Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۰۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
همسر او به نامهای '''ایشاع'''<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۱۶۸.</ref>، '''الیصابات'''<ref>علامه طباطبائی، المیزان، ۱۳۸۲ش، ج۱۴، ص۲۹</ref> و '''الیزابت''' خاله [[حضرت مریم(س)]] است.<ref>مسعودی، مروج الذهب، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۷۵</ref> | همسر او به نامهای '''ایشاع'''<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۱۶۸.</ref>، '''الیصابات'''<ref>علامه طباطبائی، المیزان، ۱۳۸۲ش، ج۱۴، ص۲۹</ref> و '''الیزابت''' خاله [[حضرت مریم(س)]] است.<ref>مسعودی، مروج الذهب، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۷۵</ref> | ||
الیزابت همزمان با | الیزابت همزمان با [[بارداری مریم مقدس]]، به معجزه الهی باردار شد<ref>شبستری، اعلام القرآن، ۱۳۷۹ش، ص۳۹۷</ref> و خداوند فرزند او را [[یحیی]] نامید.{{یاد|یا زَکرِیا إِنَّا نُبَشِّرُک بِغُلامٍ اسْمُهُ یحْیی لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِیا. سوره مریم، آیه ۷}} حضرت زکریا فرزندان دختر دیگری هم دارد که از همسر دیگری غیر از الیزابت بودهاند.<ref>بهبودی، بازنگری تاریخ انبیاء در قرآن، در مجله فصلنامه پژوهشهای قرآنی</ref> | ||
زکریا نجار بود و در معبد سلیمان بهعنوان خادم، هدایا و نذورات معبد را سرپرستی میکرد.<ref>شبستری، اعلام القرآن، ۱۳۷۹ش، ص۳۹۷</ref> برخی از افراد بنیاسرائل به او [[تهمت]] ارتباط نامشروع با مریم زدند. وی بعد از اشاعه این تهمت بین [[بنیاسرائیل]]، از شهر بیرون رفت. گروهی او را تعقیب کردند. او در درختی مخفی شد. اما تعقیبکنندگان که متوجه شدند وی در درخت مخفی شده، درخت را به دو نیم تقسیم کردند و زکریا هم در ۹۹ سالگی به شهادت رسید.<ref>الحسنی العاملی، الانبیاء حیاتهم و قصصهم، ۱۳۹۱ق، ص۴۶۵؛ شبستری، اعلام القرآن، ۱۳۷۹ش، ص۳۹۷</ref> | زکریا نجار بود و در معبد سلیمان بهعنوان خادم، هدایا و نذورات معبد را سرپرستی میکرد.<ref>شبستری، اعلام القرآن، ۱۳۷۹ش، ص۳۹۷</ref> برخی از افراد بنیاسرائل به او [[تهمت]] ارتباط نامشروع با مریم زدند. وی بعد از اشاعه این تهمت بین [[بنیاسرائیل]]، از شهر بیرون رفت. گروهی او را تعقیب کردند. او در درختی مخفی شد. اما تعقیبکنندگان که متوجه شدند وی در درخت مخفی شده، درخت را به دو نیم تقسیم کردند و زکریا هم در ۹۹ سالگی به شهادت رسید.<ref>الحسنی العاملی، الانبیاء حیاتهم و قصصهم، ۱۳۹۱ق، ص۴۶۵؛ شبستری، اعلام القرآن، ۱۳۷۹ش، ص۳۹۷</ref> |