confirmed، movedable، protected، templateeditor
۴٬۹۰۰
ویرایش
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
== معرفی و اهمیت == | == معرفی و اهمیت == | ||
بر اساس برخی روایات، زبور (در لغت به معنای «نوشته شده»<ref>اسدی، «زبور»، ص۲۸۸.</ref>) یکی از ۱۰۴ صحیفه آسمانی است<ref>نگاه کنید به: شیخ صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۲۴.</ref> که در [[۱۸ رمضان]] بر [[داوود (پیامبر)|حضرت داود(ع)]] نازل شد.<ref>کلینی، | بر اساس برخی روایات، زبور (در لغت به معنای «نوشته شده»<ref>اسدی، «زبور»، ص۲۸۸.</ref>) یکی از ۱۰۴ صحیفه آسمانی است<ref>نگاه کنید به: شیخ صدوق، الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۲۴.</ref> که در [[۱۸ رمضان]] بر [[داوود (پیامبر)|حضرت داود(ع)]] نازل شد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۵۷.</ref> به گفته [[ناصر مکارم شیرازی]]، مؤلف [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]]، محتوای زبور، نصیحتها، دعاها و مناجات بود، اما احکام و شریعت تازهای نداشت.<ref>مکارم شیرازی و دیگران، پیام قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۷، ص۳۴۸.</ref> بر پایه برخی روایات، زبور یکی از [[ودایع امامت]] است و در [[جفر#جفرهای دیگر|جَفْر اَبیَض]] نگهداری میشود.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۸۶.</ref> | ||
بر اساس روایتی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]]، نام پیامبر اسلام در زبور با عنوان «ماحی» (: محوکننده زمین از بتپرستی) ذکر شده است.<ref>شیخ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۲۸.</ref> در بعضی احادیث نیز از ذکر شدن نام [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] در زبور سخن به میان آمده است.<ref>نگاه کنید به: شیخ صدوق، معانی الاخبار، ۱۴۰۳ق، ص۵۹؛ ابنشاذان قمی، الفضائل، ۱۳۶۳ش، ص۱۷۵.</ref> در حدیثی آمده است خداوند به جای زبور، [[سورههای مثانی]] را به پیامبر اسلام داده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۶۰۱.</ref> برخی کتابها و شعرها (مانند [[صحیفه سجادیه]] و برخی مثنویهای عطار نیشابوری) به دلیل داشتن مضامین نیایشی و زیبا، زبور نامیده شدهاند.<ref>ایزانلو، و خندقآبادی، «زبور»، ص۲۵۴.</ref> | بر اساس روایتی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]]، نام پیامبر اسلام در زبور با عنوان «ماحی» (: محوکننده زمین از بتپرستی) ذکر شده است.<ref>شیخ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۲۸.</ref> در بعضی احادیث نیز از ذکر شدن نام [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] در زبور سخن به میان آمده است.<ref>نگاه کنید به: شیخ صدوق، معانی الاخبار، ۱۴۰۳ق، ص۵۹؛ ابنشاذان قمی، الفضائل، ۱۳۶۳ش، ص۱۷۵.</ref> در حدیثی آمده است خداوند به جای زبور، [[سورههای مثانی]] را به پیامبر اسلام داده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۶۰۱.</ref> برخی کتابها و شعرها (مانند [[صحیفه سجادیه]] و برخی مثنویهای عطار نیشابوری) به دلیل داشتن مضامین نیایشی و زیبا، زبور نامیده شدهاند.<ref>ایزانلو، و خندقآبادی، «زبور»، ص۲۵۴.</ref> |