احمد بن فهد حلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←شهرت در عرفان و تصوف
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
از آن رو که ابن فهد به [[زهد]] و [[تقوا]] شهره بوده و آثاری نیز در [[علم اخلاق|اخلاق]] و [[عرفان]] نوشته، [[قاضی نورالله شوشتری]]<ref>مجالس المؤمنین، ج۱، ص۵۷۹</ref> وی را [[صوفیه|صوفی]] و [[مرتاض]] خوانده است. | از آن رو که ابن فهد به [[زهد]] و [[تقوا]] شهره بوده و آثاری نیز در [[علم اخلاق|اخلاق]] و [[عرفان]] نوشته، [[قاضی نورالله شوشتری]]<ref>مجالس المؤمنین، ج۱، ص۵۷۹</ref> وی را [[صوفیه|صوفی]] و [[مرتاض]] خوانده است. | ||
[[عبدالله جوادی آملی|آیت الله جوادی آملی]] نیز او را از جمله کسانی می‌داند که مقامات معنوی بسیار والایی داشته است.<ref> عبدالله جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ذیل بقره ۱</ref>گفته اند ابن فهد حلی و سید بن طاووس و سید بحرالعلوم از کاملان هستند. {{مدرک}} | [[عبدالله جوادی آملی|آیت الله جوادی آملی]] نیز او را از جمله کسانی می‌داند که مقامات معنوی بسیار والایی داشته است.<ref> عبدالله جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ذیل بقره ۱</ref>گفته اند ابن فهد حلی و سید بن طاووس و سید بحرالعلوم از کاملان هستند. علامه طباطبایی از استادش سید علی قاضی طباطبایی عارف بزرگ نقل کرده که سه نفر در طول تاریخ عرفان به مقام «تمکّن در توحید» رسیده اند که عبارتند از:سید بن طاووس، احمد بن فهد حلی و سیدمهدی بحرالعلوم.{{مدرک}} | ||
[[پرونده:كتاب عده الداعی و نجاح الساعی.jpg|150px|بندانگشتی|كتاب عده الداعی و نجاح الساعی]] | [[پرونده:كتاب عده الداعی و نجاح الساعی.jpg|150px|بندانگشتی|كتاب عده الداعی و نجاح الساعی]] | ||
==آثار چاپی == | ==آثار چاپی == | ||
#[[عدة الداعی و نجاح الساعی]]، تهران، ۱۲۷۴ق؛ابن فهد، در عدة‌الداعی به آثار و شرایط دعا، قرآن و ذکر پرداخته. او در خاتمه کتاب، توضیح مختصری از اسماء‌الله داده و وجه جمع تکثر اسما و وحدت ذات را بیان کرده. حسین غفاری ساروی، این کتاب را با عنوان «آیین بندگی و نیایش» به فارسی ترجمه کرده است.<ref>[http://www.lib.ir/LibView/SearchResult.aspx?title=%D8%A2%DB%8C%DB%8C%D9%86%20%D8%A8%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%20%D9%88%20%D9%86%DB%8C%D8%A7%DB%8C%D8%B4&typeID=0&q=PbLMW26H4LU2XccXccS6QP28S6UfXafXccQP48QP46XccXYXccI4Q6H3H5LQ6P3H2LQ6PfH4P8P5H2LQ6P4LM1Q6PcLQ6H5LMW26P3LM0 پایگاه اطلاع رسانی کتابخانه‌های ایران]</ref> | #[[عدة الداعی و نجاح الساعی]]، تهران، ۱۲۷۴ق؛ابن فهد، در عدة‌الداعی به آثار و شرایط دعا، قرآن و ذکر پرداخته. او در خاتمه کتاب، توضیح مختصری از اسماء‌الله داده و وجه جمع تکثر اسما و وحدت ذات را بیان کرده. حسین غفاری ساروی، این کتاب را با عنوان «آیین بندگی و نیایش» به فارسی ترجمه کرده است.<ref>[http://www.lib.ir/LibView/SearchResult.aspx?title=%D8%A2%DB%8C%DB%8C%D9%86%20%D8%A8%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%20%D9%88%20%D9%86%DB%8C%D8%A7%DB%8C%D8%B4&typeID=0&q=PbLMW26H4LU2XccXccS6QP28S6UfXafXccQP48QP46XccXYXccI4Q6H3H5LQ6P3H2LQ6PfH4P8P5H2LQ6P4LM1Q6PcLQ6H5LMW26P3LM0 پایگاه اطلاع رسانی کتابخانه‌های ایران]</ref> | ||