بیت الاحزان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بَیت‌ُ الاَحزان''' (به معنای خانه حزن و اندوه) محل [[عبادت]] و گریه [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|حضرت فاطمه(س)]] در فراق [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] که توسط [[امام علی(ع)]] در قبرستان [[بقیع]] ساخته شده بود.  

بیت‌الاحزان در حمله [[وهابیت|وهابیان]] به [[حجاز]] و تصرف مدینه، در سال [[سال ۱۳۴۴ هجری قمری|۱۳۴۴ق.]] از میان رفت.<ref>نگاه کنید به: پنجاه سفرنامه، ج۳، ص۱۹۶.</ref> برخی از علما و سفرنامه‌نویسان، پیش از تخریب بیت‌الاحزان را دیده و زیارت کرده‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به: رفعت پاشا، مرآة الحرمین، ۱۳۷۷ش، ص۴۷۸؛ حسام السلطنه، سفرنامه مکه، ۱۳۷۴ش، ص۱۵۲؛ نجمی، «بیت الاحزان یک حقیقت فراموش نشدنی»، ص۱۲۵ و۱۲۶.</ref> در برخی گزارش‌ها آمده است که در سال ۱۲۳۳ق. به دستور سلطان‌محمود عثمانی، گنبد بیت‌الاحزان همراه گنبد زوجات الرسول و نیز گنبد [[عثمان بن عفان]] بازسازی شده است.<ref>رفعت پاشا، مرآة الحرمین، ج۱، ص۴۲۶.</ref>حاج ایازخان قشقایی از واپسین سفرنامه‌نویسان حج است که در ۱۳۴۱ق از بیت‌الاحزان دیدن کرده و گزارشی درباره آن در سفرنامه‌اش آورده است.<ref>قشقایی، سفرنامۀ حاج ایازخان قشقایی به مکه، مدینه و عتبات عالیات در روزگار احمد شاه قاجار، ص۴۵۵.</ref>

در کتاب‌های تاریخ [[انبیا]] و در ادبیات فارسی، به‌ویژه در اشعار [[حافظ]]، این واژه و تعابیر مترادف آن مانند کلبه احزان، کلبه غم، فراوان به کار رفته و نزد [[تصوف|صوفیان]] نیز کنایه از دل محزون از دوری معشوق است.<ref>ملازاده، «بیت‌الاحزان»، ص۷۸.</ref> در ادب رثایی [[شیعه|شیعی]] نیز بیت‌الاحزان جایگاه ویژه‌ای دارد.<ref>ملازاده، «بیت‌الاحزان»، ص۷۹.</ref>

*بیت الاحزان فی مصائب سادات الزمان الخمسة الطاهرة من ولد عدنان، اثر عبدالخالق بن عبدالرحیم یزدی (متوفای ۱۲۶۸ق).<ref>ملازاده، «بیت‌الاحزان»، ص۷۹.</ref>

{{پانوشت}}

{{منابع}}

* حسام السلطنه، سلطان مراد میرزا، سفرنامه مکه، به کوشش رسول جعفریان، تهران، نشر مشعر، ۱۳۷۴ش.

{{پایان}}

==پیوند به بیرون==

{{حضرت فاطمه(س)}}

{{بقیع}}