵Y؛ صدر، ماوراء الفقه، ۱۴۲۰ق، ج۹، ص۱۱۹.</ref> آزادکردن اسیران مسلمان در ازای پرداخت مال (فدیه) واجب است.<ref>محقق کرکی، جامع المقاصد فی شرح القواعد، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۳۹۲؛ فاضل مقداد، کنز العرفان، ۱۴۳۱ق، ج۱، ص۳۷۷.</ref> مالی که مشرکان به عنوان فدیه برای رهایی از اسارت به حاکم اسلامی می‌دهند [[غنیمت]] شمرده می‌شود که تصمیم‌گیری درباره آن از اختیارات امام مسلمانان است.<ref>محقق کرکی، جامع المقاصد فی شرح القواعد، ۱۴۱۴ق، ج۳، ص۳۹۲؛ فاضل مقداد، کنز العرفان، ۱۴۳۱ق، ج۱، ص۳۷۷.</ref>

*جریمه ارتکاب [[حرام|محرمات]]:<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۲ش، ج۵، ص۶۶۴-۶۶۵Y؛ صدر، ماوراء الفقه، ۱۴۲۰ق، ج۹، ص۱۱۹.</ref> به عنوان مثال، با ارتکاب برخی محرمات احرام همچون [[آمیزش]] با همسر، شکارکردن، چیدن ناخن و کوتاه‌کردن مو، فدیه واجب می‌شود.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۲ش، ج۵، ص۶۶۴-۶۶۵.</ref>