لعن: تفاوت میان نسخه‌ها

مخالفان لعن بر این عقیده‌اند که سیره [[اهل بیت(ع)]] خصوصا [[حضرت علی(ع)]]، بر وفاق بوده و از دشنام به دیگران پرهیز می‌کردند.<ref>فخلعی، مجموعه گفتمان‌های مذاهب اسلامی، ۱۳۸۳ش، ص۶۱.</ref> این عده به داستان [[جنگ صفین]] استناد کرده‌اند که بعد از صفین یاران علی(ع) به اصحاب [[معاویه بن ابوسفیان|معاویه]] دشنام دادند و علی(ع) فرمود: «من خوش ندارم که شما بسیار لعن نموده و دشنام دهید.»<ref>فخلعی، مجموعه گفتمان‌های مذاهب اسلامی، ۱۳۸۳ش، ص۳۰۱-۳۰۲.</ref>{{یاد|دو نکته در [[شرح نهج البلاغه (ابن‌ابی‌الحدید)|شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید]] در این موضوع وجود دارد نخست این که این دشنام در روزهایی بوده که [[جنگ صفین]] برقرار بوده چنان‌چه در عنوان خطبه آمده است (و من كلام له (ع) و قد سمع قوماً من أصحابه يَسبّون أهل الشام أيام حربهم‌. از سخنان آن حضرت عليه السلام است هنگامى كه شنيد گروهى از اصحابش در روزهاى جنگ صفّين به لشگر شام دشنام مى‌دهند) نکته دوم این است که ابن ابی الحدید بر این اعتقاد است که امیرالمؤمنین(ع)  سَبّ (دشنام و ناسزا) به دشمنان را برای اصحابش ناپسند دانسته ولی لعن را ناپسند ندانسته است چنان چه در قرآن مسلمانی که [[مرتکب کبیره]] [[آیه لعان |لعان]] شده مورد لعنت واقع شده و نیز کسی که آلوده به گناه [[قذف]] شده است.[[سوره نور]] آیات۶و۷و۲۳. ابن ابي الحديد، شرح نهج البلاغة، ج۱۱، ص۲۱.}}

==جستارهای وابسته==