Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۸۱
ویرایش
الجار ثم الدار: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Salehi صفحهٔ حدیث الجار ثم الدار را به الجار ثم الدار که تغییرمسیر بود منتقل کرد) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
{{جعبه نقل قول|{{شعر۲|خاک از همسایگی جسم پاک{{سخ}} چون مشرف آمد و اقبال‌ناک{{سخ}}پس تو هم اَلجار ثُمَّ الدّار گو{{سخ}}گر دلی داری برو دلدار جو<ref>مولوی، مثنوی معنوی، ص۹۲۹.</ref>}}|رنگ پس‌زمینه=#d3fdfd|منبع=|عنوان=<small>به‌کار‌گیری عبارت اَلجار ثُمَّ الدّار در شعری از [[مولوی]]</small>}} | {{جعبه نقل قول|{{شعر۲|خاک از همسایگی جسم پاک{{سخ}} چون مشرف آمد و اقبال‌ناک{{سخ}}پس تو هم اَلجار ثُمَّ الدّار گو{{سخ}}گر دلی داری برو دلدار جو<ref>مولوی، مثنوی معنوی، ص۹۲۹.</ref>}}|رنگ پس‌زمینه=#d3fdfd|منبع=|عنوان=<small>به‌کار‌گیری عبارت اَلجار ثُمَّ الدّار در شعری از [[مولوی]]</small>}} | ||
گفته شده عارفان و شاعرانی مانند [[عطار نیشابوری]] و غزالی جملهٔ اَلجارَ ثُمَّ الدّار را به [[رابعه عدویه|رابِعه عَدَویه]] از زنان زاهد [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] در قرن دوم قمری نسبت داده‌اند.<ref>پناهی، «''الجار ثم الدار'' و بررسی مأخذ و آموزه‌های اخلاقی و عرفانی آن»، ص۳۲ ـ ۳۴.</ref> برخی پژوهشگران با استناد به منابع حدیثی و بیان حضرت فاطمه(س) این ادعا را رد کرده‌اند.<ref>پناهی، «''الجار ثم الدار'' و بررسی مأخذ و آموزه‌های اخلاقی و عرفانی آن»، ص۳۶ ـ ۳۴.</ref> عرفا مضمون این عبارت را ترجیح [[خدا]] بر [[بهشت]] و [[اخلاص]] در [[عبادت]] دانسته‌اند.<ref>ملاصدرا، تفسیر القرآن الکریم، ۱۳۶۶ش، ج۴، ص۴۱۴ و ج۷، ص۳۹۹؛ پناهی، «''الجار ثم الدار'' و بررسی مأخذ و آموزه‌های اخلاقی و عرفانی آن»، ص۳۳.</ref> | گفته شده عارفان و شاعرانی مانند [[عطار نیشابوری]] و غزالی جملهٔ اَلجارَ ثُمَّ الدّار را به [[رابعه عدویه|رابِعه عَدَویه]] از زنان زاهد [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] در [[قرن دوم قمری]] نسبت داده‌اند.<ref>پناهی، «''الجار ثم الدار'' و بررسی مأخذ و آموزه‌های اخلاقی و عرفانی آن»، ص۳۲ ـ ۳۴.</ref> برخی پژوهشگران با استناد به منابع حدیثی و بیان حضرت فاطمه(س) این ادعا را رد کرده‌اند.<ref>پناهی، «''الجار ثم الدار'' و بررسی مأخذ و آموزه‌های اخلاقی و عرفانی آن»، ص۳۶ ـ ۳۴.</ref> عرفا مضمون این عبارت را ترجیح [[خدا]] بر [[بهشت]] و [[اخلاص]] در [[عبادت]] دانسته‌اند.<ref>ملاصدرا، تفسیر القرآن الکریم، ۱۳۶۶ش، ج۴، ص۴۱۴ و ج۷، ص۳۹۹؛ پناهی، «''الجار ثم الدار'' و بررسی مأخذ و آموزه‌های اخلاقی و عرفانی آن»، ص۳۳.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانوشت}} | {{پانوشت}} | ||