عمل صالح: تفاوت میان نسخه‌ها

حقیقت دین را ترکیبی از ایمان و عمل صالح دانسته‌اند. گفته شده دین در دنیا انسان را به عمل صالح فرامی‌خواند و همان عمل در آخرت به نعمت‌های بهشتی تبدیل می‌شود. فراگیری عمل صالح در جامعه را سبب تحقق جامعه‌ای آرمانی دانسته‌اند. در اکثر مواردی که قرآن، از عمل صالح سخن گفته ایمان به خدا را نیز مطرح کرده است. گفته شده ایمان و عمل صالح هر یک در دیگری اثر متقابل دارد و وجود هر یک مایه تکامل دیگری است. مفسران بر پایه قرآن گفته‌اند نه ایمان و نه عمل صالح به تنهایی سبب رستگاری انسان نمی‌شود.

بر اساس قرآن شرط رستگاری و سعادت انسان‌ها عمل صالح و ایمان دانسته شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۱۴۲ و ج۱۶، ص۱۴۱؛ منتظری، اسلام دین فطرت، ۱۳۸۵ش، ص۲۹۸؛ مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۸۹ش، ج۲۲، ص۹۶. </ref> توصیه به عمل صالح و پاداش بهشت برای آن، در آیات زیادی در قرآن آمده است.{{یاد|آیاتی مانند: آیه ۱۰ و ۳۷ سوره فاطر، آیه ۹۷ سوره نحل، آیه ۸۸ و ۱۱۰ سوره کهف، آیه ۹ سوره تغابن، آیه ۳ سوره عصر، آیه ۵۵ سوره نور، آیه ۱۲۰ سوره توبه، آیه ۶۲ سوره بقره، آیه ۱۵ سوره جاثیه، آیه ۶۷ سوره قصص،  آیه ۱۴، ۲۳ و ۵۶ سوره حج، آیه ۱۲ سوره محمد، آیه ۸۲ سوره بقره، آیه ۷۵ سوره طه.}} <ref>سبحانی، منشور جاوید، قم، ج۱۴، ص۳۳۸ و ۳۴۵؛ محسنی، انوار هدایت، ۱۳۹۴ش، ج۱، ص۳۴۸.</ref> عمل صالح هشتاد و هفت بار به صورت‌های گوناگون در قرآن آمده است.<ref>سبحانی، منشور جاوید، قم، ج۱۴، ص۳۳۸.</ref> تعبیر «الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَات» بسیار در قرآن دیده می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، اخلاق اسلامی در نهج البلاغه (خطبه متقین)، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۵۲۰.</ref> بنا بر گفته قرآن هر فردی که عمل صالح انجام می‌دهد، در حالی که مؤمن باشد، به [[بهشت]] می‌رود.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۱۷۰.</ref> در قیامت، فضل الهی شامل حال کسانی است که اهل ایمان و عمل صالح باشند.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۷، ص۲۱۰.</ref>