اسرائیل: تفاوت میان نسخه‌ها

اسرائیل (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۰

۱۰٬۷۵۰ بایت حذف‌شده ، ۴ ژوئن

←‏دلایل و توجیه‌ها در تأسیس اسرائیل

دیداریویکی‌متن

P.motahari

Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor

۳٬۲۷۶

ویرایش

@@ خط ۱۲۱: / خط ۱۲۱: @@
 تأسیس یک کشور بزرگ (اسرائیل بزرگ) با هویت یهودی و یک ابرقدرت منطقه‌ای مسلط در خاورمیانه را نخستین و مهم‌ترین هدف رژیم اسرائیل ذکر کرده‌اند.<ref>نگاه کنید به: صفاتاج، ماجرای فلسطین و اسرائیل، ۱۳۸۱ش، ص۱۶۴؛ «[https://www.farsnews.ir/news/14010828000595/ رؤیای صهیونیست‌ها در تأسیس اسرائیل بزرگ چگونه بر باد رفت؟]»، خبرگزاری فارس: خمینی، صحیفه امام، ۱۳۸۹ش، ج۲۱، ص۳۹۸، پاورقی دوم.</ref> رُوژِه گارُودی، نویسنده و سیاستمدار مستبصر فرانسوی، معتقد است هدف اساسی صهیونیست‌ها، مهاجرت تمامی یهودیان به سرزمین موعود<ref>گارودی، محاکمه صهیونیزم اسرائیل،‌ ۱۳۸۴ش، ص۴۱.</ref> و ایجاد یک دولت یهودی در فلسطین است.<ref>گارودی، تاریخ یک ارتداد، ۱۳۷۷ش، ص۷۵و۷۶ و ۸۲؛ گارودی، محاکمه صهیونیزم اسرائیل،‌ ۱۳۸۴ش، ص۶۶.</ref> به اعتقاد [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] هدف از تأسیس اسرائیل در [[فلسطین]]، سیطره بر [[جهان اسلام|دنیای اسلام]] و استعمار سرزمین‌های اسلامی بوده است.<ref>خمینی، صحیفه امام، ۱۳۸۹ش، ج۳، ص۲.</ref>
-==دلایل و توجیه‌ها در تأسیس اسرائیل==
+==دلایل صهیونیست‌ها برای تأسیس اسرائیل==
-صهیونیست‌ها برای اشغال فلسطین و ایجاد دولت اسرائیل در آنجا دلایل و توجیهاتی ذکر کرده‌اند که با عنوان اسطوره یا افسانه‌های اسرائیل نیز شناخته می‌شود.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: گارودی، تاریخ یک ارتداد، ۱۳۷۷ش، ص ۱۳-۱۷، ۳۳، ۳۵ و ۴۷-۵۰؛ پاپه، ایده اسرائیل، ۱۳۹۸ش، ص۱۵۲.</ref>
+صهیونیست‌ها برای اشغال فلسطین و ایجاد دولت اسرائیل در آنجا دلایل و توجیهاتی ذکر کرده‌اند که با عنوان اسطوره یا افسانه‌های اسرائیل نیز شناخته می‌شود.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: گارودی، تاریخ یک ارتداد، ۱۳۷۷ش، ص ۱۳-۱۷، ۳۳، ۳۵ و ۴۷-۵۰؛ پاپه، ایده اسرائیل، ۱۳۹۸ش، ص۱۵۲.</ref> این دلایل هم جنبه مذهبی و هم جنبه غیرمذهبی دارد: یکی از دلایل مذهبی آنان این است که فلسطین همان سرزمین موعود است<ref>فیروزآبادی، کشف الاسرار صهیونیسم، ‌۱۳۹۳ش، ص۲۵؛ سجادی، پیدایش و تداوم صهیونیسم، ۱۳۸۶ش، ص۴۵.</ref> که در سِفْر پیدایش{{یاد|«در آن روز یَهُوَه با اِبْرام عهد بست و گفت: این زمین را از نهر مصر تا به نهر عظیم یعنی نهر فرات به نسل تو بخشیده‌ام».(عهد عتیق، سفر پیدایش، باب ۱۵، آیه ۱۸.)}}  از بخشیدن این سرزمین به نسل [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم(ع)]] سخن آمده است.<ref>گارودی، تاریخ یک ارتداد، ۱۳۷۷ش، ص۳۷و۳۸ و ۱۸۷.</ref> از نظر صهیونیست‌‌ها، سرزمینی که به عده خاصی وعده داده شده، بیرون کردن دیگران از آنجا نه تنها حق، بلکه تکلیف است.