شهادت امام علی(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

از امام علی در فاصله ضربت‌خوردن تا شهادت سخنان و وصایایی نقل شده است. امام علی(ع) پس از ضربت خوردن تا زمان شهادت دفعات طولانی از هوش می‌رفت.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۱۰ق، ج۴۲، ص۲۸۹.</ref> نماز خود را نشسته خواند و وصیت‌هایی خطاب به فرزندانش داشت.<ref> مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۱۰ق، ج۴۲، ص۲۹۰.</ref> وصیتی مخصوص نیز خطاب به [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن]] و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین]] داشت که در [[نهج البلاغه]] نقل شده است.<ref> نهج البلاغة، ۱۴۱۴ق، ص۴۲۱ - ۴۲۲.</ref> امام در این دوران سخنانی پیرامون [[مرگ]] نیز گفت.<ref> نهج البلاغة، ۱۴۱۴ق، خطبه ۱۴۹، ص۲۰۷.</ref> امام علی(ع) در [[۲۱ رمضان]] سال ۴۰ هجری به [[شهادت]] رسید.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۹.</ref> برخی منابع تاریخ‌های دیگری را برای شهادت وی ذکر کرده‌اند.<ref>ابن‌خلدون، تاریخ ابن‌خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۶۴۵.</ref>

امام علی(ع) وصیت کرد تنها یک ضربه بر ابن‌ملجم بزنند.<ref>مقدسی، البدء و التاریخ، بورسعید، ج۵، ص۲۳۳.</ref> اگر در اثر ضربه کشته شد بدنش را [[مثله]] نکنند.<ref> نهج البلاغة، ۱۴۱۴ق، ص۴۲۲.</ref> براساس برخی منابع امام به غذا و آب دادن و رفتار صحیح با ابن‌ملجم دستور داده است.‏<ref> فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۱۳۷.</ref> البته در برخی منابع نقل شده که پس از قصاص ابن‌ملجم توسط امام حسن،<ref>خزاز رازی، کفایة الأثر، ۱۴۰۱ق، ص۱۶۲.</ref> مردم جنازه او را سوزاندند.<ref> ابن‌کثیر‏، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۷، ص۳۳۰.</ref> همچنین برخی نقل‌ها به مثله‌کردن ابن‌ملجم اشاره داشته‌اند.<ref>ابن‌قتیبه، الإمامة و السیاسة، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۱۸۱.</ref>