آیه ۱۰۸ سوره انعام: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۱۰۸ سوره انعام، بنابر توضیح [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]]، به‌دنبال چند آیه پیش که دعوت به اسلام را از راه تبیین و استدلال می‌داند نه از راه اجبار، تأکید می‌کند که بت‌های مشرکان را دشنام ندهید تا آنها نیز در مقابل به خداوند دشنام ندهند، زیرا هر گروه و ملتی نسبت به عقاید خود تعصب دارد و خداوند اعمال افراد را برای‌شان زیبا جلوه داده است، ولی بدانید که بازگشت همه به سوی خداست و خداوند رفتار همه را به آنان یادآوری خواهد کرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۳۹۴.</ref>

به گفته [[سید محمدحسین فضل‌الله]] در تفسیر [[من وحی القرآن (کتاب)|من وحی القرآن]] این آیه بیانگر قاعده‌ای قرآنی و اسلامی است که تلاش می‌کند فضای دعوت اسلامی را از بدگویی و دشنام دور کند.<ref>فضل‌الله، من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۹، ص۲۶۶.</ref> او همچنین از این آیه نتیجه می‌گیرد که در اختلافات فکری و فرهنگی باید از هر گونه روش سلبی پرهیز شود.<ref>فضل‌الله، من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۹، ص۲۶۸.</ref> به‌گفته تفسیر نمونه، این توصیه نشان از منطقی‌بودن تعالیم اسلامی است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۵، ص۳۹۳.</ref>

واحدی در کتاب اسباب النزول، چند روایت در [[اسباب نزول|شأن نزول]] آیه ۱۰۸ سوره انعام آورده است.<ref>واحدی، اسباب النزول، ۱۴۱۱ق، ص۲۲۴.</ref> از ابن‌عباس نقل شده که مشرکان به نزد پیامبر رفتند و گفتند از دشنام بت‌های ما دست بردار وگرنه خدای تو را دشنام می‌دهیم که این آیه بر پیامبر نازل شد.<ref>واحدی، اسباب النزول، ۱۴۱۱ق، ص۲۲۴.</ref> از قتاده نیز نقل شده که [[آیه ۹۸ سوره انبیاء]] بت‌ها را هیزم جهنم توصیف کرده بود و مشرکان پیش پیامبر رفته و به او گفتند که اگر از بدگویی بت‌های ما دست برندارید خدای شما را دشنام می‌دهیم و پس از آن بود که این آیه نازل شد.<ref>ابوالفتوح رازی، تفسیر روض الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۷، ص۴۰۹.</ref>

علامه طباطبایی برخی از این روایت‌ها را به‌دلیل اختلاف در صدر و ذیل آنها و همچنین منزه بودن پیامبر از این رفتار رد می‌کند و نتیجه می‌گیرد که مخاطب نهی در آیه ۱۰۸ انعام پیامبر نیست، بلکه آیه مسلمانان را مخاطب قرار داده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۷، ص۳۲۳.</ref>