<ref>گارودی، محاکمه صهیونیزم اسرائیل،‌ ۱۳۸۴ش، ص۴۱.</ref>{{جعبه نقل قول|عنوان=[[مرتضی مطهری]]|نویسنده=|نقل قول=«مدعى هستند که در سه هزار سال پیش، دو نفر از ما [داوود و سليمان] برای مدت موقتی، در آنجا سلطنت کرده‌اند... در تمام این مدتِ دوسه‌هزارساله، کِى بوده است که سرزمین فلسطین به یهود تعلق داشته است‌؟ ... قبل از اسلام هم مال آنها نبود، بعد از اسلام هم مال آنها نبود. روزی که مسلمین فلسطین را فتح کردند، فلسطین در اختیار مسیحی‌ها بود، نه در اختیار یهودی‌ها. و اتفاقاً مسیحی‌ها که با مسلمین صلح کردند، یکى از مواردى که در صلح‌نامه گنجاندند این بود که شما یهود را در اینجا راه ندهید. چطور شد که يک‌دفعه نام وطن یهودى به خود گرفت‌؟»<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۱۷،‌ ص۲۸۸.</ref>|منبع=|تراز=چپ|پس‌زمینه=#fef1fb|عرض=250px|حاشیه=|اندازه قلم=14px}}
-{{جعبه نقل قول
-| عنوان = [[مرتضی مطهری]]
-| نویسنده =
-| نقل قول = «مدعى هستند که در سه هزار سال پیش دو نفر از ما [داود و سليمان] برای مدت موقتی در آنجا سلطنت کرده‌اند... در تمام این مدت دو سه هزار ساله، کِى بوده است که سرزمین فلسطین به یهود تعلق داشته است‌؟ ... قبل از اسلام هم مال آنها نبود، بعد از اسلام هم مال آنها نبود. روزی که مسلمین فلسطین را فتح کردند، فلسطین در اختیار مسیحی‌ها بود نه در اختیار یهودی‌ها. و اتفاقاً مسیحی‌ها که با مسلمین صلح کردند، یکى از مواردى که در صلحنامه گنجاندند این بود که شما یهود را در اینجا راه ندهید. چطور شد که يک‌دفعه نام وطن یهودى به خود گرفت‌؟»<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۱۷،‌ ص۲۸۸.</ref>
-| منبع =
-| تراز = چپ
-| پس‌زمینه = #fef1fb
-| عرض =  250px
-| حاشیه =
-| اندازه قلم = 14px
-}}
-===توجیهات مذهبی===
-'''سرزمین موعود''': از آنجا که یهودیان، فلسطین را با نام سرزمین موعود می‌شناسند،‌ برای تحریک و تشویق آنان برای مهاجرت، فلسطین انتخاب شد.<ref>فیروزآبادی، کشف الاسرار صهیونیسم، ‌۱۳۹۳ش، ص۲۵؛ سجادی، پیدایش و تداوم صهیونیسم، ۱۳۸۶ش، ص۴۵.</ref> ایده سرزمین موعود در سِفْر پیدایش{{یاد|«در آن روز یَهُوَه با اِبْرام عهد بست و گفت: این زمین را از نهر مصر تا به نهر عظیم یعنی نهر فرات به نسل تو بخشیده‌ام».(عهد عتیق، سفر پیدایش، باب ۱۵، آیه ۱۸.)}} و از بخشیدن این سرزمین به نسل [[ابراهیم (پیامبر)|ابراهیم(ع)]] آمده است.<ref>گارودی، تاریخ یک ارتداد، ۱۳۷۷ش، ص۳۷و۳۸ و ۱۸۷.</ref> از نظر صهیونیست‌‌ها، سرزمینی که به عده خاصی وعده داده شده، بیرون کردن دیگران از آنجا نه تنها حق، بلکه تکلیف است.<ref>گارودی، محاکمه صهیونیزم اسرائیل،‌ ۱۳۸۴ش، ص۴۱.