غیبت امام مهدی(عج): تفاوت میان نسخه‌ها

بنابر آموزه‌های شیعه، امام مهدی(عج) دو غیبت دارد: یکی [[غیبت صغرا|غیبت صغری]] که ۶۹ سال طول کشیده است و دیگری [[غیبت کبرا|غیبت کبری]] که تنا زمان [[ظهور امام زمان|ظهور]] آن حضرت ادامه خواهد داشت. به باور شیعیان، امام مهدی(عج) در دوران غیبت صغری از طریق افرادی با شیعیان در ارتباط بود که به آنها [[نواب اربعه]] می‌گویند. اما در دوران غیبت کبری ارتباط ظاهری امام با مردم قطع گردیده و شیعیان برای امور دینی باید به راویان حدیث و عالمان شیعه مراجعه کنند. البته در روایات شیعه امام در دوران غیبت به خورشید پشت ابر تشبیه است که همواره مردم از وجود او بهره می‌برند. درباره چرایی غیبت در روایات [[امامان شیعه]] نکاتی ذکر شده که از جمله آنها امتحان شیعیان و است.

پس از [[شهادت]] امام عسکری(ع)، برخی از یاران آن حضرت به ریاست [[عثمان بن سعید عمری]] (درگذشت بین ۲۶۰ تا ۲۶۷ق) به جامعه شیعه اعلام کردند که امام عسکری فرزندی از خود به جا نهاده که اکنون جانشین او و متصدی مقام امامت است،<ref>شیخ صدوق، کمال‌الدین، ۱۳۹۵ق، ص۹۲-۹۳.</ref> با این حال [[جعفر پسر امام هادی|جعفر برادر امام عسکری]]، با آنکه مادر امام عسکری زنده بود، مدعی میراث آن حضرت شد.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۲۶ق، ص۳۴۵.</ref> مادر امام عسکری(ع) و [[حکیمه دختر امام جواد(ع)|حکیمه]] عمه وی، از امامت فرزند امام عسکری طرفداری می‌کردند، ولی خواهر امام عسکری، از امامت برادرش جعفر پشتیبانی می‌نمود.<ref>مدرسی طباطبایی، مکتب در فرایند تکامل، ۱۳۸۸ش، ص۱۶۱-۱۶۲.</ref> همچنین [[خاندان نوبختی|خاندان نوبخت]]، عثمان بن سعید و پسرش را در مقام [[نیابت خاصه|نیابت]] امام مهدی(ع) به رسمیت می‌شناختند.<ref> مدرسی طباطبایی، مکتب در فرایند تکامل، ۱۳۸۸ش، ص۱۶۲.</ref> این وضعیت باعث سرگردانی برخی از شیعیان شد.<ref> شیخ صدوق، کمال‌الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۲۶، ۴۲۹، ۴۸۷.</ref> عده‌ای به سایر [[فرق تشیع|فرقه‌های شیعی]] پیوستند.<ref>شیخ صدوق، کمال‌الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۰۸.</ref> دسته‌ای رحلت امام عسکری را نپذیرفتند و او را [[مهدی]] دانستند، گروهی امامت [[محمد بن علی الهادی(ع)|سید محمد]] فرزند امام هادی(ع) را پذیرفتند و امامت امام عسکری را منکر شدند.<ref>صابری، تاریخ فرق اسلامی، ج۲، ص۱۹۷، پاورقی۲.</ref> و گروهی دیگر [[جعفر پسر امام هادی|جعفر کذاب]] را به عنوان امام به رسمیت شناختند<ref> نوبختی، فرق الشیعه، ۱۳۵۵ش، ص۱۰۷-۱۰۹؛ اشعری قمی، المقالات و الفرق، ص۱۱۰۱۱۴؛ شیخ صدوق، کمال‌الدین، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۰۸.</ref>اما نهایتاً اکثریت شیعه به امامت امام مهدی گرویدند و همین جریان بعدها رهبری اصلی شیعیان امامی را بر عهده گرفت.<ref> سید مرتضی، الفصول المختاره، ۱۴۱۳ق، ص۳۲۱.</ref>

  | پیوند = <!--ندارد، ناقص، کامل-->ناقص

  | رده = <!--ندارد، ناقص، کامل-->ناقص

  | رعایت شیوه‌نامه ارجاع = <!--ندارد، دارد-->ندارد

  | استناد به منابع مناسب = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل

  | جانبداری = <!--دارد، ندارد-->دارد

  | رسا بودن = <!--ندارد، دارد-->ندارد

  | زیاده‌نویسی = <!--دارد، ندارد-->دارد