پرش به محتوا

بشیر بن جذلم: تفاوت میان نسخه‌ها

(تمیزکاری)
خط ۶: خط ۶:
==همراهی با اسیران کربلا==
==همراهی با اسیران کربلا==
بشیر در سفر اهل بیت [[امام حسین(ع)]] از [[شام]] به [[مدینه]]، همراه آنان بوده؛ اما دلیل این همراهی مشخص نیست. وی هنگام ورود به مدینه، به دستور امام سجاد(ع) مأمور شد زودتر به مدینه برود و خبر شهادت اباعبدالله(ع) و آمدن اهل بیت را به اطلاع مردم برساند. او نیز به مدینه رفت و در [[مسجد النبی]] خبر کشته شدن سیدالشهدا را با این دو بیت، به مردم خبر داد:
بشیر در سفر اهل بیت [[امام حسین(ع)]] از [[شام]] به [[مدینه]]، همراه آنان بوده؛ اما دلیل این همراهی مشخص نیست. وی هنگام ورود به مدینه، به دستور امام سجاد(ع) مأمور شد زودتر به مدینه برود و خبر شهادت اباعبدالله(ع) و آمدن اهل بیت را به اطلاع مردم برساند. او نیز به مدینه رفت و در [[مسجد النبی]] خبر کشته شدن سیدالشهدا را با این دو بیت، به مردم خبر داد:
{{شعر۲
{{شعر جدید
|یا اهل یثرب لا مقام لکم بها|قتل الحسین فادمعی مدرار
|یا اهل یثرب لا مقام لکم بها\\قتل الحسین فادمعی مدرار
|ای مردم مدینه دیگر در مدینه نمانید|حسین کشته شد ازاین روست که اشک های من جاری است.  
الجسم منه بکربلاء مضرج\\والراس منه علی القناة یدار}}
|الجسم منه بکربلاء مضرج|والراس منه علی القناة یدار
{{شعر جدید
|پیکرش در کربلا غرقه به خون است|و سرش را بر سر نیزه می‌گرداندند.<ref>ابن طاووس، الملهوف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۲۷</ref>}}
| ای مردم مدینه دیگر در مدینه نمانید\\حسین کشته شد ازاین روست که اشک های من جاری است.  
پیکرش در کربلا غرقه به خون است\\و سرش را بر سر نیزه می‌گرداندند.<ref>ابن طاووس، الملهوف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۲۷</ref>}}


بشیر به مردم اطلاع داد که امام سجاد با دیگر اهل بیت در بیرون شهر مستقر شده‌اند. بشیر در مورد آن روز می‌گوید: "با شنیدن این خبر، همه زنان مدینه از خانه‌ها بیرون ریخته و فریاد آه و واویلا سر دادند، هیچ روزی مثل آن روز، آن‌همه زن و مرد گریان دیده نشده بودند و پس از [[رحلت پیامبر(ص)]] هیچ روزی تلخ‌تر از آن‌روز برای [[مسلمان |مسلمانان]] نبود."<ref>ابن طاووس، الملهوف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۲۷؛ بیضون، موسوعة کربلاء، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ج۲، ص۵۶۵.</ref>
بشیر به مردم اطلاع داد که امام سجاد با دیگر اهل بیت در بیرون شهر مستقر شده‌اند. بشیر در مورد آن روز می‌گوید: "با شنیدن این خبر، همه زنان مدینه از خانه‌ها بیرون ریخته و فریاد آه و واویلا سر دادند، هیچ روزی مثل آن روز، آن‌همه زن و مرد گریان دیده نشده بودند و پس از [[رحلت پیامبر(ص)]] هیچ روزی تلخ‌تر از آن‌روز برای [[مسلمان |مسلمانان]] نبود."<ref>ابن طاووس، الملهوف، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۲۲۷؛ بیضون، موسوعة کربلاء، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ج۲، ص۵۶۵.</ref>