احمد بن فهد حلی: تفاوت میان نسخه‌ها

همچنین او بخشى از عمر خود را در كربلا سپری كرده است. <ref>روضات الجنات، ج1، ص71-72.</ref>

ابن فهد در 84 سالگى درگذشت <ref>الرجال، ج2، ص111.</ref> و بنا به گفته خوانساری <ref>روضات الجنات ، ج1، ص74.</ref> مدفنش در [[كربلا]] کنارِ [[خیمه گاه]] واقع شده است.

وی نزد شاگردان [[فخرالمحققین]] و [[شهید اول]] به تحصیل [[فقه]] و [[علم حدیث|حدیث]] پرداخت. <ref>امل الامل، ج2، ص21؛ روضات الجنات، ج1، ص72</ref>

[[آقابزرگ]] <ref>الذریعه، ج13، ص108</ref> بدون ذكر دلیل او را از شاگردان شهید اول دانسته است، اما این مقدار روشن است كه وی در حدود سال  824ق به منطقه [[جبل عامل|جَبَل عامِل]] سفر کرده‌است. در [[جزین|جِزّین]] از [[على بن محمد بن مكى]] ، فرزند شهید اول، به دریافت [[اجازه حدیث|اجازه]] نایل شده است. <ref>ریاض العلماء، ج1، ص64</ref>

از استادان وی مى توان، [[على بن خازن حائری]]، [[على بن یوسف بن عبدالجلیل نیلى]]، [[ابن متوج|ابن مُتَّوج بَحرانى]]، [[مقداد بن عبدالله سیوری|مقداد بن عبدالله سُیوری]]، [[جمال الدین ابن اعرج عمیدی]] و [[على بن عبدالحمید نسابه حسینى]] را نام برد. <ref>المهذب البارع فى شرح المختصر النافع، ج1، ص194؛ مجالس المؤمنین، ج1، ص579؛ عوالى اللئالى العزیزیه، ج1، ص8؛ روضات الجنات، ج1، ص71-72</ref>

مهم ترین شاگردان وی [[على بن هلال جزایری]]، [[ابن راشد قطیفى]]، [[عبدالسمیع بن فیاض اسدی]]، [[ابن عشره كركى]]، [[مفلح بن حسن صیمری]]، [[محمد بن محمد بن حسن حولانى]] و [[سید محمد بن فلاح مشعشعى]] هستند. <ref>مجالس المؤمنین، ج1، ص580؛ عوالى اللئالى العزیزیه ج1، ص8؛ امل الامل، ج1، ص75؛ بحارالانوار، ج105، ص26-27؛ ریاض العلماء، ج3، ص121؛ روضات الجنات، ج1، ص73، ج7، ص169</ref>

#[[الادعیة و الختوم]] <ref>الذریعه، ج1، ص393</ref>؛

#[[التواریخ الشرعیة عن الائمة المهدیة]] <ref>الذریعه، ج4، ص475</ref>؛

#[[الخلل فى الصلاة]] <ref>الذریعه، ج7، ص247</ref>؛

#[[جوابات المسائل الشامیة الثانیة]] <ref>الذریعه، ج5، ص223</ref>؛

#[[تعیین ساعات اللیل و تشخیصها بمنازل القمر]] <ref>الذریعه، ج4، ص228</ref>؛

#[[شرح الارشاد]]، كه ظاهراً قسمتى از آن در كتابخانه مركزی ، به شماره (4)2621 موجود است؛

# [[فقه الصلاة]] <ref>الذریعه، ج16، ص293</ref>؛

#[[اللوامع]] <ref>فهرست کتابهای خطی کتابخانه آستان قدس، ج2، ص130-131، 5/487؛ فهرست کتابهای خطی مجلس شورا، ج12، ص226</ref>؛

#[[نیات العبادات و صیغ العقود و الایقاعات]] <ref>فهرست کتابهای خطی کتابخانه مرعشی ، شم (2)4150</ref>؛

#[[الهدایة]] <ref>الذریعه، ج25، ص164</ref>

[[قاضى نورالله شوشتری]] <ref>مجالس المؤمنین، ج2، ص395-396</ref> مدعى شده، كتابى در زمینه [[علوم غریبه]] نزد ابن فهد  بوده كه هنگام مرگ، آن را به فردی سپرده و از وی خواسته بود کتاب را در [[رود فرات]] اندازد. براساس همین روایت [[سید محمد بن فلاح مشعشعى]] كه در آغاز، از شاگردان ابن فهد بوده است ، آن كتاب را با حیله به چنگ آورد و با استفاده از مطالب آن، بر [[خوزستان]] استیلا یافت. [[آقا بزرگ]] این كتاب را همان استخراج الحوادث دانسته كه به نظر درست نمى آید.

*ابن فهد حلى ، احمد، المهذب البارع فى شرح المختصر النافع ، به كوشش مجتبى عراقى ، قم ، 1407ق / 1987م.

*افندی ، میرزا عبدالله ، ریاض العلماء، به كوشش احمد حسینى ، قم ، 1401ق / 1981م.

*بحرالعلوم ، محمد مهدی ، الرجال ، به كوشش محمدصادق بحرالعلوم و حسین بحرالعلوم ، نجف ، مكتبه العلمین.

*خوانساری ، محمدباقر، روضات الجنات ، تهران ، 1382ق / 1962م.

*شوشتری ، قاضى نورالله ، مجالس المؤمنین ، تهران ، 1365ش.

*مجلسى ، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت ، 1403ق / 1984م.