حلالزادگی: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
*'''قضاوت''': حلالزادگی از شرایط قاضی و [[قضاوت]] شمرده شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۵۹؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۰، ص۱۲.</ref> براساس این شرط، قضاوت شخص زنازاده صحیح نیست.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۰، ص۱۳.</ref> | *'''قضاوت''': حلالزادگی از شرایط قاضی و [[قضاوت]] شمرده شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۵۹؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۰، ص۱۲.</ref> براساس این شرط، قضاوت شخص زنازاده صحیح نیست.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۰، ص۱۳.</ref> | ||
*'''شهادت دادن''': حلالزادگی را از شروط شاهد در شهادت دادن در دادگاه شمردهاند. بنابراین شهادت ولدالزنا پذیرفته نیست.<ref>نگاه کنید به: محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۲۱؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۱۱۷و۱۱۸.</ref> [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]]، این نظر را قول مشهورِ نزدیک به اجماع فقهای امامیه و مستند آن را احادیث معتبر و [[خبر مستفیض|مستفیض]] دانسته است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۱۱۷و۱۱۸.</ref> | *'''شهادت دادن''': حلالزادگی را از شروط شاهد در شهادت دادن در دادگاه شمردهاند. بنابراین شهادت ولدالزنا پذیرفته نیست.<ref>نگاه کنید به: محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۲۱؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۱۱۷و۱۱۸.</ref> [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]]، این نظر را قول مشهورِ نزدیک به [[اجماع]] فقهای امامیه و مستند آن را احادیث معتبر و [[خبر مستفیض|مستفیض]] دانسته است.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۱۱۷و۱۱۸.</ref> | ||
==محبت امام علی(ع) نشانه حلالزادگی== | ==محبت امام علی(ع) نشانه حلالزادگی== | ||
در روایات متعددی از منابع شیعه<ref>برای نمونه نگاه کنید به: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۱۶؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۴۳؛ برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۱۳۸-۱۳۹؛ شیخ صدوق، علل الشرائع، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۴۱-۱۴۵.</ref> و اهلسنت،<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابنعساکر، تاریخ دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۲۸۷؛ ابنجزری، اسنی المطالب، اصفهان، ص۵۷ -۵۹؛ ابنمردویه اصفهانی، مناقب علی بن ابیطالب، ۱۴۲۴ق، ص۷۶و۷۷؛ شوشتری، احقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۲۶۵و۲۶۶، ج۱۷، ص۲۵۰ و ج۲۱، ص۳۶۳-۳۶۹.</ref> [[مودت اهلبیت(ع)|محبت اهلبیت(ع)]] به ویژه [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] نشانه حلالزادگی و بغض و دشمنی نسبت به آنان نشانه [[ولد الزنا|حرامزادگی]] شمرده شده است. | در روایات متعددی از منابع شیعه<ref>برای نمونه نگاه کنید به: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۱۶؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۴۳؛ برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۱۳۸-۱۳۹؛ شیخ صدوق، علل الشرائع، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۴۱-۱۴۵.</ref> و اهلسنت،<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابنعساکر، تاریخ دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۲۸۷؛ ابنجزری، اسنی المطالب، اصفهان، ص۵۷ -۵۹؛ ابنمردویه اصفهانی، مناقب علی بن ابیطالب، ۱۴۲۴ق، ص۷۶و۷۷؛ شوشتری، احقاق الحق، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۲۶۵و۲۶۶، ج۱۷، ص۲۵۰ و ج۲۱، ص۳۶۳-۳۶۹.</ref> [[مودت اهلبیت(ع)|محبت اهلبیت(ع)]] به ویژه [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] نشانه حلالزادگی و بغض و دشمنی نسبت به آنان نشانه [[ولد الزنا|حرامزادگی]] شمرده شده است. | ||
[[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] در [[بحار الانوار (کتاب)|کتاب بحار الانوار]] در بابی با عنوان «أن حبهم علیهم السلام علامة طیب الولادة و بغضهم علامة خبث الولادة؛ همانا محبت اهلبیت(ع) نشانه پاکی | [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] در [[بحار الانوار (کتاب)|کتاب بحار الانوار]] در بابی با عنوان «أن حبهم علیهم السلام علامة طیب الولادة و بغضهم علامة خبث الولادة؛ همانا محبت اهلبیت(ع) نشانه پاکی ولادت و بغض ایشان علامت خبث ولادت (حرامزادگی) است»، ۳۱ حدیث گردآورده<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۷، ص۱۴۵-۱۵۶.</ref> و آنها را [[تواتر|متواتر]] شمرده است.<ref>مجلسی، مرآة العقول، ۱۴۰۴ق، ج۲۶، ص۴۲۰.</ref> | ||
در منابع اهلسنت از [[عبادت بن صامت]] و [[ابوسعید خدری|ابوسعید خُدْری]]، هر دو از [[صحابه|صحابه پیامبر(ص)]]، نقل شده که ما فرزندانمان را با محبت علی بن ابیطالب میآزمودیم. اگر آنان به علی بن ابیطالب محبت نداشتند، میدانستیم که آنها از ما نیستند و حرامزاده هستند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابنعساکر، تاریخ دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۲۸۷؛ ابنجزری، اسنی المطالب، اصفهان، ص۵۷ -۵۹؛ ابنمردویه اصفهانی، مناقب علی بن ابیطالب، ۱۴۲۴ق، ص۷۶و۷۷.</ref> | در منابع اهلسنت از [[عبادت بن صامت]] و [[ابوسعید خدری|ابوسعید خُدْری]]، هر دو از [[صحابه|صحابه پیامبر(ص)]]، نقل شده که ما فرزندانمان را با محبت علی بن ابیطالب میآزمودیم. اگر آنان به علی بن ابیطالب محبت نداشتند، میدانستیم که آنها از ما نیستند و حرامزاده هستند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: ابنعساکر، تاریخ دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۴۲، ص۲۸۷؛ ابنجزری، اسنی المطالب، اصفهان، ص۵۷ -۵۹؛ ابنمردویه اصفهانی، مناقب علی بن ابیطالب، ۱۴۲۴ق، ص۷۶و۷۷.</ref> |