ولید بن عتبة بن ابی‌سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها

امام با تندی مروان را مورد خطاب قرار داد و فرمود: یابن الزرقا{{یاد|زرقاء لقب مادر مروان به نام ام‌حبتل بود که در جاهلیت از زنان بدکاره نشان‌دار به حساب می‌آمد. (ابن‌جوزی، تذكرة الخواص، ۱۴۱۷ق، ص۱۸۸-۱۸۹.)}} تو مرا می‌کشی یا او؟ به خدا دروغ گفتی و گناه کردی.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۰-۸۲.</ref> امام در ادامه فرمود: ما [[اهل‌بیت(ع)|اهل‌بیت نبوت]]، معدن [[نبوت|رسالت]]، محل رفت و آمد [[فرشته|ملائکه]] و جایگاه رحمت هستیم. [[خدا|خداوند]] با ما آغاز کرده و به ما خاتمه داده است. یزید مردی [[فاسق]] و [[شراب‌خواری|شراب‌خوار]] و [[قتل نفس|قاتل نفوس محترم]] بوده و کسی است که علنا به فسق می‌پردازد و شخصی چون من با شخص مانند او بیعت نخواهد کرد.<ref>ابن‌اعثم الکوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج‌۵، ص۱۴؛ امین، أعیان الشیعة، ۱۴۰۳ق، ج‌۱، ص۵۸۸؛ ابن‌نما حلی، مثیر الأحزان، ۱۴۰۶ق، ص۲۴.</ref> امام حسین(ع) از دارالاماره خارج شد و به خانه بازگشت<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۱.</ref> و پس از مدتی [[مدینه]] را به سمت [[مکه]] ترک کرد.<ref>ابومخنف کوفی، وقعة الطف، ۱۴۱۷ق، ص۸۳؛ شیخ مفید، الإرشاد، ۱۴۱۳ق، ج‌۲، ص۳۲-۳۴؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ۱۳۷۵ش، ج‌۱، ص۱۷۱.</ref>