سنت الهی: تفاوت میان نسخه‌ها
←اقسام سنت‌های الهی
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
==اقسام سنت‌های الهی== | ==اقسام سنت‌های الهی== | ||
برخی از اندیشمندان مسلمان، سنت‌های الهی را بنا به ظرف تحقق آن، دو دسته سنت‌های اخروی و دنیوی تقسیم کرده‌اند<ref>سلیمی، [https://quran.isca.ac.ir/fa/Article/Detail/12367/سنت-های-الهی-در-قرآن سنت‌های الهی در قرآن]، ص۲۵.</ref> و سنت‌های دنیوی را نیز به دو دسته سنت‌های مطلق و سنت‌های مشروط تقسیم کرده‌اند و منظور ایشان از سنت‌های مطلق، آن دسته از سنت‌هایی است که متأثر و معلول رفتار انسان نیست. نظیر [[سنت هدایت|سنت هدایت عام]]، (مطابق با آیه [[۳۶ سوره نحل]]، [[آیه ۲۰۸ سوره شعراء]]) و [[سنت امتحان|سنت امتحان مردم]]، (مطابق با [[آیه ۱۵۵ سوره بقره]] و [[آیه ۸۵ سوره طه]]) که بر همگان جاری می‌گردد. | برخی از اندیشمندان مسلمان، سنت‌های الهی را بنا به ظرف تحقق آن، به دو دسته سنت‌های اخروی و دنیوی تقسیم کرده‌اند<ref>سلیمی، [https://quran.isca.ac.ir/fa/Article/Detail/12367/سنت-های-الهی-در-قرآن سنت‌های الهی در قرآن]، ص۲۵.</ref> و سنت‌های دنیوی را نیز به دو دسته سنت‌های مطلق و سنت‌های مشروط تقسیم کرده‌اند و منظور ایشان از سنت‌های مطلق، آن دسته از سنت‌هایی است که متأثر و معلول رفتار انسان نیست. نظیر [[سنت هدایت|سنت هدایت عام]]، (مطابق با آیه [[۳۶ سوره نحل]]، [[آیه ۲۰۸ سوره شعراء]]) و [[سنت امتحان|سنت امتحان مردم]]، (مطابق با [[آیه ۱۵۵ سوره بقره]] و [[آیه ۸۵ سوره طه]]) که بر همگان جاری می‌گردد. | ||
منظور از سنت‌های مشروط نیز آن دسته از سنت‌هایی است که در قبال عملکرد انسان، جاری می‌شود. نظیر [[سنت نصرت مؤمنان]]، (مطابق با [[آیه ۴۷ سوره روم]]) و [[سنت استخلاف]]{{یاد|به معنای جایگزینی قومی به جای قومی دیگر در بهره‌مندی از نعمات و مواهب الهی.}}(مطابق با [[آیه ۵۴ سوره مائده]] و [[آیه ۳۸ سوره محمد]]).<ref>وفا، تاریخ از دیدگاه قرآن و نهج‌البلاغه، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۸–۱۳۴.</ref> | منظور از سنت‌های مشروط نیز آن دسته از سنت‌هایی است که در قبال عملکرد انسان، جاری می‌شود. نظیر [[سنت نصرت مؤمنان]]، (مطابق با [[آیه ۴۷ سوره روم]]) و [[سنت استخلاف]]{{یاد|به معنای جایگزینی قومی به جای قومی دیگر در بهره‌مندی از نعمات و مواهب الهی.}}(مطابق با [[آیه ۵۴ سوره مائده]] و [[آیه ۳۸ سوره محمد]]).<ref>وفا، تاریخ از دیدگاه قرآن و نهج‌البلاغه، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۸–۱۳۴.</ref> | ||