پرش به محتوا

حدیث نقطه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۶: خط ۱۶:
قدیمی‌ترین گزارش این روایت را مربوط به ابن‌طلحه شافعی (درگذشت: [[سال ۶۵۲ هجری قمری|۶۵۲ق]]) در کتاب الدُرُّ المُنتَظَم فی السِرّ الاَعظَم دانسته‌اند.<ref>دیمه‌کار گراب، [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1110972/%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%86%D8%A7-%D9%86%D9%82%D8%B7%D9%87-%D8%AA%D8%AD%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D8%A8%D8%A7%D8%A1-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%B2%D9%88%DB%8C-%D9%86%D9%82%D8%AF?q=%D8%A7%D9%86%D8%A7%20%D9%86%D9%82%D8%B7%D8%A9%20%D8%AA%D8%AD%D8%AA%20%D8%A8%D8%A7%D8%A1%20%D8%A8%D8%B3%D9%85%20%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87&score=25.941294&rownumber=6 «روایت «أنا نقطة تحت الباء» در ترازوی نقد»]، ص۸۳.</ref> وی این روایت را بدون ذکر سند بدین صورت نقل کرده است:{{گفت و گو|و بدان که همه اسرار الهی در کتب آسمانی است. و هر آنچه در کتب آسمانی وجود دارد در [[قرآن]] است. و همه قرآن است در [[سوره حمد]] جمع است. و هرچه در سوره حمد است در بسمله آن است. و هر چه در [[بسمله]] است است در باء است. و هر آن‌چه در باء بسمله است در نقطه آن‌ است. امام علی(ع) فرمود: «و من نقطه‌ای هستم که زیر باء است.»<ref>نصیبی، الدر المنتظم فی السر الاعظم، ۱۴۲۵ق، ص۵۸.</ref>
قدیمی‌ترین گزارش این روایت را مربوط به ابن‌طلحه شافعی (درگذشت: [[سال ۶۵۲ هجری قمری|۶۵۲ق]]) در کتاب الدُرُّ المُنتَظَم فی السِرّ الاَعظَم دانسته‌اند.<ref>دیمه‌کار گراب، [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1110972/%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%86%D8%A7-%D9%86%D9%82%D8%B7%D9%87-%D8%AA%D8%AD%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D8%A8%D8%A7%D8%A1-%D8%AF%D8%B1-%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%B2%D9%88%DB%8C-%D9%86%D9%82%D8%AF?q=%D8%A7%D9%86%D8%A7%20%D9%86%D9%82%D8%B7%D8%A9%20%D8%AA%D8%AD%D8%AA%20%D8%A8%D8%A7%D8%A1%20%D8%A8%D8%B3%D9%85%20%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87&score=25.941294&rownumber=6 «روایت «أنا نقطة تحت الباء» در ترازوی نقد»]، ص۸۳.</ref> وی این روایت را بدون ذکر سند بدین صورت نقل کرده است:{{گفت و گو|و بدان که همه اسرار الهی در کتب آسمانی است. و هر آنچه در کتب آسمانی وجود دارد در [[قرآن]] است. و همه قرآن است در [[سوره حمد]] جمع است. و هرچه در سوره حمد است در بسمله آن است. و هر چه در [[بسمله]] است است در باء است. و هر آن‌چه در باء بسمله است در نقطه آن‌ است. امام علی(ع) فرمود: «و من نقطه‌ای هستم که زیر باء است.»<ref>نصیبی، الدر المنتظم فی السر الاعظم، ۱۴۲۵ق، ص۵۸.</ref>
| عرض = ۹۰
| عرض = ۹۰
| شکل بندی عنوان = line-height:200%; font-size:100%; font-weight: normal;
| شکل بندی عنوان = line-height:100%; font-size:50%; font-weight: normal;
| شکل بندی ستون راست = text-align:center; line-height:170%
| شکل بندی ستون راست = text-align:center; line-height:100%
| شکل بندی آدرس = font-size:75%;
| شکل بندی آدرس = font-size:75%;
| تورفتگی = ۰
| تورفتگی = ۰
| تراز = وسط
| تراز = وسط
| عنوان = {{عربی|اندازه=80%|واعلم أنّ جميع أسرار الله في الكتب السماوية، و جميع ما في الكتب السماوية في القرآن، وجميع ما في القرآن في الفاتحة، وجميع ما في الفاتحة في البسملة، وجميع ما في البسملة في باء البسملة، وجميع ما في باء البسملة في النقطة التي تحت الباء، قال الإمام علی: «وأنا النقطة التي تحت الباء.»}}
| عنوان = {{عربی|اندازه=50%|واعلم أنّ جميع أسرار الله في الكتب السماوية، و جميع ما في الكتب السماوية في القرآن، وجميع ما في القرآن في الفاتحة، وجميع ما في الفاتحة في البسملة، وجميع ما في البسملة في باء البسملة، وجميع ما في باء البسملة في النقطة التي تحت الباء، قال الإمام علی: «وأنا النقطة التي تحت الباء.»}}
}}پس از ابن طلحه، قیصری<ref>قیصری، شرح القیصری علی تائیة ابن فارض الکبری، ۱۴۲۵ق، ص۶۶؛ قیصری، شرح فصوص الحکم، ۱۳۷۵ش، ص۱۱۸.</ref> (درگذشت: ۷۵۱ق)، [[سید حیدر آملی]]<ref>آملی، تفسیر المحیط الأعظم،‌ ۱۴۲۲ق،‌ ج۲، ص۴۰۸-۴۰۹.</ref> (درگذشت: پس از [[سال ۷۸۷ هجری قمری|۷۸۷ق]]) و [[حافظ رجب برسی]]<ref>برسی، مشارق انوار الیقین فی اسرار امیرالمومنین، ۱۴۲۲ق، ص۳۱.</ref> (درگذشت: پس از [[سال ۸۱۳ هجری قمری|۸۱۳ق]]) با اختلاف الفاظ، این روایت را بدون ذکر سند گزارش کرده‌اند. [[ابن ابی‌جمهور احسایی|ابن ابی‌ الجمهور]] (درگذشت: پس از [[سال ۹۰۴هجری قمری|۹۰۴ق]]) با ذکر این روایت، گوینده آن را حضرت علی(ع) می‌داند که بزرگانی چون [[سلمان فارسی|سلمان]]، [[ابوذر غفاری|ابوذر]]، [[کمیل بن زیاد نخعی|کمیل]]،‌ و اولاد امام علی(ع) آن را نقل کرده‌اند. با این حال وی سندی برای این حدیث ارائه نکرده است.<ref>ابن ابی الجمهور، مجلی مرآة المنجی، ۱۳۸۷ش، ص۴۰۹.</ref>
}}
 