</ref> به نظر طارق سویدان، فلسطین برای هرتسل بی‌دین، اهمیتی نداشت؛ اما هنگامی که دید یهودیان تمایلی به مهاجرت به مکانی غیر از سرزمین موعود ندارند، به ابزار دین متوسل شد و از طریق افسانه بازگشت،{{یاد|براساس افسانه تبعید و بازگشتِ یهودی‌ها، فلسطین، سرزمین مقدسی است که خدا آن را برای همیشه به ملت برگزیده خود (یهودی‌ها) داده است. آنها در دوران داوود و سلیمان از آن سرزمین بر تمام جهان حکمرانی کردند؛ اما بعدها از آن سرزمین بیرون رانده شدند. به زودی ماشِیَح (مسیح موعود) بازمی‌گردد و یهودی‌ها را به سرزمین‌شان برمی‌گرداند و دوباره حکومت جهانی آنها تشکیل می‌شود. هرتسل اعلام کرد یهودی‌ها باید تلاش کنند به سرزمین مقدس برگردند تا مسیح بازگردد. ازاین‌رو، شعار صهیونیسم را تلاش برای بازگشت به سرزمین مقدس قرار داد.(سویدان، دایره المعارف مصور تاریخ یهودیت و صهیونیسم، ۱۳۹۱ش، ص۴۶و۴۷.)}} آنان را به مهاجرت به فلسطین تشویق کرد.<ref>سویدان، دایره المعارف مصور تاریخ یهودیت و صهیونیسم، ۱۳۹۱ش، ص۴۶.</ref> گفته شده برای تشکیل دولت یهودی، کشورهایی مانند گینه، [[آرژانتین]] و [[اوگاندا]] نیز پیشنهاد شده بود.<ref>سجادی، پیدایش و تداوم صهیونیسم، ۱۳۸۶ش، ص۴۵.</ref>
-'''قوم برگزیده''': صهیونیست‌ها، قوم برگزیده بودن خود را یک اصل اساسی و نظریه رسمی می‌دانند.<ref>گارودی، محاکمه صهیونیزم اسرائیل،‌ ۱۳۸۴ش، ص۴۲.</ref> نقل شده که ساکنان جهان را باید به دو دسته تقسیم کرد: اسرائیل و ملت‌های دیگر و اسرائیل قوم برگزیده است.<ref>گارودی، تاریخ یک ارتداد، ۱۳۷۷ش، ص۴۸.</ref> ازاین‌رو، غیریهودیان باید از سرزمینِ موعودِ قومِ برگزیده اخراج شوند.<ref>گارودی، محاکمه صهیونیزم اسرائیل،‌ ۱۳۸۴ش، ص۴۱.</ref> اسرائیل شاهاک،‌ رئیس جامعه حقوق بشر و شهروندان اسرائیل، نیز می‌نویسد از نظر اسرائیلیان، همه چیز به یهودی و غیریهودی طبقه‌بندی می‌شود و در کشور یهود فقط یهودیان، انسان محسوب می‌شوند و غیریهودیان جزو حیوانات به شمار می‌روند. طبق این اصل،‌ غیریهودیان را وسیله‌ای برای تولید منابع یهودیان می‌پندارد.<ref>شاهاک، دولت نژادپرست اسرائیل، ۱۳۸۰ش، ص۳۴-۳۷.</ref> از کتاب «تاریخ هاگانا» که توسط وزارت دفاع اسرائیل چاپ شده، نقل شده است: در کشور ما فقط برای یهودیان جای زندگی وجود دارد. ما به اعراب خواهیم گفت: خودتان را کنار بکشید. اگر آنها مقاومت کنند، با زور و با لگد آنها را بیرون خواهیم انداخت.<ref>شاهاک، دولت نژادپرست اسرائیل، ۱۳۸۰ش، ص۳۹.</ref>
+واقعه هولوکاست از دلایل غیرمذهبی صهیونست‌هاست و آن را توجیه و دلیل اصلی تأسیس دولت اسرائیل می‌دانند؛<ref>گارودی، محاکمه صهیونیزم اسرائیل،‌ ۱۳۸۴ش، ص۷۶.</ref> تاجایی که گفته شده ایجاد دولت اسرائیل پاسخ خداوند به قربانی بزرگ بود.<ref>گارودی، تاریخ یک ارتداد، ۱۳۷۷ش، ص۱۷۱.</ref> یهودیان معتقدند در این واقعه شش میلیون یهودی در جنگ جهانی دوم توسط هیتلر کشته شد.<ref>سویدان، دایره المعارف مصور تاریخ یهودیت و صهیونیسم، ۱۳۹۱ش، ص۲۹۷.</ref> این واقعه باعث شد صهیونیست‌ها با سر دادن فریاد مظلومیت، از جامعه جهانی درخواست غرامت کنند. اروپاییان نیز به بهانه جبران این خسارت، به فکر تأسیس دولت مستقلی برای آنان افتادند.<ref>فیروزآبادی، کشف الاسرار صهیونیسم،‌۱۳۹۳ش، ص۲۸.</ref> بااین‌حال منتقدان این ادعای یهودیان و اعداد و ارقام مربوط به کشته‌شدگان آنها را رد می‌کنند.<ref>سویدان، دایره المعارف مصور تاریخ یهودیت و صهیونیسم، ۱۳۹۱ش، ص۲۹۷و۲۹۸.</ref>
