Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۱٬۶۹۵
ویرایش
ولید بن عتبة بن ابی‌سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
==مأمور بیعت گرفتن از امام حسین(ع) برای یزید== | ==مأمور بیعت گرفتن از امام حسین(ع) برای یزید== | ||
یکی از گزارش‌ها در مورد زندگی ولید بن عتبه، احضار [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] به دارالاماره [[مدینه]] و اقدام به گرفتن بیعت از امام برای [[یزید بن معاویه]] بود. این واقعه که سرآغاز حرکت و قیام امام حسین(ع) بود به صورت پرتکرار در منابع بازتاب داشته که تعدادی از آنها به صورت کلی و بدون اشاره به جزئیات حادثه<ref>بلاذری، أنساب الأشراف،۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۵۵؛ بندنیجی قادری، جامع الأنوار، ۱۴۲۲ق، ص۷۱-۷۲؛ ابن‌حجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، ۱۳۲۵ق، ج۲، ص۳۴۸؛ اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴۲.</ref> و برخی دیگر به صورت کامل به آن پرداخته‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۳۳۸-۳۴۰؛ شامی، الدر النظیم، شامی، ص۵۴۰؛ دینوری، الأخبار الطوال، ۱۳۶۸ش، ص،۲۲۷-۲۲۸؛ ابن‌جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۵، ص۳۲۲؛ اعرجی، مناهل الضرب، ۱۴۱۹ق، ص۳۸۳.</ref> | یکی از گزارش‌ها در مورد زندگی ولید بن عتبه، احضار [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] به دارالاماره [[مدینه]] و اقدام به گرفتن بیعت از امام برای [[یزید بن معاویه]] بود.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۷۵-۸۳.</ref> این واقعه که سرآغاز حرکت و قیام امام حسین(ع) بود به صورت پرتکرار در منابع بازتاب داشته که تعدادی از آنها به صورت کلی و بدون اشاره به جزئیات حادثه<ref>بلاذری، أنساب الأشراف،۱۴۱۷ق، ج۳، ص۱۵۵؛ بندنیجی قادری، جامع الأنوار، ۱۴۲۲ق، ص۷۱-۷۲؛ ابن‌حجر عسقلانی، تهذیب التهذیب، ۱۳۲۵ق، ج۲، ص۳۴۸؛ اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴۲.</ref> و برخی دیگر به صورت کامل به آن پرداخته‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۳۳۸-۳۴۰؛ شامی، الدر النظیم، شامی، ص۵۴۰؛ دینوری، الأخبار الطوال، ۱۳۶۸ش، ص،۲۲۷-۲۲۸؛ ابن‌جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۵، ص۳۲۲؛ اعرجی، مناهل الضرب، ۱۴۱۹ق، ص۳۸۳.</ref> | ||
پس از مرگ [[معاویة بن ابی‌سفیان]] در [[رجب|ماه رجب]] سال [[سال ۶۰ هجری قمری|۶۰ق]]<ref>اعرجی، مناهل الضرب، ۱۴۱۹ق، ص۳۸۳؛ امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۵۸۷.</ref> [[یزید بن معاویه|یزید]] در اقدامی تلاش کرد تا از کسانی‌که دعوت معاویه برای [[بیعت]] با یزید را نپذیرفته بودند، بیعت بگیرد. این افراد را امام حسین(ع)، [[عبدالله بن زبیر]] و [[عبدالله بن عمر]] دانسته‌اند.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۷۵.</ref> یزید طی نامه‌ای به حاکم مدینه پس از اشاره به مرگ معاویه از او خواست تا هر چه زودتر این افراد را دستگیر کرده و فورا از آنها بیعت بگیرد<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۷۵؛ ابن‌حجر عسقلانی، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۶۹.</ref> و در صورت مخالفت گردن آنها را بزند.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، بیروت، ج۲، ص۲۴۱.</ref> گفته شده این موضوع نخستین اقدام یزید برای قتل امام حسین(ع) بود.<ref>شاوی، با کاروان حسینی از مدینه تا مدینه، ۱۳۸۶ش، ج۶، ص۶۵.</ref> | پس از مرگ [[معاویة بن ابی‌سفیان]] در [[رجب|ماه رجب]] سال [[سال ۶۰ هجری قمری|۶۰ق]]<ref>اعرجی، مناهل الضرب، ۱۴۱۹ق، ص۳۸۳؛ امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۵۸۷.</ref> [[یزید بن معاویه|یزید]] در اقدامی تلاش کرد تا از کسانی‌که دعوت معاویه برای [[بیعت]] با یزید را نپذیرفته بودند، بیعت بگیرد. این افراد را امام حسین(ع)، [[عبدالله بن زبیر]] و [[عبدالله بن عمر]] دانسته‌اند.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۷۵.</ref> یزید طی نامه‌ای به حاکم مدینه پس از اشاره به مرگ معاویه از او خواست تا هر چه زودتر این افراد را دستگیر کرده و فورا از آنها بیعت بگیرد<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۷۵؛ ابن‌حجر عسقلانی، الإصابة، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۶۹.</ref> و در صورت مخالفت گردن آنها را بزند.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، بیروت، ج۲، ص۲۴۱.</ref> گفته شده این موضوع نخستین اقدام یزید برای قتل امام حسین(ع) بود.<ref>شاوی، با کاروان حسینی از مدینه تا مدینه، ۱۳۸۶ش، ج۶، ص۶۵.</ref> | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
