احمد بن فهد حلی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[آقابزرگ]]<ref>الذریعه، ج۱۳، ص۱۰۸</ref> بدون ذكر دلیل او را از شاگردان شهید اول دانسته است، اما این مقدار روشن است كه وی در حدود سال ۸۲۴ق به منطقه [[جبل عامل|جَبَل عامِل]] سفر کرده‌است. در [[جزین|جِزّین]] از [[علی بن محمد بن مكی]]، فرزند شهید اول، به دریافت [[اجازه حدیث|اجازه]] نایل شده است.<ref> ریاض العلماء، ج۱، ص۶۴</ref>

از استادان وی می‌توان، [[علی بن خازن حائری]]، [[علی بن یوسف بن عبدالجلیل نیلی]]، [[ابن متوج|ابن مُتَّوج بَحرانی]]، [[مقداد بن عبدالله سیوری|مقداد بن عبدالله سُیوری]]، [[جمال الدین ابن اعرج عمیدی]] و [[علی بن عبدالحمید نسابه حسینی]] را نام برد.<ref>المهذب البارع فی شرح المختصر النافع، ج۱، ص۱۹۴؛ مجالس المؤمنین، ج۱، ص۵۷۹؛ عوالی اللئالی العزیزیه، ج۱، ص۸؛ روضات الجنات، ج۱، ص۷۱-۷۲</ref>

 

مهم‌ترین شاگردان وی [[علی بن هلال جزایری]]، [[ابن راشد قطیفی]]، [[عبدالسمیع بن فیاض اسدی]]، [[ابن عشره كركی]]، [[مفلح بن حسن صیمری]]، [[محمد بن محمد بن حسن حولانی]] و [[سید محمد بن فلاح مشعشعی]] هستند.<ref>مجالس المؤمنین، ج۱، ص۵۸۰؛ عوالی اللئالی العزیزیه ج۱، ص۸؛ امل الامل، ج۱، ص۷۵؛ بحارالانوار، ج۱۰۵، ص۲۶-۲۷؛ ریاض العلماء، ج۳، ص۱۲۱؛ روضات الجنات، ج۱، ص۷۳، ج۷، ص۱۶۹</ref>

 

#[[عدة الداعی و نجاح الساعی]] ، تهران ، ۱۲۷۴ق؛ابن فهد، در عدة‌الداعی به آثار و شرایط دعا، قرآن و ذکر پرداخته. او در خاتمه کتاب، توضیح مختصری از اسماء‌الله داده و وجه جمع تکثر اسما و وحدت ذات را بیان کرده. حسین غفاری ساروی، این کتاب را با عنوان '''آیین بندگی و نیایش''' به فارسی ترجمه کرده است.<ref>[http://www.lib.ir/LibView/SearchResult.aspx?title=%D8%A2%DB%8C%DB%8C%D9%86%20%D8%A8%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%20%D9%88%20%D9%86%DB%8C%D8%A7%DB%8C%D8%B4&typeID=0&q=PbLMW26H4LU2XccXccS6QP28S6UfXafXccQP48QP46XccXYXccI4Q6H3H5LQ6P3H2LQ6PfH4P8P5H2LQ6P4LM1Q6PcLQ6H5LMW26P3LM0 پایگاه اطلاع رسانی کتابخانه های ایران]</ref>