بارداری حضرت مریم: تفاوت میان نسخه‌ها

'''بارداری حضرت مریم''' رویدادی اعجازگونه برای [[مریم دختر عمران]] که بدون [[آمیزش]] با هیچ مردی، صورت گرفت و منجر به [[تولد عیسی(ع)]] گشت. مریم برای جدا شدن از دیگران و پرداختن به [[عبادت]]، در خلوت‌گاه خود بود که [[فرشته|فرشته خداوند]] بر وی ظاهر شد و به او نوید فرزندی داد. [[قرآن]] در مورد نحوه بارداری مریم تنها با تعبیر «در او از روح خود دمیدیم» یاد می‌کند. [[حدیث|روایات]] به این نکته تصریح کرده‌اند که بارداری مریم تنها با دمیدن [[فرشته]] بوده است. قرآن در مورد دوره بارداری حضرت مریم نیز سخنی نمی‌گوید. مفسران، نظرات مختلفی از چند ساعت تا ۹ ماه را در مورد مدت بارداری او ارائه کرده‌اند.

درد زایمان، مریم را به سوی تنه درختی کشاند. مریم [[آرزوی مرگ]] کرد: «کاش، پیش از این مرده بودم». علت این گفتار مریم را ترس از ملامت مردم دانسته‌اند. به مریم گفته شد که غمگین نباشد، خداوند نهر آبی در پایین پایش جاری کرد. از او خواسته شد تکانی به درخت نخل بدهد تا رطب تازه برای او بریزد. همچنین از او خواسته شد از فرزند متولد شده شادمان باشد. مریم که از مواجه با قومش هراسان بود، مأمور به روزه سکوت شد و به همراه فرزند نزد قومش رفت. قوم به او افترا و بهتان بزرگی زدند. مریم به کودک خود اشاره کرد که با او سخن بگویید. در نهایت عیسی(ع) که نوزاد بود با [[معجزه|اعجاز الهی]]، زبان به سخن گشود و گفت «من بنده خدا هستم. او کتاب (آسمانی) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است.» با این معجزه، نوزاد پاک بودن مادر خود را ثابت کرد.