-گارودی از کتاب «صهیونیسم ضد اسرائیل» نقل کرده، اگر دو مفهوم سرزمین موعود و قوم برگزیده حذف شود، پایه‌ها و کیان صهیونیسم فرو خواهد ریخت.<ref>گارودی، محاکمه صهیونیزم اسرائیل،‌ ۱۳۸۴ش، ص۲۴.</ref> فرقه یهودی اُرْتُدوکس «ناتوری کارتا»، از سرسخت‌ترین مخالفان صهیونیسم و اسرائیل، تفسیری متفاوت از تفسیر صیهونیست‌ها از این دو مفهوم ارائه دادند و معتقدند ماشیح (مسیح/موعود) تنها کسی است که قادر به تأسیس دولت یهود است. از نظر آنان، تبعید یهودیان از سرزمین موعود از اوامر الهی است و بازگشت تنها به فرمان خدا صورت می‌گیرد؛ اما صهیونیست‌ها از مشیت الهی نافرمانی کرده و بدون انتظار مشیت و فرمان الهی، دست به تأسیس دولت اسرائیل زدند که خیانت به ملت یهود است.<ref>المسیری، دائرةالمعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ۱۳۸۳ش، ج۶، ص۴۷۵-۴۷۸.</ref>
-این اعتقاد سبب گشته نژادپرستی را یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های صهیونیست‌ها و اسرائیلی‌ها برشمرند که در تمام سطوح و اشخاص و مؤسسات اسرائیل عمومیت یافته است.<ref>سویدان، دایره المعارف مصور تاریخ یهودیت و صهیونیسم، ۱۳۹۱ش، ص۲۸۶؛ صفاتاج، ماجرای فلسطین و اسرائیل، ۱۳۸۱ش، ص۱۵۲.</ref> از جمله نشانه‌های این ویژگی، قانون تابعیت اسرائیل، انتخاب یهودیان غربی (اشکنازی) برای مقام‌ها و مسئولیت‌های مهم در دولت و اختصاص مکان‌های آموزشی و بهداشتی نامناسب برای اعراب عنوان شده است.<ref>سویدان، دایره المعارف مصور تاریخ یهودیت و صهیونیسم، ۱۳۹۱ش، ص۲۸۶.</ref> در سیاست رژیم صهیونیستی، یهودیان یک ملت را تشکیل می‌دهند و بر هر چیزی مقدم‌اند. این رژیم برای رسیدن به این هدف، هر اقدامی از جمله کشتار غیریهودیان را جایز می‌شمارد.<ref>صفاتاج، ماجرای فلسطین و اسرائیل، ۱۳۸۱ش، ص۱۴۸.</ref>
-===توجیهات غیرمذهبی===
-هُولُوکاسْت (قربانی بزرگ) را توجیه و دلیل اصلی تأسیس دولت اسرائیل دانسته‌اند<ref>گارودی، محاکمه صهیونیزم اسرائیل،‌ ۱۳۸۴ش، ص۷۶.</ref> تاجایی که گفته شده ایجاد دولت اسرائیل، پاسخ خداوند به قربانی بزرگ بود.<ref>گارودی، تاریخ یک ارتداد، ۱۳۷۷ش، ص۱۷۱.</ref>
-{{جعبه نقل قول
-| عنوان = اسرائیل شاهاک، رئیس جامعه حقوق بشر و شهروندان اسرائیل
-| نویسنده =
-| نقل قول = از نظر اسرائیلی‌ها زمین‌هایی که در دست غیریهودیان است، زمین‌های «آزاد نشده» به شمار می‌روند و گرفتن آنها از مالکان اصلی و سپردن به دست یهودی‌ها به معنای نجات دادن آن زمین‌هاست... به همین دلیل، صهیونیست‌ها سعی دارند تا همه زمین‌های فلسطین از دست غیریهودیان گرفته شود و به اصطلاح آزاد شود.<ref>شاهاک، دولت نژادپرست اسرائیل، ۱۳۸۰ش، ص۳۷ و ۳۸.</ref>
-| منبع =
-| تراز = راست
