اسود عنسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
نام اسود عنسی، عبهله بود که به خاطر سیاهی چهره به اسود شهرت داشت.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۵۶م، ج۱، ص۱۲۵.</ref> وی اهل [[یمن]] و از بزرگان بنی‌عنس از تیره‌های قبیله [[قبیله مذحج|مَذحِج]] بود.<ref>ابن‌اثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۱۹، ص۴۹؛ مسعودی، التنبیه و الإشراف، قاهره، ج۱، ص۲۴۰.</ref> اسود در غار خَبّان در نزدیکی [[نجران]] متولد شد و محل زندگی وی نیز همانجا بود و ادعای پیامبری و شورش وی در [[سال ۱۰ هجری قمری|سال دهم هجری]] نیز از همانجا آغاز شد.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۲۶۷؛ المؤتلف و المختلف، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۴۳۳؛ ابن‌اثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۱۹، ص۵۰.</ref> اسود خودش را رحمان یمن می‌نامید.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۵۶م، ج۱، ص۱۲۲.</ref> به اسود ذوحِمار، به معنای صاحب الاغ آموزش دیده،<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۵۶م، ج۱، ص۱۲۲.</ref> و همچنین ذوخِمار، به معنای کسی که همیشه صورت خود را می‌پوشانده، لقب داده‌اند.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۵۶م، ج۱، ص۱۲۵؛ابن‌اثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۱۹، ص۴۹.</ref> | نام اسود عنسی، عبهله بود که به خاطر سیاهی چهره به اسود شهرت داشت.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۵۶م، ج۱، ص۱۲۵.</ref> وی اهل [[یمن]] و از بزرگان بنی‌عنس از تیره‌های قبیله [[قبیله مذحج|مَذحِج]] بود.<ref>ابن‌اثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۱۹، ص۴۹؛ مسعودی، التنبیه و الإشراف، قاهره، ج۱، ص۲۴۰.</ref> اسود در غار خَبّان در نزدیکی [[نجران]] متولد شد و محل زندگی وی نیز همانجا بود و ادعای پیامبری و شورش وی در [[سال ۱۰ هجری قمری|سال دهم هجری]] نیز از همانجا آغاز شد.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۲۶۷؛ المؤتلف و المختلف، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۴۳۳؛ ابن‌اثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۱۹، ص۵۰.</ref> اسود خودش را رحمان یمن می‌نامید.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۵۶م، ج۱، ص۱۲۲.</ref> به اسود ذوحِمار، به معنای صاحب الاغ آموزش دیده،<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۵۶م، ج۱، ص۱۲۲.</ref> و همچنین ذوخِمار، به معنای کسی که همیشه صورت خود را می‌پوشانده، لقب داده‌اند.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۵۶م، ج۱، ص۱۲۵؛ابن‌اثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۱۹، ص۴۹.</ref> | ||
پس از ادعای پیامبری، بزرگان قوم عنس و افراد دیگری از غیر طایفه عنس نیز با اسود [[بیعت]] کردند.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۵۶م، ج۱، ص۱۲۵.</ref> اسود و یارانش ده روز پس از خروج از غار خبان و ادعای پیامبری نجران و بیست و پنج روز بعد صنعا و یمن را به تصرف خود درآورد.<ref>ابن‌اثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۱۹، ص۵۰؛ ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۳۹۸ق، ج۶، ص۳۰۷؛نویری، نهایة الارب، ۱۹۲۹-۱۹۹۲م، ج۱۹، ص۵۱.</ref> اسود، | پس از ادعای پیامبری، بزرگان قوم عنس و افراد دیگری از غیر طایفه عنس نیز با اسود [[بیعت]] کردند.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۵۶م، ج۱، ص۱۲۵.</ref> اسود و یارانش ده روز پس از خروج از غار خبان و ادعای پیامبری نجران و بیست و پنج روز بعد صنعا و یمن را به تصرف خود درآورد.<ref>ابن‌اثیر، اسد الغابه، ۱۴۰۹ق، ج۱۹، ص۵۰؛ ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۳۹۸ق، ج۶، ص۳۰۷؛نویری، نهایة الارب، ۱۹۲۹-۱۹۹۲م، ج۱۹، ص۵۱.</ref> اسود، شَهْر بن باذام حاکم ایرانی صنعا که منصوب پیامبر(ص) بود را به قتل رساند و همسر وی مرزبانه را به اجبار به همسری خود درآورد.<ref>بلاذری، فتوح البلدان، ۱۹۵۶م، ج۱، ص۱۲۵.</ref> | ||
با شروع حملات اسود عنسی به مناطق یمن و نجران و [[حضرموت]] بسیاری از گماشتگان پیامبر در این مناطق همچون [[معاذ بن جبل]]، [[ابوموسی اشعری]]، عمر بن حرام و [[خالد بن سعید|خالد بن سعید بن عاص]] از مناطق تحت کنترل خود به قبایل اطراف یا به [[مدینه]] فرار کردند.<ref>ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۳۹۸ق، ج۶، ص۳۰۶.</ref> | با شروع حملات اسود عنسی به مناطق یمن و نجران و [[حضرموت]] بسیاری از گماشتگان پیامبر در این مناطق همچون [[معاذ بن جبل]]، [[ابوموسی اشعری]]، عمر بن حرام و [[خالد بن سعید|خالد بن سعید بن عاص]] از مناطق تحت کنترل خود به قبایل اطراف یا به [[مدینه]] فرار کردند.<ref>ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۳۹۸ق، ج۶، ص۳۰۶.</ref> | ||