فرار از خمس: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
</ref> [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] در جواب استفتائی در مورد هبه به همسر و فرزند، گفته است این هبه اگر بخاطر فرار از خمس باشد باید خمسش پرداخته شود.<ref>خمینی، استفتاءات، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۴۰۵.</ref> | </ref> [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] در جواب استفتائی در مورد هبه به همسر و فرزند، گفته است این هبه اگر بخاطر فرار از خمس باشد باید خمسش پرداخته شود.<ref>خمینی، استفتاءات، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۴۰۵.</ref> | ||
*پرداخت خمس لازم نیست: برخی چون [[ | *پرداخت خمس لازم نیست: برخی چون [[سید محمدرضا گلپایگانی]] و [[محمدتقی بهجت]] معتقدند گرچه فرد قصد فرار از پرداخت خمس را داشته است، اما اگر هدیه مناسب شأن گیرنده آن باشد، پرداخت خمس لازم نیست.<ref>بهجت، استفتائات، ۱۴۲۸ق، ج۳، ص۱۲۴؛ گلپایگانی، مجمع المسائل، 1409ق، ج1، ص350.</ref> در استفتائی از محمدتقی بهجت در مورد فرار از خمس، او معتقد است حتی تغییر سال خمسی و یا خرید لوازم منزل برای فرار از خمس جایز است.<ref>بهجت، استفتائات، ۱۴۲۸ق، ج۳، ص۱۲۴.</ref> گفته شده منظور از شأنیت، زندگی فرد و موقعیت خانوادگی او است.<ref>بهجت، استفتائات، ۱۴۲۸ق، ج۳، ص۶۱. | ||
</ref> [[سید ابوالقاسم خویی]] می‌گوید ملاک در شأن بودن این است که عرف شخص را به‌خاطر آن بخشش ملامت نکند.<ref>خویی، حاشیه بر صراط النجاة، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۱۹۰.</ref> | </ref> [[سید ابوالقاسم خویی]] می‌گوید ملاک در شأن بودن این است که عرف شخص را به‌خاطر آن بخشش ملامت نکند.<ref>خویی، حاشیه بر صراط النجاة، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۱۹۰.</ref> | ||
فقیهان درباره قصد فرار از [[زکات]] نظرهای متفاوتی دارند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۱۸۴-۱۸۵.</ref> به گفته [[محمدحسن نجفی]] بیشتر فقیهانِ بعد از عصر [[شیخ طوسی]] درباره کسی که به قصد فرار از زکات سکه‌های خود را به شمش تبدیل می‌کند، معتقد به عدم پرداخت هستند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۱۸۴-۱۸۵.</ref> [[سید مرتضی]]، تمام فقیهان قبل از دوره شیخ طوسی را قائل به لزوم پرداخت زکات در این فرض دانسته است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۱۸۴-۱۸۵؛ سید مرتضی، الانتصار، ۱۴۱۵ق، ص۲۱۹.</ref> | فقیهان درباره قصد فرار از [[زکات]] نظرهای متفاوتی دارند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۱۸۴-۱۸۵.</ref> به گفته [[محمدحسن نجفی]] بیشتر فقیهانِ بعد از عصر [[شیخ طوسی]] درباره کسی که به قصد فرار از زکات سکه‌های خود را به شمش تبدیل می‌کند، معتقد به عدم پرداخت هستند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۱۸۴-۱۸۵.</ref> [[سید مرتضی]]، تمام فقیهان قبل از دوره شیخ طوسی را قائل به لزوم پرداخت زکات در این فرض دانسته است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۱۸۴-۱۸۵؛ سید مرتضی، الانتصار، ۱۴۱۵ق، ص۲۱۹.</ref> | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
* نجفی، محمدحسن، مجمع الرسائل، مشهد، مؤسسه صاحب الزمان علیه‌السلام، ۱۴۱۵ق. | * نجفی، محمدحسن، مجمع الرسائل، مشهد، مؤسسه صاحب الزمان علیه‌السلام، ۱۴۱۵ق. | ||
*سیستانی، سید علی، [https://www.sistani.org/persian/book/26576/6168/ «استفاده از مال یا بخشش آن به جهت فرار از خمس»]، سایت رسمی دفتر آیت الله سیستانی، تاریخ بازدید:۱۶خرداد۱۴۰۳. | *سیستانی، سید علی، [https://www.sistani.org/persian/book/26576/6168/ «استفاده از مال یا بخشش آن به جهت فرار از خمس»]، سایت رسمی دفتر آیت الله سیستانی، تاریخ بازدید:۱۶خرداد۱۴۰۳. | ||
* گلپایگانی، سید محمدرضا، مجمع المسائل، قم، دار القرآن الکریم، دوم، 1409ق. | |||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||