-| پس‌زمینه = #d3fdfd
-| عرض =  230px
-| حاشیه =
-| اندازه قلم = 14px
-}}
-هولوکاست به ادعای یهودیان مبنی بر کشته شدن شش میلیون یهودی در جنگ جهانی دوم توسط هیتلر اشاره دارد.<ref>سویدان، دایره المعارف مصور تاریخ یهودیت و صهیونیسم، ۱۳۹۱ش، ص۲۹۷.</ref> این واقعه باعث شد صهیونیست‌ها با سر دادن فریاد مظلومیت، از جامعه جهانی درخواست غرامت کنند. اروپاییان نیز به بهانه جبران این خسارت، به فکر تأسیس دولت مستقلی برای آنان افتادند.<ref>فیروزآبادی، کشف الاسرار صهیونیسم،‌۱۳۹۳ش، ص۲۸.</ref> به باور منتقدان، هیچ دلیل و سندی برای اثبات هولوکاست وجود ندارد؛ براساس آمار دولت آلمان در ۱۹۳۹م، ۶۰۰ هزار یهودی در آلمان ساکن بودند که ۴۰۰ هزار نفر آن‌ها مهاجرت کردند.<ref>سویدان، دایره المعارف مصور تاریخ یهودیت و صهیونیسم، ۱۳۹۱ش، ص۲۹۷و۲۹۸.</ref> با این حال به گفته روژه گارودی، صهیونیست‌ها به عدد شش میلیون چسبیده‌اند و آن را قدسیت بخشیده‌اند.<ref>گارودی، تاریخ یک ارتداد، ۱۳۷۷ش، ص۱۷۵.</ref>
-یکی از توجیه‌ها این است که فلسطینی‌ها داوطلبانه و با میل و رغبت خود مهاجرت کردند.<ref>گارودی، محاکمه صهیونیزم اسرائیل،‌ ۱۳۸۴ش، ص۳۷ و۸۷؛ پاپه، ایده اسرائیل، ۱۳۹۸ش، ص۱۵۴.</ref> ایلان پاپه، مورخ اسرائیلی، این ادعا را بی‌اساس و بدون شاهد شمرده و دلیل ترک خانه‌ها را تصمیم رهبر صیهونیست‌ها بر کاستن شمار فلسطینی‌ها به هر وسیله ذکر کرده است.<ref>پاپه، ایده اسرائیل، ۱۳۹۸ش، ص۱۵۴.</ref> گارودی نقل کرده است که سربازان اسرائیلی دستور داشتند بومیان اصلی روستاها را به زور اسلحه و به شیوه‌هایی مانند کشتار اهالی روستای دیریاسین، بیرون برانند. به همین دلیل، بِن‌گُورِیون در زمان نخست وزیری خود به «اخراج کننده بزرگ» ملقب شده بود.<ref>گارودی، محاکمه صهیونیزم اسرائیل،‌ ۱۳۸۴ش، ص۳۷ و۸۷.</ref>
-از دیگر توجیه‌ها، شعار «سرزمین بدون مردم برای مردمِ بدون سرزمین» بود که بر اساس آن فلسطین را بدون ملت و خالی از سکنه می‌پنداشتند.<ref>گارودی، محاکمه صهیونیزم اسرائیل،‌ ۱۳۸۴ش، ص۳۷؛ گارودی، تاریخ یک ارتداد، ۱۳۷۷ش، ص۱۸۴.</ref> به گزارش روژه گارودی، برای اثبات این شعار، صدها روستا تخریب و شخم زده شد و به طور کلی از نقشه پاک شد و صدها هزار فلسطینی نیز اخراج شدند.<ref>گارودی، محاکمه صهیونیزم اسرائیل،‌ ۱۳۸۴ش، ص۳۷و۳۸.</ref> این شعار را یک تعبیر [[سکولاریسم|سکولاریستی]] از دیدگاه انجیلی شمرده‌اند که برآن است فلسطین سرزمین موعود و مقدس و یهود ملتی مقدس است؛ ملت مقدس نیز باید به سرزمین مقدس بازگردد؛ زیرا صاحب آن است.<ref>المسیری، دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ۱۳۸۳ش، ج۶، ص۱۲.</ref> این شعار، دروغ آشکار و اسطوره‌ای بی‌اساس<ref>گارودی، محاکمه صهیونیزم اسرائیل،‌ ۱۳۸۴ش، ص۸۶.</ref> و نشان از رویکرد نژادپرستانه و غیرانسانی صهیونیسم تلقی شده است.<ref>المسیری، دایره المعارف یهود، یهودیت و صهیونیسم، ۱۳۸۳ش، ج۶، ص۱۳.</ref>
 ==جنگ‌ها و کشتارها و ترورها==