ایام البیض: تفاوت میان نسخه‌ها

ایام البیض در اصل «اَیامُ لَیالِی البیض» به معنای روزهای شب‌های سفید است که «لیالی» حذف شده است و این روزها به ایام البیض معروف شده است.<ref>شیهد ثانی، مسالک الأفهام، ۱۴۱۹ق، ج‌۲، ص۷۶.</ref> بیض جمع بَیضاء است که در عربی به معنای سفید است. اعراب قدیم رسم داشتند که ایام ماه‌ها را بر اساس میزان روشنایی ماه نام‌گذاری کنند و از آنجا که نور ماه در این سه شب از شب‌های دیگر بیشتر است، به این نام نامیده شده‌اند.<ref>فراء، الایام و اللیالی و الشهور، ۱۴۰۰ق، ص۵۸؛ ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۰۱ق، ج۳، ص۵۷۳.</ref> از دیگر نام‌های این ایام، ''اَواضِح'' و ''غُرّ'' است.

منادی از آسمان ندا می‌دهد: امروز را برای پروردگارت [[روزه]] بگیر، آدم آن روز را که مطابق با روز سیزدهم ماه بود روزه گرفت، پس ثُلث سیاهی از او زائل گشت. سپس منادی در روز چهاردهم نداء کرد: امروز را برای پروردگارت روزه بگیر. آدم آن روز را هم روزه گرفت و ثُلث (یک سوم) دیگر از سیاهی زائل گردید. روز پانزدهم باز منادی او را به گرفتن روزه دعوت نمود، وی آن روز را هم روزه گرفت و تمام سیاهی او زائل گردید و به همین خاطر این ایام به ایام البیض موسوم شد.»<ref>صدوق، علل الشرائع، مؤسسة الاعلمی، ج‌۲، ص۲۳۵.</ref>