آیه ۱۰۸ سوره انعام: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه ۱۰۸ سوره انعام''' [[مسلمان|مسلمانان]] را از [[فحاشی|فحش‌دادن]] به بت‌های [[شرک|مشرکان]] پرهیز داده است؛ چرا که موجب اهانت متقابل مشرکان به خداوند می‌شود. بر اساس این آیه، خداوند زینت‌دهنده اعمال انسان است و حقیقت اعمال انسان را در [[قیامت]] برایش آشکار می‌کند.

طبرسی، مفسر شیعه، با اتکا به این آیه بر آن شده است که دعوت کفار به اسلام باید همراه با منطق و دلیل باشد و ابوالفتوح رازی نیز این آیه را دلیلی بر وجوب تقیه دانسته است. به‌گفته تفسیر نمونه، اصول ادب حتی در برابر خرافی‌ترین ادیان لازم است.

بخش دوم آیه درباره این است که خداوند اعمال انسان‌ها را در نظر آنها زینت می‌دهد، و جوادی آملی، از مفسران شیعه بر آن است که بدین ترتیب حرمت توهین به مقدسات دیگران، اختصاص به مقدسات موحدان ندارد و شامل مقدسات دیگر ادیان نیز می‌شود. از سوی دیگر، فاعل تزیین اعمال، به‌گفته جوادی آملی، هم می‌تواند خداوند باشد و هم شیطان؛ چرا که شیطان در پی رفتارهای ناپسند است. در همین حال مکارم شیرازی نیز معتقد است که چون همه کارها را می‌توان به خداوند نسبت داد، پس این کار هم قابل انتساب به خداوند است.