confirmed، templateeditor
۱۲٬۳۱۵
ویرایش
آقا نجفی قوچانی: تفاوت میان نسخه‌ها
ویکی سازی
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ویکی سازی) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| محل تحصیل = [[مشهد]]، اصفهان، [[نجف]] | | محل تحصیل = [[مشهد]]، اصفهان، [[نجف]] | ||
| محل زندگی = مشهد، اصفهان، نجف، قوچان، [[قم]] | | محل زندگی = مشهد، اصفهان، نجف، قوچان، [[قم]] | ||
| تاریخ وفات = ۱۳۶۳ق | | تاریخ وفات = [[سال ۱۳۶۳ هجری قمری|۱۳۶۳ق]] | ||
| شهر وفات = قوچان | | شهر وفات = قوچان | ||
| مدفن = حسینیه آقا نجفی در قوچان | | مدفن = حسینیه آقا نجفی در قوچان | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| وب‌گاه رسمی = | | وب‌گاه رسمی = | ||
}} | }} | ||
'''سید محمدحسن حسینی''' (۱۲۹۵-۱۳۶۳ق) مشهور به '''آقا نجفی قوچانی'''، از عالمان و فقیهان [[قرن چهاردهم قمری]]. او نویسنده کتاب‌های [[سیاحت غرب]] و [[سیاحت شرق]] است. محمدحسن از شاگردان [[میرزا جهانگیر خان قشقائی]] و [[آخوند خراسانی]] بوده و در سن ۳۰ سالگی به درجه [[اجتهاد]] رسید. | '''سید محمدحسن حسینی''' (۱۲۹۵-[[سال ۱۳۶۳ هجری قمری|۱۳۶۳ق]]) مشهور به '''آقا نجفی قوچانی'''، از عالمان و فقیهان [[قرن چهاردهم قمری]]. او نویسنده کتاب‌های [[سیاحت غرب]] و [[سیاحت شرق]] است. محمدحسن از شاگردان [[میرزا جهانگیر خان قشقائی]] و [[آخوند خراسانی]] بوده و در سن ۳۰ سالگی به درجه [[اجتهاد]] رسید. | ||
وی پس از بیست سال زندگی در [[نجف]] به [[ایران]] بازگشت و پس از آن تا هنگام مرگ در سال ۱۳۶۳ق در قوچان، به تدریس، ارشاد پرداخته و در گرفتاری‌ها از مردم حمایت می‌کرد و با آن که در هنگام مرگ در منطقه قوچان و حتی برخی شهرستان‌های اطراف نفوذ معنوی داشت، از مال دنیا چیزی نداشت. | وی پس از بیست سال زندگی در [[نجف]] به [[ایران]] بازگشت و پس از آن تا هنگام مرگ در سال ۱۳۶۳ق در قوچان، به تدریس، ارشاد پرداخته و در گرفتاری‌ها از مردم حمایت می‌کرد و با آن که در هنگام مرگ در منطقه قوچان و حتی برخی شهرستان‌های اطراف نفوذ معنوی داشت، از مال دنیا چیزی نداشت. | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
آقا نجفی در ۱۳ سالگی از خسرویه به قوچان رفت و پس از سه سال تحصیل در قوچان، پیاده از راه [[سبزوار]] و [[نیشابور]] به [[مشهد]] رفت.<ref>قوچانی، سیاحت شرق، به تصحیح رمضانعلی شاکری، ص۶۰.</ref> و در [[مدرسه دو درب]] و [[مدرسه پریزاد|پریزاد]]<ref>قوچانی، سیاحت شرق، ص۵۷۹، زیرنویس.</ref> ادبیات و سطح را تا قوانین فرا گرفت. | آقا نجفی در ۱۳ سالگی از خسرویه به قوچان رفت و پس از سه سال تحصیل در قوچان، پیاده از راه [[سبزوار]] و [[نیشابور]] به [[مشهد]] رفت.<ref>قوچانی، سیاحت شرق، به تصحیح رمضانعلی شاکری، ص۶۰.</ref> و در [[مدرسه دو درب]] و [[مدرسه پریزاد|پریزاد]]<ref>قوچانی، سیاحت شرق، ص۵۷۹، زیرنویس.</ref> ادبیات و سطح را تا قوانین فرا گرفت. | ||
