آیه توبه: تفاوت میان نسخه‌ها
←مراد از کلمات
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
{{جعبه نقل قول | عنوان = | نقل‌قول =[[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] گوید از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] درباره کلماتی که [[آدم (پیامبر)|آدم]] از خداوند دریافت نمود و با آنها خداوند توبه‌اش را پذیرفت، پرسیدم. پیامبر(ص) فرمود: آدم از خداوند درخواست کرد که به حق [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|محمد]] و [[امام علی علیه‌السلام|علی]] و [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه]] و [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|حسن]] و [[امام حسین علیه‌السلام|حسین]] او را ببخشد و خداوند هم او را بخشید و توبه‌اش را پذیرفت.<ref>سیوطی، الدرالمنثور، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۶۰.</ref>|تاریخ بایگانی | | منبع =|تراز = چپ| عرض = 250px | اندازه خط = 13px|رنگ پس‌زمینه =#FFF7E6| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}} | {{جعبه نقل قول | عنوان = | نقل‌قول =[[عبدالله بن عباس|ابن عباس]] گوید از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] درباره کلماتی که [[آدم (پیامبر)|آدم]] از خداوند دریافت نمود و با آنها خداوند توبه‌اش را پذیرفت، پرسیدم. پیامبر(ص) فرمود: آدم از خداوند درخواست کرد که به حق [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|محمد]] و [[امام علی علیه‌السلام|علی]] و [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه]] و [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|حسن]] و [[امام حسین علیه‌السلام|حسین]] او را ببخشد و خداوند هم او را بخشید و توبه‌اش را پذیرفت.<ref>سیوطی، الدرالمنثور، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۶۰.</ref>|تاریخ بایگانی | | منبع =|تراز = چپ| عرض = 250px | اندازه خط = 13px|رنگ پس‌زمینه =#FFF7E6| گیومه نقل‌قول = | تراز منبع = چپ}} | ||
منظور از کلمات در آیه مزبور، یعنی سخنانی که خدا برای توبه به حضرت آدم تعلیم داد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۱۹۷.</ref> در تفسیر واژه «کلمات» بین [[تفسیر قرآن|مفسران]] اختلاف است. عده‌ای گفته‌اند، منظور همان [[آیه ۲۳ سوره اعراف]] است که آدم وحوا در مقام توبه به خداوند چنین گفتند: قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ«گفتند: «پروردگارا، ما بر خويشتن ستم كرديم، و اگر بر ما نبخشايى و به ما رحم نكنى، مسلماً از زيانكاران خواهيم بود.»<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص۱۳۳.</ref> در روایتی از [[امام باقر (ع)|امام باقر(ع)]] نقل شده است که منظور از کلماتی که [[خدا|خداوند]] به [[حضرت آدم علیه‌السلام|آدم]] آموخت، این [[دعا]] است: | [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] نویسنده [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]] منظور از تلقی کلمات را دریافت همراه با فهم و درک دانسته که توأم با استقبال وروی آوردن است. طباطبایی، المیزان، منشورات اسماعیلیان، ج۱، ص۱۳۳.منظور از کلمات در آیه مزبور، یعنی سخنانی که خدا برای توبه به حضرت آدم تعلیم داد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۱۹۷.</ref> در تفسیر واژه «کلمات» بین [[تفسیر قرآن|مفسران]] اختلاف است. عده‌ای گفته‌اند، منظور همان [[آیه ۲۳ سوره اعراف]] است که آدم وحوا در مقام توبه به خداوند چنین گفتند: قَالَا رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ«گفتند: «پروردگارا، ما بر خويشتن ستم كرديم، و اگر بر ما نبخشايى و به ما رحم نكنى، مسلماً از زيانكاران خواهيم بود.»<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱، ص۱۳۳.</ref> در روایتی از [[امام باقر (ع)|امام باقر(ع)]] نقل شده است که منظور از کلماتی که [[خدا|خداوند]] به [[حضرت آدم علیه‌السلام|آدم]] آموخت، این [[دعا]] است: | ||
:::اللّهم لا إله إلّا أنت، سبحانك و بحمدك، ربّ إنّى ظلمت نفسى فاغفر لى، إنّك خير الغافرين. اللّهم لا إله إلّا أنت، سبحانك و بحمدك، ربّ إنّى ظلمت نفسى فارحمنى إنّك خير الراحمين. اللّهم لا إله إلّا أنت، سبحانك و بحمدك، ربّ إنّى ظلمت نفسى فتب عَلىّ إنّك أنت التوّاب الرحيم. «اللهم لا اله الا انت، سبحانک و بحمدک ربّ إنّي ظلمت نفسی...<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۲۰۰.</ref> | :::اللّهم لا إله إلّا أنت، سبحانك و بحمدك، ربّ إنّى ظلمت نفسى فاغفر لى، إنّك خير الغافرين. اللّهم لا إله إلّا أنت، سبحانك و بحمدك، ربّ إنّى ظلمت نفسى فارحمنى إنّك خير الراحمين. اللّهم لا إله إلّا أنت، سبحانك و بحمدك، ربّ إنّى ظلمت نفسى فتب عَلىّ إنّك أنت التوّاب الرحيم. «اللهم لا اله الا انت، سبحانک و بحمدک ربّ إنّي ظلمت نفسی...<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۲۰۰.</ref> | ||