ولید بن عتبه شبانه پیکی به سوی [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و [[عبدالله بن زبیر]] فرستاد و آنها را به دارالاماره دعوت کرد. عبدالله بن زبیر از امام پرسید به نظر شما علت اینکه در چنین ساعتی احضار شدند چیست؟ که امام از مرگ [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] و اقدام حاکم برای گرفتن [[بیعت]] خبر داد.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۷۹.</ref> امام حسین(ع) برای جلوگیری از توطئه احتمالی به همراه یارانش وارد دارالاماره شد و از آنها خواست تا در صورت نیاز وارد عمل شوند.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۰.</ref> | ولید بن عتبه شبانه پیکی به سوی [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و [[عبدالله بن زبیر]] فرستاد و آنها را به دارالاماره دعوت کرد. عبدالله بن زبیر از امام پرسید به نظر شما علت اینکه در چنین ساعتی احضار شدند چیست؟ که امام از مرگ [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] و اقدام حاکم برای گرفتن [[بیعت]] خبر داد.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۷۹.</ref> امام حسین(ع) برای جلوگیری از توطئه احتمالی به همراه یارانش وارد دارالاماره شد و از آنها خواست تا در صورت نیاز وارد عمل شوند.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۰.</ref> | ||
ولید خبر مرگ معاویه را به اطلاع امام رساند و از ایشان خواست تا با [[یزید بن معاویه|یزید]] بیعت کند. امام با استناد به اینکه بیعت باید در انظار عمومی باشد، این کار را به روز بعد موکول کرد و ولید نیز پذیرفت.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۰.</ref> در این هنگام [[مروان بن حکم|مروان]] به ولید گفت اگر او را رها کند دیگر نمی‌تواند از او بیعت | ولید خبر مرگ معاویه را به اطلاع امام رساند و از ایشان خواست تا با [[یزید بن معاویه|یزید]] بیعت کند. امام با استناد به اینکه بیعت باید در انظار عمومی باشد، این کار را به روز بعد موکول کرد و ولید نیز پذیرفت.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۰.</ref> در این هنگام [[مروان بن حکم|مروان]] به ولید گفت اگر او را رها کند دیگر نمی‌تواند از او بیعت بگیرد، مگر اینکه طرفین تلفات فراوانی را متحمل شوند. او از ولید خواست امام را تا زمان بیعت حبس کرده و در صورت مخالفت گردن او را بزند.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۱.</ref> امام با تندی مروان را مورد خطاب قرار داد و فرمود: یابن الزرقا{{یاد|زرقاء لقب مادر مروان به نام ام‌حبتل بود که در جاهلیت از زنان بدکاره نشان‌دار به حساب می‌آمد. (ابن‌جوزی، تذكرة الخواص، ۱۴۱۷ق، ص۱۸۸-۱۸۹.)}} تو مرا می‌کشی یا او؟ به خدا دروغ گفتی و گناه کردی.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۰-۸۲.</ref> | ||
امام حسین(ع) در ادامه رو به ولید کرد و در اظهاراتی خود را [[اهل‌بیت(ع)|اهل‌بیت نبوت]]، معدن [[نبوت|رسالت]]، محل رفت و آمد [[فرشته|ملائکه]] و جایگاه رحمت قلمداد کرد و یزید را مردی [[فاسق]]، [[شراب‌خواری|شراب‌خوار]] و [[قتل نفس|قاتل نفوس محترم]] معرفی نمود و در نهایت به بیعت نکردنش با یزید اشاره کرد.<ref>ابن‌اعثم الکوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۴؛ امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۵۸۸؛ ابن‌نما حلی، مثیر الأحزان، ۱۴۰۶ق، ص۲۴.</ref> امام حسین(ع) از دارالاماره خارج شد و به خانه بازگشت<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۱.</ref> و پس از مدتی [[مدینه]] را به سمت [[مکه]] ترک کرد.