در سال ۱۳۱۳ق (۱۸۹۵م) در سن ۱۹ سالگی همراه یکی از همدرسانش پیاده از راه طبس و کویر به یزد و از آنجا به [[اصفهان]] رفت و در مسجد «عربون» ساکن گردید. در اصفهان منظومه حاج ملاهادی سبزواری را نزد [[آخوند کاشی]]، [[فرائد الاصول|رسائل]] را نزد [[عبدالکریم گزی]] و حکمت را نزد میرزا [[جهانگیرخان قشقایی]] فراگرفت.<ref>سیاحت شرق به تصحیح رمضانعلی شاکری، ص۸۲.</ref> گاهی نیز در درس [[فقه]] و خارج [[محمد تقی آقا نجفی اصفهانی]] حاضر می‌شد. | در سال ۱۳۱۳ق (۱۸۹۵م) در سن ۱۹ سالگی همراه یکی از همدرسانش پیاده از راه طبس و کویر به یزد و از آنجا به [[اصفهان]] رفت و در مسجد «عربون» ساکن گردید. در اصفهان [[شرح المنظومه (کتاب)|منظومه حاج ملاهادی سبزواری]] را نزد [[آخوند کاشی]]، [[فرائد الاصول|رسائل]] را نزد [[عبدالکریم گزی]] و حکمت را نزد میرزا [[جهانگیرخان قشقایی]] فراگرفت.<ref>سیاحت شرق به تصحیح رمضانعلی شاکری، ص۸۲.</ref> گاهی نیز در درس [[فقه]] و خارج [[محمد تقی آقا نجفی اصفهانی]] حاضر می‌شد. | ||
تحصیلات آقا نجفی قوچانی در [[مشهد]] و [[اصفهان]] با دشواری بسیار همراه بود، چنان که گاه ناچار می‌شد برای گذران زندگی کار کند و یا برخی از کتاب‌های خود را به بهای اندک بفروشد. | تحصیلات آقا نجفی قوچانی در [[مشهد]] و [[اصفهان]] با دشواری بسیار همراه بود، چنان که گاه ناچار می‌شد برای گذران زندگی کار کند و یا برخی از کتاب‌های خود را به بهای اندک بفروشد. | ||
== سفر به نجف == | == سفر به نجف == | ||
سید محمدحسن در سال ۱۳۱۸ق و در سن ۲۳ سالگی پس از چهار سال توقف در اصفهان با یکی از دوستانش که شاگردش نیز بود، پیاده عازم [[عتبات عالیات]] گردید.<ref>سیاحت شرق، آقا نجفی قوچانی، ص۲۱۴؛ همراه آقا نجفی میرزا حسن و اهل اصفهان بوده است.</ref> چون به [[نجف]] رسید در [[حجره|حجره‌ای]] واقع در یکی از مدارس شهر ساکن شد<ref>سیاحت شرق، آقا نجفی قوچانی، ص۲۸۹.</ref> و در درس [[آخوند ملا محمدکاظم خراسانی]] شرکت می‌کرد.<ref>سیاحت شرق، آقا نجفی قوچانی، ص۳۲۴.</ref> همین امر موجب شد تصمیم بگیرد برای ادامه تحصیل در [[نجف]] بماند. | سید محمدحسن در سال ۱۳۱۸ق و در سن ۲۳ سالگی پس از چهار سال توقف در [[اصفهان]] با یکی از دوستانش که شاگردش نیز بود، پیاده عازم [[عتبات عالیات]] گردید.<ref>سیاحت شرق، آقا نجفی قوچانی، ص۲۱۴؛ همراه آقا نجفی میرزا حسن و اهل اصفهان بوده است.</ref> چون به [[نجف]] رسید در [[حجره|حجره‌ای]] واقع در یکی از مدارس شهر ساکن شد<ref>سیاحت شرق، آقا نجفی قوچانی، ص۲۸۹.</ref> و در درس [[آخوند ملا محمدکاظم خراسانی]] شرکت می‌کرد.<ref>سیاحت شرق، آقا نجفی قوچانی، ص۳۲۴.</ref> همین امر موجب شد تصمیم بگیرد برای ادامه تحصیل در [[نجف]] بماند. | ||
