پرش به محتوا

زین العابدین: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۹
جز
تمیزکاری
جز (ویرایش جزیی)
جز (تمیزکاری)
خط ۵: خط ۵:
برپایه روایتی که در [[علل الشرائع (کتاب)|کتاب عِلَلُ الشرایع]] نقل شده از قرن دوم قمری از امام سجاد(ع) به این لقب یاد می‌شده است.<ref>صدوق، علل الشرابع، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۲۲۹-۲۳۰.</ref> [[ابن شهاب زهری|ابن شهاب زُهری]]، فقیه و محدث اهل سنت هر گاه روایتی از علی بن حسین نقل می‌کرد از او به لقب زین العابدین یاد می‌نمود. [[سفیان بن عیینه|سُفیان بن عُیینَة ]](۱۰۷- ۱۹۸ق) پرسید چرا او را زین العابدین می‌خوانی؟ زهری در پاسخ به روایتی از [[پیامبر(ص)]] اشاره کرد که در [[روز قیامت]] وقتی که منادی فریاد می‌دهد زین العابدین کجاست، گویا فرزندم علی بن حسین را می‌بینم که در میان صف‌ها قدم برمی‌دارد.<ref>صدوق، علل الشرابع، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۲۲۹-۲۳۰.</ref>
برپایه روایتی که در [[علل الشرائع (کتاب)|کتاب عِلَلُ الشرایع]] نقل شده از قرن دوم قمری از امام سجاد(ع) به این لقب یاد می‌شده است.<ref>صدوق، علل الشرابع، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۲۲۹-۲۳۰.</ref> [[ابن شهاب زهری|ابن شهاب زُهری]]، فقیه و محدث اهل سنت هر گاه روایتی از علی بن حسین نقل می‌کرد از او به لقب زین العابدین یاد می‌نمود. [[سفیان بن عیینه|سُفیان بن عُیینَة ]](۱۰۷- ۱۹۸ق) پرسید چرا او را زین العابدین می‌خوانی؟ زهری در پاسخ به روایتی از [[پیامبر(ص)]] اشاره کرد که در [[روز قیامت]] وقتی که منادی فریاد می‌دهد زین العابدین کجاست، گویا فرزندم علی بن حسین را می‌بینم که در میان صف‌ها قدم برمی‌دارد.<ref>صدوق، علل الشرابع، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۲۲۹-۲۳۰.</ref>


در [[کشف الغمة فی معرفة الائمة (کتاب)|کتاب کَشْفُ الغُمَّه]] درباره ملقب شدن امام چهارم به «زین العابدین» آمده است که شبی در [[محراب]] عبادت به [[تهجد|تَهَجُّد]] مشغول بود، صدایی را شنید که سه مرتبه او را ندا کرد: «أنْتَ زَینُ الْعابدین؛ تویی زینت عبادت‌کنندگان»، پس از این در میان مردم به این لقب مشهور گشت.<ref>اربلی، کشف الغمة، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۶۱۹.</ref>
در [[کشف الغمة فی معرفة الائمة (کتاب)|کتاب کَشْفُ الغُمَّه]] بدون ذکر سند، درباره ملقب شدن امام چهارم به «زین العابدین» آمده است که شبی در [[محراب]] عبادت به [[تهجد|تَهَجُّد]] مشغول بود، صدایی را شنید که سه مرتبه او را ندا کرد: «أنْتَ زَینُ الْعابدین؛ تویی زینت عبادت‌کنندگان»، پس از این در میان مردم به این لقب مشهور گشت.<ref>اربلی، کشف الغمة، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۶۱۹.</ref>


==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==