پس از ابن طلحه، قیصری<ref>قیصری، شرح القیصری علی تائیة ابن فارض الکبری، ۱۴۲۵ق، ص۶۶؛ قیصری، شرح فصوص الحکم، ۱۳۷۵ش، ص۱۱۸.</ref> (درگذشت: ۷۵۱ق)، [[سید حیدر آملی]]<ref>آملی، تفسیر المحیط الأعظم،‌ ۱۴۲۲ق،‌ ج۲، ص۴۰۸-۴۰۹.</ref> (درگذشت: پس از [[سال ۷۸۷ هجری قمری|۷۸۷ق]]) و [[حافظ رجب برسی]]<ref>برسی، مشارق انوار الیقین فی اسرار امیرالمومنین، ۱۴۲۲ق، ص۳۱.</ref> (درگذشت: پس از [[سال ۸۱۳ هجری قمری|۸۱۳ق]]) با اختلاف الفاظ، این روایت را بدون ذکر سند گزارش کرده‌اند. [[ابن ابی‌جمهور احسایی|ابن ابی‌ الجمهور]] (درگذشت: پس از [[سال ۹۰۴هجری قمری|۹۰۴ق]]) با ذکر این روایت، گوینده آن را حضرت علی(ع) می‌داند که بزرگانی چون [[سلمان فارسی|سلمان]]، [[ابوذر غفاری|ابوذر]]، [[کمیل بن زیاد نخعی|کمیل]]،‌ و اولاد امام علی(ع) آن را نقل کرده‌اند. با این حال وی سندی برای این حدیث ارائه نکرده است.<ref>ابن ابی الجمهور، مجلی مرآة المنجی، ۱۳۸۷ش، ص۴۰۹.</ref>


==اختلاف در منشأ صدور روایت==
==اختلاف در منشأ صدور روایت==
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۲٬۴۴۸

ویرایش