کاربر ناشناس
احمد بن فهد حلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Mahboobi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
| خویشاوندان سرشناس = | | خویشاوندان سرشناس = | ||
| تاریخ تولد = ۷۵۷ قمری | | تاریخ تولد = ۷۵۷ قمری | ||
| شهر تولد = دقیقا مشخص نیست (احتمالا حله) | | شهر تولد = دقیقا مشخص نیست (احتمالا [[حله]]) | ||
| کشور تولد = [[عراق]] | | کشور تولد = [[عراق]] | ||
| محل تحصیل = [[حله]] و [[جبل عامل]] | | محل تحصیل = [[حله]] و [[جبل عامل]] | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
در سال 840، [[اسپند میرزا]]، از حاكمان محلی سلسله قراقويونلو كه بر [[بغداد]] و نواحی اطراف آن حكم می‌راند، ابن فهد و سایر علماى شيعه را از حله و ديگر مناطق طلبيد و از آنان خواست با علماى سنى بغداد مناظره كنند. با پیروزی عالمان شیعه در این مناظره، اسپند ميرزا به ترویج مذهب [[تشیع]] امر كرد و به نام [[امامان شیعه|دوازده امام (ع)]] خطبه خواند و سكه زد. <ref>مجالس المؤمنین، قاضی نورالله شوشتری، اسلامیه، ۱۳۵۴، ج ۲، ص ۳۶۸ - ۳۷۰.</ref> | در سال 840، [[اسپند میرزا]]، از حاكمان محلی سلسله قراقويونلو كه بر [[بغداد]] و نواحی اطراف آن حكم می‌راند، ابن فهد و سایر علماى شيعه را از حله و ديگر مناطق طلبيد و از آنان خواست با علماى سنى بغداد مناظره كنند. با پیروزی عالمان شیعه در این مناظره، اسپند ميرزا به ترویج مذهب [[تشیع]] امر كرد و به نام [[امامان شیعه|دوازده امام (ع)]] خطبه خواند و سكه زد. <ref>مجالس المؤمنین، قاضی نورالله شوشتری، اسلامیه، ۱۳۵۴، ج ۲، ص ۳۶۸ - ۳۷۰.</ref> | ||
== | ==اساتید== | ||
از استادان وی مى توان، [[على بن خازن حائری]]، [[على بن یوسف بن عبدالجلیل نیلى]]، [[ابن متوج|ابن مُتَّوج بَحرانى]]، [[مقداد بن عبدالله سیوری|مقداد بن عبدالله سُیوری]]، [[جمال الدین ابن اعرج عمیدی]] و [[على بن عبدالحمید نسابه حسینى]] را نام برد.<ref>المهذب البارع فى شرح المختصر النافع، ج1، ص194؛ مجالس المؤمنین، ج1، ص579؛ عوالى اللئالى العزیزیه، ج1، ص8؛ روضات الجنات، ج1، ص71-72</ref> | از استادان وی مى توان، [[على بن خازن حائری]]، [[على بن یوسف بن عبدالجلیل نیلى]]، [[ابن متوج|ابن مُتَّوج بَحرانى]]، [[مقداد بن عبدالله سیوری|مقداد بن عبدالله سُیوری]]، [[جمال الدین ابن اعرج عمیدی]] و [[على بن عبدالحمید نسابه حسینى]] را نام برد.<ref>المهذب البارع فى شرح المختصر النافع، ج1، ص194؛ مجالس المؤمنین، ج1، ص579؛ عوالى اللئالى العزیزیه، ج1، ص8؛ روضات الجنات، ج1، ص71-72</ref> | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
==شهرت در عرفان و تصوف== | ==شهرت در عرفان و تصوف== | ||
از آن رو كه ابن فهد به زهد و | از آن رو كه ابن فهد به [[زهد]] و [[تقوا]] شهره بوده و آثاری نیز در [[علم اخلاق|اخلاق]] و [[عرفان]] نوشته، [[قاضی نورالله شوشتری]] <ref>مجالس المؤمنین ، ج1، ص579</ref> وی را [[صوفیه|صوفى]] و [[مرتاض]] خوانده است. | ||
[[عبدالله جوادی آملی|آيت الله جوادی آملی]] نيز او را از جمله كسانی می‌داند كه مقامات معنوی بسيار والایی داشته است. <ref>عبدالله جوادی آملی، تفسير تسنيم، ذيل بقره 1</ref> | [[عبدالله جوادی آملی|آيت الله جوادی آملی]] نيز او را از جمله كسانی می‌داند كه مقامات معنوی بسيار والایی داشته است. <ref>عبدالله جوادی آملی، تفسير تسنيم، ذيل بقره 1</ref> | ||
| خط ۹۸: | خط ۹۸: | ||
# [[الهدایة]].<ref>الذریعه، ج25، ص164</ref> | # [[الهدایة]].<ref>الذریعه، ج25، ص164</ref> | ||
علاوه بر این موارد، چند كتاب دیگر از جمله [[استخراج الحوادث]] كه متضمن پیشگویی هایى براساس سخنان [[امام على]](ع) بوده، به وی منسوب است <ref>الذریعه، ج2، ص21، ج8، ص68، ج13، ص108، ج20، ص39، ج24، ص74</ref> | علاوه بر این موارد، چند كتاب دیگر از جمله [[استخراج الحوادث]] كه متضمن پیشگویی هایى براساس سخنان [[امام على]](ع) بوده، به وی منسوب است.<ref>الذریعه، ج2، ص21، ج8، ص68، ج13، ص108، ج20، ص39، ج24، ص74</ref> | ||
[[قاضى نورالله شوشتری]]<ref>مجالس المؤمنین، ج2، ص395-396</ref> مدعى شده، كتابى در زمینه [[علوم غریبه]] نزد ابن فهد بوده كه هنگام مرگ، آن را به فردی سپرده و از وی خواسته بود کتاب را در [[رود فرات]] اندازد. براساس همین روایت [[سید محمد بن فلاح مشعشعى]] كه در آغاز، از شاگردان ابن فهد بوده است ، آن كتاب را با حیله به چنگ آورد و با استفاده از مطالب آن، بر [[خوزستان]] استیلا یافت. [[آقا بزرگ]] این كتاب را همان استخراج الحوادث دانسته كه به نظر درست نمى آید. | [[قاضى نورالله شوشتری]]<ref>مجالس المؤمنین، ج2، ص395-396</ref> مدعى شده، كتابى در زمینه [[علوم غریبه]] نزد ابن فهد بوده كه هنگام مرگ، آن را به فردی سپرده و از وی خواسته بود کتاب را در [[رود فرات]] اندازد. براساس همین روایت [[سید محمد بن فلاح مشعشعى]] كه در آغاز، از شاگردان ابن فهد بوده است ، آن كتاب را با حیله به چنگ آورد و با استفاده از مطالب آن، بر [[خوزستان]] استیلا یافت. [[آقا بزرگ]] این كتاب را همان استخراج الحوادث دانسته كه به نظر درست نمى آید. | ||