Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۱۷۴
ویرایش
خط ۱۷۸: | خط ۱۷۸: | ||
{{اصلی|شبهه آکل و مأکول}} | {{اصلی|شبهه آکل و مأکول}} | ||
این شبهه از قدیمیترین و قویترین شبهات [[معاد جسمانی]] شمرده شده است.<ref> سبحانی، الالهیات، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۳۹۶ و ۳۹۷.</ref> | این شبهه از قدیمیترین و قویترین شبهات [[معاد جسمانی]] شمرده شده است.<ref> سبحانی، الالهیات، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۳۹۶ و ۳۹۷.</ref> | ||
بر اساس این | بر اساس این شبهه، اگر انسانی غذای انسان دیگر شود، آیا اجزای مأکول (خورده شده) در معاد، در بدن آکِل (فردی که اجزای بدن دیگری را خورده) باز میگردد و یا در بدن مَأْکول (شخصی که بدنش خورده شده)؟ به هر صورت که فرض شود، بدن یکی از آن دو به صورت کامل در روز رستاخیز محشور نخواهد شد.<ref>ملاصدرا، الحکمة المتعالیة، ۱۹۸۱م، ج۹، ص۱۹۹ و ۲۰۰؛ سبحانی، الالهیات، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۳۹۶.</ref> | ||
این شبهه به این صورت نیز مطرح شده که اگر کافری بدن انسان مؤمنین را بخورد، در صورت حشر بدنهای دنیوی، لازم میآید فرد مؤمن عذاب شود و فرد کافر پاداش بگیرد.<ref>ملاصدرا، الحکمة المتعالیة، ۱۹۸۱م، ج۹، ص۲۰۰؛ سبحانی، الالهیات، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۳۹۶.</ref> | |||
[[فلسفه مشاء|فلاسفه مشاء]] بر اساس همین شبهه، معتقد بودند که معاد جسمانی از نظر عقلی قابل اثبات نیست.{{مدرک}} [[ملاصدرا]] با ارائه نظریه [[بدن مثالی]] که این شبهه شامل آن نمیشود، در صدد ارائه بیانی دیگر از [[معاد جسمانی]] برآمد.<ref>ملاصدرا، اسفار الاربعه، ۱۹۸۱م، ج۹، ص۱۹۰-۱۹۱؛ حسینی تهرانی، معاد شناسی، ۱۴۲۳ق، ج۶، ص۸۵-۱۱۷</ref> | |||
هر یک از متکلمان به دنبال پاسخ دادن به این سؤال برآمدند. برخی از متکلمان، با تفکیک بین اجزای اصلی و غیر اصلی بدن، معتقدند اجزای اصلی بدن هر شخص از اول تا آخر عمر باقی میماند و به جزء اصلی دیگری تبدیل نمیشود. همین اجزای اصلی نیز در معاد بازگردانده میشوند.<ref>نگاه کنید به: علامه حلی، کشف المراد، ۱۴۱۳ق، ۴۰۶.</ref> | هر یک از متکلمان به دنبال پاسخ دادن به این سؤال برآمدند. برخی از متکلمان، با تفکیک بین اجزای اصلی و غیر اصلی بدن، معتقدند اجزای اصلی بدن هر شخص از اول تا آخر عمر باقی میماند و به جزء اصلی دیگری تبدیل نمیشود. همین اجزای اصلی نیز در معاد بازگردانده میشوند.<ref>نگاه کنید به: علامه حلی، کشف المراد، ۱۴۱۳ق، ۴۰۶.</ref> | ||