او از طرفداران آخوند بود، به گونه‌ای که در قیام آخوند و سایر علمای نجف به هواخواهی از [[مشروطیت]]، وی نیز از موافقان مشروطیت گردید. ایشان حقایقی از نقش روحانیت در [[جنبش مشروطه]] را در [[سیاحت شرق]] یاد کرده است. وی در ۳۰ سالگی به درجه [[اجتهاد]] رسید. علاوه بر آخوند خراسانی و | او از طرفداران آخوند بود، به گونه‌ای که در قیام آخوند و سایر علمای نجف به هواخواهی از [[مشروطیت]]، وی نیز از موافقان مشروطیت گردید. ایشان حقایقی از نقش روحانیت در [[جنبش مشروطه]] را در [[سیاحت شرق]] یاد کرده است. وی در ۳۰ سالگی به درجه [[اجتهاد]] رسید. علاوه بر آخوند خراسانی و [[جهانگیرخان قشقایی]]، [[شریعت اصفهانی]] و [[محمدباقر اصطهباناتی]] نیز از استادان او بودند. از شاگردان وی می‌توان به نام‌های، شیخ غلامرضا غروی، شیخ علی قدوسی، شیخ محمد رئیسی، شیخ عبدالکریم، شیخ ذبیح الله اسلامی، شیخ آقا فاضل نام برد. | ||
او در یکی از گروه‌های کشیکی که در سال ۱۳۴۵ق برای حرم [[سلطان ابراهیم (قوچان)|سلطان ابراهیم]] در شهر کهنه قوچان تشکیل داده بود خود نیز شرکت داشت و نوبتی کشیک افتخاری می‌داد.<ref>سرزمین و مردم قوچان، محمد جابانی، ج ۲، ص۸۲.</ref> | او در یکی از گروه‌های کشیکی که در سال ۱۳۴۵ق برای حرم [[سلطان ابراهیم (قوچان)|سلطان ابراهیم]] در شهر کهنه قوچان تشکیل داده بود خود نیز شرکت داشت و نوبتی کشیک افتخاری می‌داد.<ref>سرزمین و مردم قوچان، محمد جابانی، ج ۲، ص۸۲.</ref> | ||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
==تألیفات== | ==تألیفات== | ||
مشهورترین اثر آقانجفی [[سیاحت شرق]] و [[سیاحت غرب]] است.<ref>شاکری، مزاری در آغوش تاریخ، مقدمه.</ref> وی دارای تألیفاتی دیگری در زمینه [[فقه]] و [[اصول]] و [[عرفان]] و [[اخلاق]] و سفرنامه نویسی است.از جمله آثار وی می‌توان به تألیفات ذیل اشاره کرد: | مشهورترین اثر آقانجفی [[سیاحت شرق]] و [[سیاحت غرب]] است.<ref>شاکری، مزاری در آغوش تاریخ، مقدمه.</ref> وی دارای تألیفاتی دیگری در زمینه [[فقه]] و [[اصول]] و [[عرفان]] و [[اخلاق]] و سفرنامه نویسی است.از جمله آثار وی می‌توان به تألیفات ذیل اشاره کرد: | ||