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۳؛ شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۲-۳۴؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۷۱.</ref> | امام حسین(ع) در ادامه رو به ولید کرد و در اظهاراتی خود را [[اهل‌بیت(ع)|اهل‌بیت نبوت]]، معدن [[نبوت|رسالت]]، محل رفت و آمد [[فرشته|ملائکه]] و جایگاه رحمت قلمداد کرد و یزید را مردی [[فاسق]]، [[شراب‌خواری|شراب‌خوار]] و [[قتل نفس|قاتل نفوس محترم]] معرفی نمود و در نهایت به بیعت نکردنش با یزید اشاره کرد.<ref>ابن‌اعثم الکوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۴؛ امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۵۸۸؛ ابن‌نما حلی، مثیر الأحزان، ۱۴۰۶ق، ص۲۴.</ref> امام حسین(ع) از دارالاماره خارج شد و به خانه بازگشت<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۱.</ref> و پس از مدتی [[مدینه]] را به سمت [[مکه]] ترک کرد.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۳؛ شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۲-۳۴؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۷۱.</ref> | ||
| خط ۷۷: | خط ۷۷: | ||
گفته شده ولید تمایل نداشت اقداماتی جدی علیه [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] انجام دهد و در ازای این تعلل، از منصب خود برکنار شد.<ref>تقی‌زاده داوری، تصویر امامان شیعة در دایرة المعارف اسلام، ۱۳۸۵ش، ص۱۵۰.</ref> در اثنای گزارش [[ابومخنف]] که دیگران نیز به آن اشاره کرده‌اند<ref>طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۳۴۰؛ ابن‌جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۵، ص۳۲۲.</ref> ولید فردی عافیت‌طلب قلمداد شده است.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۱.</ref> گفته شده او از فتنه دوری می‌کرد به همین دلیل نمی‌خواست با امام حسین(ع) درگیر شود و هنگامی که امام(ع) از بیعت با یزید خودداری نمود وی را مجبور به [[بیعت]] نکرد و حتی مسیر حرکت امام به سوی مکه را بازگذاشت.<ref>مجلسی، زندگانی حضرت امام حسین(ع)، ۱۳۶۴ش، ج۲، ص۴۰۳.</ref> | گفته شده ولید تمایل نداشت اقداماتی جدی علیه [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] انجام دهد و در ازای این تعلل، از منصب خود برکنار شد.<ref>تقی‌زاده داوری، تصویر امامان شیعة در دایرة المعارف اسلام، ۱۳۸۵ش، ص۱۵۰.</ref> در اثنای گزارش [[ابومخنف]] که دیگران نیز به آن اشاره کرده‌اند<ref>طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۳۴۰؛ ابن‌جوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۵، ص۳۲۲.</ref> ولید فردی عافیت‌طلب قلمداد شده است.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۱.</ref> گفته شده او از فتنه دوری می‌کرد به همین دلیل نمی‌خواست با امام حسین(ع) درگیر شود و هنگامی که امام(ع) از بیعت با یزید خودداری نمود وی را مجبور به [[بیعت]] نکرد و حتی مسیر حرکت امام به سوی مکه را بازگذاشت.<ref>مجلسی، زندگانی حضرت امام حسین(ع)، ۱۳۶۴ش، ج۲، ص۴۰۳.</ref> | ||
[[سید محسن امین]] نویسنده [[اعیان الشیعة (کتاب)|کتاب اعیان الشیعه]] معتقد است دلیل عدم برخورد او با | [[سید محسن امین]] نویسنده [[اعیان الشیعة (کتاب)|کتاب اعیان الشیعه]] معتقد است دلیل عدم برخورد او با امام، آگاهی نسبت به جایگاه امام بود و تنها به خاطر عافیت‌طلبی نبود.<ref>امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۵۸۸.</ref> این موضوع را می‌توان در گفتار ولید با [[مروان بن حکم|مروان]] پس از دعوت امام به بیعت با یزید برداشت نمود؛ چنانکه پس از مورد مؤاخذه قرار گرفتنش توسط مروان گفت که حاضر نیست در قبال در اختیار گرفتن کل دنیا، حسین(ع) را به [[شهادت]] برساند. او کشتن امام را سبب خسران در [[قیامت]] و عذاب دردناک عنوان کرد.<ref>امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۵۸۸؛ با کمی اختلاف: ابن‌اعثم الکوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۴؛ طبری، تاریخ الطبری، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۳۴۰؛ شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۴؛ دینوری، الأخبار الطوال، ۱۳۶۸ش، ص۲۲۸.</ref> | ||
==مواجهه با سر امام حسین(ع)== | ==مواجهه با سر امام حسین(ع)== | ||