استعاذه: تفاوت میان نسخه‌ها

==واژه شناسی==

واژه «‌لَوذ‌» گونه دیگری از واژه «‌عوذ‌» است که در [[حدیث|احادیث]] به معنای پناه بردن به خداوند از شر چیزی آمده است، مانند «‌بک استغثت و لذت و لا الوذ بسواک‌»به تو پناه آوردم و از تو فریادرسی خواستم، به تو پناه آوردم و جز به تو پناه نمی‌آورم <ref> نگاه کنید: طوسی، مصباح، ص۵۹۷</ref>  گاه مفهوم استعاذه با کلمات مترادفی مثل «‌التجاء »، «‌استجاره‌» و «‌استغاثه‌» به کار رفته، و حتی واژگان غیر مترادف، مانند «‌لبیک »، گویای توجه و استعاذه به خداوند تلقی شده است. <ref>مجلسی، ج۸۱، ص۳۸۰</ref>

شیوه رفتار پیامبر(ص) با [[شرک|مشرکان]] اینگونه بوده که بدکرداری آنان را به نیکی پاسخ دهد و با گذشت و گفتار نیک و پرهیز از جدل و دعوای بیهوده، از نادانان روی بگرداند و به رفتار آنان توجه نکند. البته این روش در برابر مخالفان بسیار دشوار است و لازمه آن، کنار گذاردن غضب در هنگام مواجهه با جاهلان است.<ref>نک: طباطبایی، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۹۲</ref>

در روایات و ادعیه، به تفصیل از انواع شروری سخن آمده که استعاذه از آنها لازم است. <ref>مقایسه کنید: بروسوی، تفسیر روح البیان، ج۱، ص۳-۴</ref> که این شرور را می‌توان در قالبی کلی بر چند قسم دانست: