پرش به محتوا

آیه سیف: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۲۹: خط ۲۹:
مفسران دربارهٔ اینکه چهار ماه مهلت‌داده‌شده، شامل چه ماه‌هایی می‌شود، نظرات مختلفی دارند. برخی این ماه‌ها را [[ماه‌های حرام]] دانستند.<ref>هاشمی رفسنجانی، راهنما، ۱۳۸۶ش، ج۷، ص۱۶؛ نجفی جواهری، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۱، ص۳۳.</ref> در مقابل، بیشتر مفسران چهار ماه مهلت را ماه‌های دیگری دانسته‌اند که از نهم ذوالحجه سال نهم هجری تا [[۱۰ ربیع‌الثانی|دهم ربیع‌الثانی]] سال دهم هجری را شامل می‌شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۲؛ طباطبایی، المیزان‏، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۱.</ref>
مفسران دربارهٔ اینکه چهار ماه مهلت‌داده‌شده، شامل چه ماه‌هایی می‌شود، نظرات مختلفی دارند. برخی این ماه‌ها را [[ماه‌های حرام]] دانستند.<ref>هاشمی رفسنجانی، راهنما، ۱۳۸۶ش، ج۷، ص۱۶؛ نجفی جواهری، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۱، ص۳۳.</ref> در مقابل، بیشتر مفسران چهار ماه مهلت را ماه‌های دیگری دانسته‌اند که از نهم ذوالحجه سال نهم هجری تا [[۱۰ ربیع‌الثانی|دهم ربیع‌الثانی]] سال دهم هجری را شامل می‌شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۲؛ طباطبایی، المیزان‏، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۱۵۱.</ref>


رخی از فقها با استناد به آیه سیف، تارک الصلاة را -که نماز نمی‌خواند و این کار را حلال می‌شمرد- مرتد دانسته و کشتنش را واجب دانسته‌اند؛ چرا که در این آیه نماز یکی از چند شرطی است که مانع کشته شدن مشرک می‌شود.
برخی مفسران، [[آیه ۲۹ سوره توبه]]<ref>خوئی، البیان، ۱۴۳۰ق، ص۲۸۶.</ref> {{یاد|«قَاتِلُوا الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْیَوْمِ الْآخِرِ وَلَا یُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا یَدِینُونَ دِینَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ حَتَّیٰ یُعْطُوا الْجِزْیَةَ عَنْ یَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ؛ با کسانی از اهل کتاب که به خدا و روز بازپسین ایمان نمی‌آورند، و آنچه را خدا و فرستاده‌اش حرام گردانیده‌اند حرام نمی‌دارند و متدین به دین حق نمی‌گردند، کارزار کنید، تا با [کمال] خواری به دست خود جزیه دهند.»}} و [[آیه ۳۹ سوره حج]] را نیز آیه سیف و قتال دانسته‌اند.<ref>مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۱۳۹۴ش، ج۱، ص۴۱۵.</ref>
برخی مفسران، [[آیه ۲۹ سوره توبه]]<ref>خوئی، البیان، ۱۴۳۰ق، ص۲۸۶.</ref> {{یاد|«قَاتِلُوا الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْیَوْمِ الْآخِرِ وَلَا یُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا یَدِینُونَ دِینَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ حَتَّیٰ یُعْطُوا الْجِزْیَةَ عَنْ یَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ؛ با کسانی از اهل کتاب که به خدا و روز بازپسین ایمان نمی‌آورند، و آنچه را خدا و فرستاده‌اش حرام گردانیده‌اند حرام نمی‌دارند و متدین به دین حق نمی‌گردند، کارزار کنید، تا با [کمال] خواری به دست خود جزیه دهند.»}} و [[آیه ۳۹ سوره حج]] را نیز آیه سیف و قتال دانسته‌اند.<ref>مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، فرهنگ‌نامه علوم قرآن، ۱۳۹۴ش، ج۱، ص۴۱۵.</ref>
{{یاد|«أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ عَلَیٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ؛ به کسانی که جنگ بر آنان تحمیل شده، رخصت [جهاد] داده شده است، چرا که مورد ظلم قرار گرفته‌اند، و البته خدا بر پیروزی آنان سخت تواناست.»}}
{{یاد|«أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ عَلَیٰ نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ؛ به کسانی که جنگ بر آنان تحمیل شده، رخصت [جهاد] داده شده است، چرا که مورد ظلم قرار گرفته‌اند، و البته خدا بر پیروزی آنان سخت تواناست.»}}
confirmed، templateeditor
۵٬۸۴۷

ویرایش