فرار از خمس: تفاوت میان نسخهها
اصلاح ارقام
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اصلاح ارقام) |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
*پرداخت خمس لازم نیست: برخی چون [[لطفالله صافی]] و [[محمدتقی بهجت]] معتقدند گرچه فرد قصد فرار از پرداخت خمس را داشته است، اما اگر هدیه مناسب شأن گیرنده آن باشد، پرداخت خمس لازم نیست.<ref>بهجت، استفتائات، ۱۴۲۸ق، ج۳، ص۱۲۴.</ref> در استفتائی از محمدتقی بهجت در مورد فرار از خمس، او معتقد است حتی تغییر سال خمسی و یا خرید لوازم منزل برای فرار از خمس جایز است.<ref>بهجت، استفتائات، ۱۴۲۸ق، ج۳، ص۱۲۴.</ref> گفته شده منظور از شأنیت، زندگی فرد و موقعیت خانوادگی او است.<ref>بهجت، استفتائات، ۱۴۲۸ق، ج۳، ص۶۱. | *پرداخت خمس لازم نیست: برخی چون [[لطفالله صافی]] و [[محمدتقی بهجت]] معتقدند گرچه فرد قصد فرار از پرداخت خمس را داشته است، اما اگر هدیه مناسب شأن گیرنده آن باشد، پرداخت خمس لازم نیست.<ref>بهجت، استفتائات، ۱۴۲۸ق، ج۳، ص۱۲۴.</ref> در استفتائی از محمدتقی بهجت در مورد فرار از خمس، او معتقد است حتی تغییر سال خمسی و یا خرید لوازم منزل برای فرار از خمس جایز است.<ref>بهجت، استفتائات، ۱۴۲۸ق، ج۳، ص۱۲۴.</ref> گفته شده منظور از شأنیت، زندگی فرد و موقعیت خانوادگی او است.<ref>بهجت، استفتائات، ۱۴۲۸ق، ج۳، ص۶۱. | ||
</ref> سید ابوالقاسم خویی میگوید ملاک در شأن بودن این است که عرف شخص را بهخاطر آن بخشش ملامت نکند.<ref>خویی، صراط النجاة، | </ref> سید ابوالقاسم خویی میگوید ملاک در شأن بودن این است که عرف شخص را بهخاطر آن بخشش ملامت نکند.<ref>خویی، صراط النجاة، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۱۹۰.</ref> | ||
فقیهان درباره قصد فرار از [[زکات]] نظرهای متفاوتی دارند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۱۸۴-۱۸۵.</ref> به گفته [[صاحب جواهر|محمدحسن نجفی]] بیشتر فقیهانِ بعد از عصر [[شیخ طوسی]] درباره کسی که به قصد فرار از زکات سکههای خود را به شمش تبدیل میکند، معتقد به عدم پرداخت هستند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۱۸۴-۱۸۵.</ref> [[سید مرتضی]]، تمام فقیهان قبل از دوره شیخ طوسی را قائل به لزوم پرداخت زکات در این فرض دانسته است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۱۸۴-۱۸۵؛ سید مرتضی، الانتصار، ۱۴۱۵ق، ص۲۱۹.</ref> | فقیهان درباره قصد فرار از [[زکات]] نظرهای متفاوتی دارند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۱۸۴-۱۸۵.</ref> به گفته [[صاحب جواهر|محمدحسن نجفی]] بیشتر فقیهانِ بعد از عصر [[شیخ طوسی]] درباره کسی که به قصد فرار از زکات سکههای خود را به شمش تبدیل میکند، معتقد به عدم پرداخت هستند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۱۸۴-۱۸۵.</ref> [[سید مرتضی]]، تمام فقیهان قبل از دوره شیخ طوسی را قائل به لزوم پرداخت زکات در این فرض دانسته است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۱۸۴-۱۸۵؛ سید مرتضی، الانتصار، ۱۴۱۵ق، ص۲۱۹.</ref> | ||