*سیاحت شرق: این اثر از تألیفات مهم آقانجفی است و درباره سوانح عمر از ابتدای زندگی، گزارش تحصیلات او در شهرهای قوچان، مشهد و اصفهان و چگونگی ورودش به [[نجف اشرف]] و تحصیلات نهایی تا رسیدن به درجه [[اجتهاد]] است. وی در این کتاب ضمنِ شرح ماجرای زندگی و مشقّات دوران تحصیل که به مناسبت رویدادهای زندگی‌اش پیش آمده، مباحث و معارف اسلامی را به استناد آیات و روایات با قلمی ساده شرح داده است. در این کتاب خواننده با نکات علمی و رویدادهای آن زمان آشنا می‌شود. چون آقانجفی خود در اوایل [[مشروطیت]] در [[نجف]] بوده، رویدادهای تاریخی و واکنش [[نهضت مشروطیت]] را در عراق به‌ویژه در نجف، به تفصیل شرح داده است. مسائل تعلیم و تربیت و تزکیه نفس نیز در این کتاب به چشم می‌خورد. این کتاب در ۱۳۴۷ق/۱۹۲۸م نگارش یافته و در ۱۳۶۲ش در تهران چاپ شده است. | *سیاحت شرق: این اثر از تألیفات مهم آقانجفی است و درباره سوانح عمر از ابتدای زندگی، گزارش تحصیلات او در شهرهای قوچان، [[مشهد]] و [[اصفهان]] و چگونگی ورودش به [[نجف اشرف]] و تحصیلات نهایی تا رسیدن به درجه [[اجتهاد]] است. وی در این کتاب ضمنِ شرح ماجرای زندگی و مشقّات دوران تحصیل که به مناسبت رویدادهای زندگی‌اش پیش آمده، مباحث و معارف اسلامی را به استناد آیات و روایات با قلمی ساده شرح داده است. در این کتاب خواننده با نکات علمی و رویدادهای آن زمان آشنا می‌شود. چون آقانجفی خود در اوایل [[مشروطیت]] در [[نجف]] بوده، رویدادهای تاریخی و واکنش [[نهضت مشروطیت]] را در [[عراق]] به‌ویژه در نجف، به تفصیل شرح داده است. مسائل تعلیم و تربیت و [[تزکیه|تزکیه نفس]] نیز در این کتاب به چشم می‌خورد. این کتاب در ۱۳۴۷ق/۱۹۲۸م نگارش یافته و در ۱۳۶۲ش در تهران چاپ شده است. | ||
*سیاحت غرب: در کیفیت عالم [[برزخ]] و سیر ارواح بعد از | *[[سیاحت غرب (کتاب)|سیاحت غرب]]: در کیفیت عالم [[برزخ]] و سیر [[روح انسان|ارواح]] بعد از [[مرگ]]، خطی است و در ۱۳۵۲ق/۱۹۳۳م نگارش یافته است. | ||
*شرح دعای صباح: وی [[دعای صباح]] منسوب به [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] را به فارسی برگردانده و آن را شرح کرده است. نگارش این اثر در ۱۳۲۷ق/۱۹۰۹م پایان یافته است. | *شرح دعای صباح: وی [[دعای صباح]] منسوب به [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] را به فارسی برگردانده و آن را شرح کرده است. نگارش این اثر در ۱۳۲۷ق/۱۹۰۹م پایان یافته است. | ||
*عذر بدتر از گناه: درباره مشروطیت ایران، انشای این رساله آمیزه‌ای از نثر عربی و فارسی است، نگارش آن متعلق به ۱۳۲۸ق/۱۹۱۰م است. | *عذر بدتر از گناه: درباره مشروطیت ایران، انشای این رساله آمیزه‌ای از نثر عربی و فارسی است، نگارش آن متعلق به ۱۳۲۸ق/۱۹۱۰م است. | ||
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانوشت}} | {{پانوشت}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||